နားလည္မႈေတြ တနင့္တပိုး ထမ္းထားရတဲ့ ငါ့ကို
နည္းေသးတယ္ ထင္ေသးလို႕
နင္းေခ်ရက္တဲ့ နင့္အတၱကို
နင့္ကို နင္ေရာ သိရဲ႕လား။
နည္းနည္းေနာေနာမွ မဟုတ္ခဲ့တာ
နာရီေပါင္းမ်ားစြာ နီးခဲ့တာေလ
နစ္နာခဲ့ရျခင္းေတြ အတြက္ေတာ့
နာက်ည္းမေနေတာ့ပါဘူး။
နင္မပါပဲ ေလွ်ာက္ေနရတဲ့လမ္းမွာ
နံနက္ခင္းေတြဟာ ေန၀င္လို႕
နင္ေပးခဲ့တဲ့ အိပ္မက္အေသေတြနဲ႕အတူ
ႏိုးထခဲ့ရတဲ့ ႏွလံုးသားကေတာ့
ႏြမ္းနယ္ေနရဦးမွာပါ။
နာက်င္မႈ မုန္တိုင္းၾကားကငါ
ေနသားတက်နဲ႕
ႏႈတ္ဆိတ္ေနေတာ့မွာေလ
နင္ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစေတာ့။
၀ိုင္းစုခိုင္သိန္းရဲ႕ အလြမ္းဆုလဒ္ သီခ်င္းကို ဒါရိုက္တာ ကိုသီဟကပဲ အေပ်ာ္တမ္းရိုက္ေပးခဲ့တာပါ။ ဒူဘိုင္းျမိဳ႕ရဲ႕ အခ်ိဳ႕ေမာလ္ေတြနဲ႕ ဂ်ဴမဲရားကမ္းေျခမွာအဆံုးသတ္ထားပါတယ္ ။ အေပ်ာ္ရိုက္ထားတဲ့အတြက္ အေပ်ာ္သေဘာေလးပဲထားေပးပါ ။ အမွတ္တရ တစ္ခုအေနနဲ႕ပါပဲ။
ဖလိုက္ကျပန္လာတိုင္း အခ်ိန္လုျပီးရိုက္ခဲ့ရတာပါ။ သူမအား ကိုယ္မအားနဲ႕ အခ်ိန္ညွိမရခဲ့ေတာ့ အိပ္ယာႏိုးႏိုးျခင္း မ်က္ႏွာကိုေရနဲ႕ပဲ သစ္ျပီး ရိုက္ခဲ့ရတဲ့ေန႕ေတြကမ်ားပါတယ္။ ဒါရိုက္တာကေျပာတယ္ ညစ္ပတ္တဲ့ မင္းသမီး ဒီတစ္ခါပဲ ရိုက္ေပးဖူးေသးတယ္တဲ့ ။ မခံခ်င္ တာနဲ႕ တစ္ခန္းေတာ့ မိတ္ကပ္ရေအာင္လိမ္းျပီးရိုက္လိုက္ေသးတယ္။
ျပီးေတာ့ရွိေသးတယ္ ။ အရက္ေသာက္တဲ့အခန္းေပါ့ ။ သူမ်ားပုလင္းကို သြား မ လာခဲ့တာေလ ။ ေသာက္တဲ့ခြက္ကေတာ့ ေဘဇင္ကေရကို သံပုရာသီးစိတ္ထည့္လိုက္တာပါပဲ ။ အဲ ပုလင္းလိုက္ေမာ့တဲ့အခန္းကေတာ့ မ်က္စိရွင္မွျမင္မွာပါ ။ ပုလင္းဖံုးမဖြင့္ပဲေမာ့ခဲ့တာေလ ။ ကိုေဇာ္ထက္ေျပာမွ အားလံုးသတိထားမိတယ္ ။ နင္ ေမာ့တာ အဖံုးလည္းမဖြင့္ဘူးတဲ့ ။ သိတဲ့အခ်ိန္က အားလံုးျပီးသြားျပီေလ ။ ေခ်ာင္းဆိုးတဲ့ အခန္းကေတာ့ အရက္ေသာက္လို႕မဟုတ္ပါဘူး ။ ေရွ႕မွာခ်ထားတဲ့ ေဆးလိပ္ေငြ႕ေၾကာင့္ေပါ့ ။ အားလံုးအမွတ္တရေတြပါ အမ်ားၾကီးပါပဲ။ ေပ်ာ္ဖို႕လည္း တကယ္ေကာင္းခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ေတြပါပဲ။
အခုေတာ့သူလည္း ေရႊျပန္ျပန္သြားတယ္။ မၾကာပါဘူး ခ်စ္သူကပါျပန္သြား ေတာ့ သီခ်င္းထဲကလိုပဲ လြမ္းေနရေတာ့တယ္ ။ အားလံုးကို သတိရေနမိတယ္ ။
(အစိမ္းေရာင္ အစင္းေတြက ဘယ္လိုျဖစ္တာပါလိမ့္ ။ မူရင္းမွာမပါသလို ယူက်ဴ႕မွာလည္း အဆင္ေျပပါတယ္။ သိရင္ လက္တို႕ လိုက္ပါေနာ္) http://www.youtube.com/watch?v=McpdteamPpw
ဖလိုက္ကျပန္လာတိုင္း အခ်ိန္လုျပီးရိုက္ခဲ့ရတာပါ။ သူမအား ကိုယ္မအားနဲ႕ အခ်ိန္ညွိမရခဲ့ေတာ့ အိပ္ယာႏိုးႏိုးျခင္း မ်က္ႏွာကိုေရနဲ႕ပဲ သစ္ျပီး ရိုက္ခဲ့ရတဲ့ေန႕ေတြကမ်ားပါတယ္။ ဒါရိုက္တာကေျပာတယ္ ညစ္ပတ္တဲ့ မင္းသမီး ဒီတစ္ခါပဲ ရိုက္ေပးဖူးေသးတယ္တဲ့ ။ မခံခ်င္ တာနဲ႕ တစ္ခန္းေတာ့ မိတ္ကပ္ရေအာင္လိမ္းျပီးရိုက္လိုက္ေသးတယ္။
ျပီးေတာ့ရွိေသးတယ္ ။ အရက္ေသာက္တဲ့အခန္းေပါ့ ။ သူမ်ားပုလင္းကို သြား မ လာခဲ့တာေလ ။ ေသာက္တဲ့ခြက္ကေတာ့ ေဘဇင္ကေရကို သံပုရာသီးစိတ္ထည့္လိုက္တာပါပဲ ။ အဲ ပုလင္းလိုက္ေမာ့တဲ့အခန္းကေတာ့ မ်က္စိရွင္မွျမင္မွာပါ ။ ပုလင္းဖံုးမဖြင့္ပဲေမာ့ခဲ့တာေလ ။ ကိုေဇာ္ထက္ေျပာမွ အားလံုးသတိထားမိတယ္ ။ နင္ ေမာ့တာ အဖံုးလည္းမဖြင့္ဘူးတဲ့ ။ သိတဲ့အခ်ိန္က အားလံုးျပီးသြားျပီေလ ။ ေခ်ာင္းဆိုးတဲ့ အခန္းကေတာ့ အရက္ေသာက္လို႕မဟုတ္ပါဘူး ။ ေရွ႕မွာခ်ထားတဲ့ ေဆးလိပ္ေငြ႕ေၾကာင့္ေပါ့ ။ အားလံုးအမွတ္တရေတြပါ အမ်ားၾကီးပါပဲ။ ေပ်ာ္ဖို႕လည္း တကယ္ေကာင္းခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ေတြပါပဲ။
အခုေတာ့သူလည္း ေရႊျပန္ျပန္သြားတယ္။ မၾကာပါဘူး ခ်စ္သူကပါျပန္သြား ေတာ့ သီခ်င္းထဲကလိုပဲ လြမ္းေနရေတာ့တယ္ ။ အားလံုးကို သတိရေနမိတယ္ ။
(အစိမ္းေရာင္ အစင္းေတြက ဘယ္လိုျဖစ္တာပါလိမ့္ ။ မူရင္းမွာမပါသလို ယူက်ဴ႕မွာလည္း အဆင္ေျပပါတယ္။ သိရင္ လက္တို႕ လိုက္ပါေနာ္) http://www.youtube.com/watch?v=McpdteamPpw
သမီးပ်ိဳရဲ႕ ပထမဆံုး အေပ်ာ္တမ္း အမ္တီဗြီေလးပါ ။ ဒါရိုက္တာ ကိုသီဟရဲ႕လက္ရာပါပဲ ။ သူငယ္ခ်င္းေတြ တစ္ေပ်ာ္တစ္ပါးနဲ႕ ရိုက္ ကူးခဲ့တာပါ ။ အဲဒီညက အခန္းထဲမွာ အင္ဒိုးရိုက္ေနတုန္း ည ၁၂နာရီေက်ာ္သြားလို႕ လံုျခံဳေရးေတြ လာေရာက္တံခါးေခါက္လို႕ ၾကိမ္း ေမာင္းျခင္းကို ခံခဲ့ရပါတယ္ ။ဘိန္းျဖဴေရာင္းတဲ့အခန္းရိုက္တဲ့ညေပါ့ ။
သီခ်င္း Edit လုပ္ျပီးေတာ့ အားလံုးျပန္ၾကည့္ၾကတဲ့ညမွာပဲ ကုတ္အက်ီအျဖဴ၀တ္ျပီး လူဆိုးေခါင္းေဆာင္သရုပ္ေဆာင္တဲ့ အကိုတို႕ လင္မယားရန္ျဖစ္ခဲ့ၾကပါေသးတယ္ ။ “ဘယ္သူလဲလို႕ ၾကည့္ေနတာ လက္စသတ္ေတာ့ ရွင္ကိုး“ ဆိုျပီးေတာ့ေပါ့ ။ ငိုအားထက္ ရယ္အားသန္ခဲ့ရပါတယ္ ။
အခုေတာ့လည္း ေရႊျပည္ျပန္တဲ့သူကျပန္ က်န္တဲ့လူကက်န္နဲ႕ လူမစံုၾကေတာ့ပါဘူး ။ ဒီသီခ်င္းေလးပဲ အမွတ္တရက်န္ခဲ့ပါေတာ့ တယ္ ။ အရင္အခ်ိန္ေတြကို သတိရေနမိတယ္ ။
သီခ်င္း Edit လုပ္ျပီးေတာ့ အားလံုးျပန္ၾကည့္ၾကတဲ့ညမွာပဲ ကုတ္အက်ီအျဖဴ၀တ္ျပီး လူဆိုးေခါင္းေဆာင္သရုပ္ေဆာင္တဲ့ အကိုတို႕ လင္မယားရန္ျဖစ္ခဲ့ၾကပါေသးတယ္ ။ “ဘယ္သူလဲလို႕ ၾကည့္ေနတာ လက္စသတ္ေတာ့ ရွင္ကိုး“ ဆိုျပီးေတာ့ေပါ့ ။ ငိုအားထက္ ရယ္အားသန္ခဲ့ရပါတယ္ ။
အခုေတာ့လည္း ေရႊျပည္ျပန္တဲ့သူကျပန္ က်န္တဲ့လူကက်န္နဲ႕ လူမစံုၾကေတာ့ပါဘူး ။ ဒီသီခ်င္းေလးပဲ အမွတ္တရက်န္ခဲ့ပါေတာ့ တယ္ ။ အရင္အခ်ိန္ေတြကို သတိရေနမိတယ္ ။
“ အခ်စ္“
သန္႕ရွင္းျဖဴစင္တဲ့အခ်စ္ဆိုတာ ပိုးသားေလးလိုပါပဲ။ ျဖဴစင္တယ္ ႏူးညံ့တယ္ သာယာေပ်ာ္ရႊင္မႈကိုျဖစ္ေပၚေစတတ္တယ္ ဆည္းလည္း သံစဥ္ ေလး လို ခ်ိဳရွ ေအးျမတယ္။ ျဖဴစင္တဲ့အခ်စ္မွာ ဆိုးက်ိဳးေတြမရွိဘူး။ တန္ျပန္မႈေတြ လိုအပ္မေနဘူး။ ေမွ်ာ္လင့္ ခ်က္ေရာင္ျခည္ေတြ ျဖာထြက္မေနဘူး။ အဆံုးစြန္ေပးဆပ္ႏိုင္စြမ္းကိုလည္းစြမ္းတယ္။ ၀မ္းနည္းျခင္း၊ ပူေဆြးျခင္း၊ လြမ္းဆြတ္ျခင္းေတြ ရွိမေနသလို ဆံုးရႈံးျခင္းေတြကလည္း ကင္းေ၀းတယ္။ ျဖဴျဖဴစင္စင္နဲ႕ ခ်စ္ေနမယ့္ အခ်စ္ေတြဟာ ေပးဆပ္ျခင္းသက္သက္နဲ႕ ကိုယ္ခ်စ္ရတဲ့သူ အတြက္ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းသာ အဓိကျဖစ္ျပီး တန္ျပန္တုန္႕ျပန္မႈကို ေမွ်ာ္လင့္ မထားတဲ့ အတြက္ ျပန္လည္ရရွိျခင္းနဲ႕ေမွ်ာ္မွန္းတာေတြ မျဖစ္ရ ေလျခင္းဆိုတဲ့ ဆိုးက်ိဳးေတြျဖစ္မလာႏိုင္ပါဘူး။
အေရာင္ေတြပါတဲ့ အခ်စ္ေတြကေတာ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ၊ရည္မွန္းခ်က္ေတြ၊ပိုင္ဆိုင္လိုမႈေတြပါတဲ့ ပူေလာင္တဲ့အခ်စ္ဆိုပါေတာ့။ ေသြးသားမေတာ္စပ္တဲ့သူ တစ္ဦးနဲ႕တစ္ဦး ခ်စ္ႏိုင္ဖို႕ဆိုတာ မလြယ္ကူတဲ့အရာတစ္ခုျဖစ္ေပမယ့္ ပုထုဇဥ္လူသားေတြ စြဲလမ္းတမ္းတ ရူးသြပ္ေနၾကျခင္းရဲ႕ေနာက္ကြယ္မွာ အခ်စ္ရဲ႕စြမ္းအင္ေတြ စီး၀င္ေနျခင္းဟာ ထင္ရွားလွတဲ့ အခ်စ္ရဲ႕ပါ၀ါေတြပဲေပါ့။
လူတစ္ေယာက္ကိုခ်စ္မိဖို႕ဆိုတာ အထင္ၾကီးမိမႈေတြစီးေမ်ာေနျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္ႏိုင္သလို ဆြဲေဆာင္မႈတို႕ရဲ႕ေျခရာေတြေၾကာင့္ လည္းျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ သနားျခင္းဆိုတဲ့ျမစ္ဖ်ားစီးဆင္းရာက စတင္ႏိုင္သလို နီးစပ္မႈတို႕ရဲ႕ေႏွာင္ၾကိဳးေတြေၾကာင့္လည္း ပါႏိုင္တာေပါ့
သူတစ္ေယာက္ကို စတင္ခ်စ္လိုက္မိျပီဆိုတာနဲ႕ မိမိကိုယ္ကုိ စတင္ဆံုးရႈံးလိုက္ရပါျပီ။ ခ်စ္သူႏႈတ္ဖ်ားက ထြက္က်လာတဲ့စကားတိုင္း ဟာ အမိန္႕သံတစ္သံေလလား ေျမ၀ယ္မက်နားေထာင္မိရက္သားလည္း ျဖစ္သြားတတ္တယ္။ ခ်စ္သူျငိဳျငင္ရင္ မိုးျပိဳမွာစိုးသလိုမ်ိဳး
အေၾကာက္ၾကီးေၾကာက္လို႕ေပါ့။ ကိုယ့္ခ်စ္သူ ဘယ္ေလာက္ၾကီးပဲဆိုးတယ္လို႕ ပတ္၀န္းက်င္က ေျပာၾကပါေစ မနာလိုေသြးထိုးစ ကားေတြလို႕ ေတြးထင္ရေလာက္တဲ့ အထိ ခ်စ္သူဘက္က မားမားမတ္မတ္ရပ္တည္ေနၾကတဲ့ အခ်စ္သူရဲေကာင္းၾကီးေတြ ျဖစ္သြား တတ္ၾကေသးတယ္။ ကိုယ့္ခ်စ္သူကို ေလတိုးရင္ေတာင္နာက်င္မွာစိုးလို႕ ရင္ထဲမွာ မခ်ိေအာင္ နာတတ္တဲ့သူေတြလည္းရွိမယ္ေပါ့။
အခ်စ္စိတ္တက္လာျပီဆိုရင္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းကိုေမ့၊ ဘ၀ကိုေမ့၊ အမ်ိဳးကိုေမ့တတ္ၾကတယ္။ ခ်စ္သူရဲ႕ၾကင္နာယုယမႈကို အဟုတ္ၾကီး
ထင္ စိတ္ၾကီး၀င္လို႕ သူနဲ႕သာဆိုရင္....ဆိုတဲ့ စိတ္ရိုင္းေတြလည္း၀င္တတ္ေသးတာေပါ့။ ခ်စ္သူသည္သာ ကိုးကြယ္ရာ၊ ခ်စ္သူ စကားမိုးၾကိဳးသြားလိုေပါ့။ ပါးစပ္ေလးပဲ ဟ လိုက္ အားလံုးျဖစ္ျပီးသားဆိုတဲ့ ပါရမီျဖည့္ဖက္ေတြကလည္း ရွိေသးတာကိုး။ အခ်စ္ကုိ
တကမၻာထင္၊ အခ်စ္ကုိပဲကိုးစားလို႕ အခ်စ္သည္သာ အမိ၊အခ်စ္သည္သာ အဖေပါ့။ အခ်စ္ရွိရင္ အားလံုးျပီးတဲ့ အခ်စ္ေထာင္ထဲက ခ်စ္သူေတြလည္းရွိတယ္။ အခ်စ္ရဲ႕လွည့္စားမႈေအာက္ ျပားျပားမေမွာက္သေရြ႕ေပါ့။
“ခ်စ္သူ“ဆိုတဲ့အရာကိုထပ္ခြဲရရင္ ေယာက်ၤားသားတို႕ရဲ႕အခ်စ္နဲ႕ မိန္းမသားတို႕ရဲ႕အခ်စ္ဆိုျပီး ၂မ်ိဳး ကြဲထြက္လာေသးတယ္။
ေယာက်ၤားသားတို႕ရဲ႕အခ်စ္မ်ိဳးက်ေတာ့ ႏႈးညံ့တယ္၊ ၾကင္နာတယ္၊ဂရုစိုက္တတ္ၾကတယ္။ ကိုယ့္ခ်စ္သူရဲ႕ ၾကင္နာယုယမႈေတြကို တမ္းတမက္ေမာသလို ျငင္သာတဲ့ေႏြးေထြးမႈေလးေတြမွာလည္း သာယာတတ္ၾကေသးတာေပါ့။ ခ်ြဲ႕နြဲ႔တဲ့စကားသံေလးေတြမွာ မိန္း ေမာတတ္ၾကသလို အားကိုးတဲ့အၾကည့္ေလးေတြကိုလည္းဂုဏ္ယူတတ္ၾကေသးတယ္။
မိန္းမသားတို႕ရဲ႕အခ်စ္မ်ိဳးက်ေတာ့ မိခင္စိတ္နဲ႕နီးစပ္သူေတြျဖစ္ေနေလေတာ့ ၾကင္နာတတ္တယ္၊ သနားတတ္တယ္၊ ခ်စ္သူကို အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္ေနတတ္သလို၊ လိုအပ္ရာေတြကိုလည္းေဆာင္ၾကည္းႏိုင္သူျဖစ္ခ်င္ၾကေသးတယ္။ အစြမ္းကုန္ေပးဆပ္မႈေတြနဲ႕ ပါရမီျဖည့္ဖက္လည္း ျဖစ္ခ်င္လိုက္ေသးတာ။ ခ်စ္သူရဲ႕အေျပာခ်ိဳခ်ိဳေအာက္မွာ အရွံႈးၾကီးရွံူးလို႕ ဘ၀င္ေတြေတာင္ျမင့္ခ်င္ျမင့္ေနတတ္ တာေလ။ “ခ်စ္လိုက္တာ သဲရယ္“ဆိုတဲ့ စကားေတြေအာက္မွာအရည္ေပ်ာ္လို႕ ရဲရဲၾကီးလည္း အလိမ္ညာခံ၀င့္သူေတြေပါ့။ ထားသြား
ခဲ့ရင္ေတာင္ က်န္ေနရဲတဲ့အထိ မ်က္ကန္းခ်စ္သူေတြ ျဖစ္တတ္တယ္။ ကိုယ့္ခ်စ္သူက ရႈပ္ပါတယ္ဆိုတာ သိရင္ေတာင္ မ်က္စိမွိတ္ လို႕ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတတ္တဲ့အထိ ခ်စ္တတ္သူေတြကေတာ့ အခ်စ္ရဲ႕သားေကာင္ေတြေပါ့။
ထိုခ်စ္သူ၂ဦးတို႕ေပါင္းစပ္လိုက္တဲ့အခါမွာေတာ့ ခ်စ္ရည္ရႊမ္းတဲ့ ခ်စ္သူ၂ဦးတို႕ရဲ႕ အေပ်ာ္ရႊင္ဆံုးအခ်ိန္ေတြနဲ႕ တန္ဖိုးအရွိဆံုး အရာ ေတြကို ပိုင္ဆိုင္ရလိုက္သလိုမ်ိဳး အေပးအယူေတြမွ်လို႕ လိုတိုင္းတ ရေနၾကသလို ေအာင္ႏိုင္သူေတြ အျပံဳးမ်ိဳးကို ရင္မွာ ပိုုက္လို႕ ရဲရဲၾကီးလည္း မိုက္ရဲၾကပါတယ္။ သူကၾကင္ေတာ့ ကိုယ္ကၾကင္၊ သူကယုေတာ့ ကုိယ္ကႏုလို႕၊ သူကျပံဳးရင္ ကိုယ္မွာ ႏွလံုးေသြးေတြေတာင္ခုန္လို႕ အသက္ရႈသံေတြေတာင္ ရပ္ကုန္ေတာ့မယ့္အလားေပါ့။ ခ်စ္သူေဘးနားမွာ ရွိတဲ့ခဏတာအခ်ိန္ေလး တိုင္းဟာ တန္ဖိုးျဖစ္လို႕မရတဲ့ စည္းစိမ္ေတြလိုမ်ိဳးေပါ့။ ခ်စ္စကားေတြ ေဖာင္ဖြဲ႕လို႕ အခ်စ္ေလွေလးနဲ႕စီးေမ်ာရင္း အခ်စ္ပင္လယ္ ၾကီးထဲေလွာ္ခတ္လိုက္ၾကတာ ခ်စ္မုန္တိုင္းေတြ မမိခင္အခ်ိန္အထိဆိုပါေတာ့။
......................................................................
“အခ်စ္၏ေနာက္ကြယ္“
အခ်စ္ပင္လယ္ထဲမွာ ေပ်ာ္ျမဴးလာလိုက္တာ မုန္တိုင္းတစ္စရဲ႕ အရိပ္အေယာင္ေတြကိုေတြ႕ေတာ့မွပဲ နယ္က်ြံလာမွန္းသိလုိက္ရ ေတာ့တဲ့ တခဏမွာေတာ့ခ်စ္သူ၂ဦးကို ကြဲေစမယ့္ ေလနီၾကမ္းေတြ စတင္တိုက္ခတ္လာတယ္။ မေ၀းခ်င္ပဲေ၀းရေတာ့မယ့္ ခ်စ္သူ၂ဦး
ရဲ႕ အနာဂတ္မွာ ဘာေတြျဖစ္လာႏိုင္မလဲဆိုတာက်ေတာ့ ကိုယ့္ခ်စ္သူအေပၚထားတဲ့ စစ္မွန္တဲ့အခ်စ္စစ္ရယ္၊ အခ်စ္ရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာ ကိုတန္ဖိုးထားႏိုင္စြမ္းတဲ့အားေတြရယ္၊ ခိုင္မာတဲ့သစၥာတရားေတြေၾကာင့္သာ ခ်စ္သူ၂ဦးျပန္လည္ဆံုေတြ႕ႏိုင္မွာပါ။
မိသားစုအေျခအေနေၾကာင့္၊ ကိုယ့္ဘ၀ရဲ႕တိုးတက္မႈေၾကာင့္နဲ႕ အေျခအေနအေၾကာင္းေၾကာင္းတို႕ေၾကာင့္ မခြဲခ်င္ပဲ ခြဲလိုက္ရ တဲ့ခ်စ္သူေတြ ကမၻာမွာေရတြက္လို႕ရမယ္မထင္မိဘူး။ ခ်စ္သူေတြကိုကြဲကြာေစတဲ့ အေၾကာင္းေတြကိုေဘးခ်ိတ္လို႕ တနယ္စီေ၀းေနတဲ့
ခ်စ္သူေတြ ဘာေတြျဖစ္လာႏိုင္မလဲ ဆိုတာကို ျမင္ေယာင္ၾကည့္လိုက္ေတာ့.........
ေယဘုယ်အားျဖင့္ၾကည့္ရင္ေတာ့ တစ္ဦးနဲ႕တစ္ဦး လြမ္းေဆြးတမ္းတလုိ႕ အိပ္မရညေတြလည္း ရွိခ်င္ရွိမယ္။ ခ်စ္သူမရွိေတာ့တဲ့
အနာဂတ္ေန႕ရက္တိုင္းဟာ ကႏၱာရလိုေျခာက္ကပ္လို႕ ေရငတ္ခ်င္လည္းငတ္ေနမယ္။ ေဖာ္မပါ တကိုယ္တည္းေလွ်ာက္လွမ္းေနရတဲ့ ပစၥဳပၸန္ရဲ႕ ျပင္းေျခာက္ေျခာက္ေန႕ရက္ေတြေၾကာင့္ အေဖာ္တစ္ေယာက္ေလာက္ ေကာက္ခ်င္လည္းေကာက္သြားႏိုင္တယ္။ သူမွသူ ဆိုသူေတြလည္း ရွိမယ္။ ငါမေသသေရြ႕ငါ့သစၥာတရား ငါ့အနားမွာပဲေနေစရမယ္ဆိုတဲ့ သစၥာေမာင္မယ္ေတြလည္းရွိခ်င္ရွိမယ္။ အေန ေ၀းလို႕ ေသြးေအးသြားတာေတြကလည္း ရွိလာႏိုင္ေသးတယ္။
ျဖစ္ႏိုင္ေျခေတြကိုေက်ာ္ျဖတ္လို႕ ေအာင္ပန္းဆြတ္ႏိုင္သူေတြကေတာ့ ကိုယ့္သစၥာတရားကိုတန္ဖိုးထားသူေတြနဲ႕ အေပ်ာ္မရွာ လိုသူေတြေပါ့။ အခ်စ္စစ္ကိုတန္ဖိုးထားလို႕ ခ်စ္စကားေတြ တည္ႏိုင္သူေတြေလ။ သူတို႕ေတြကေတာ့ အခ်စ္သူရဲေကာင္းပီသပါေပ
တယ္။
..........................................
“အခ်စ္ႏွင့္သူ၏ဂုဏ္သိကၡာ“
ခ်စ္တတ္ပါတယ္ဆိုတဲ့ ခ်စ္သူေတြမွာ အခ်စ္အမ်ိဳးအစားေတြ အမ်ားအျပားစီး၀င္ေနပါေသးတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕က အေပ်ာ္ခ်စ္၊ တစ္
ခ်ိဳ႕က အတည္ခ်စ္နဲ႕ တစ္ခ်ိဳ႕က မ်က္ကန္းခ်စ္ဆုိျပီး အဓိက သံုးမ်ိဳးကိုပဲေတြးၾကည့္ခ်င္မိတယ္။(အခ်စ္မွာခြဲရင္ခြဲႏိုင္သေလာက္ အဖြဲ႕
ခြဲေတြရွိပါတယ္)
နံပါတ္ ၁.....အေပ်ာ္ခ်စ္။.....။ အေပ်ာ္ခ်စ္တဲ့ ခ်စ္သူေတြကေတာ့ ခ်စ္တတ္ၾကတဲ့ သူေတြဆိုပါေတာ့။ မိမိရဲ႕သာယာမႈေၾကာင့္
ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ပ်င္းရိဖြယ္အခ်ိန္ေတြမွာ ကုစားဖို႕ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ တစ္စံုတစ္ေယာက္ရဲ႕ယုယမႈကိုတပ္မက္ေမာလို႕ပဲျဖစ္ျဖစ္ ခ်စ္သူတစ္ေယာက္ အနားမွာ ေရာက္ေနသူေတြေပါ့။ သူတိုု႕ေတြဟာ ခ်စ္တတ္တဲ့ႏွလံုးသားပိုင္ရွင္ေတြလို႕ေျပာလို႕ရပါတယ္။လူတစ္ေယာက္ကိုခ်စ္လို႕ရဖို႕ ဆုိတာ အလြန္ခက္ခဲတဲ့ အလုပ္တစ္ခုလို႕ေျပာရင္ မွားမယ္မထင္မိဘူး။ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္အျဖစ္လက္ခံလိုက္ဖို႕ လြယ္ကူလွေပ
မယ့္ သူငယ္ခ်င္းထက္ေက်ာ္လြန္တဲ့ ရင္းႏွီးမႈအတိုင္းအတာမွာ ရွိၾကမယ့္ အေပ်ာ္ခ်စ္သူျဖစ္ဖို႕ဆိုတာ ခ်စ္ႏိုင္တဲ့စိတ္ႏွလံုးရယ္ သံေယာဇဥ္ေလးေတြလည္း ပါဦးမွကိုး။
အေပ်ာ္ခ်စ္တဲ့ခ်စ္သူေတြမွာ အနာဂတ္ေတြမရွိဘူး၊ ပိုင္ဆိုင္လိုမႈေတြမပါဘူး၊ ခ်ည္ေႏွာင္မႈေတြနဲ႕လည္း ကင္းေ၀းတယ္။ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ေပ်ာ္ေအာင္ထားႏိုင္သေရြ႕ သူတို႕၂ေယာက္ဟာ အဆင္ေျပၾကတယ္။ ကိုယ္လက္ရွိတြဲေနတဲ့ခ်စ္သူကို ေပ်ာ္ေအာင္ထားႏိုင္တယ္ဆိုရင္ အေပ်ာ္ခ်စ္တို႕ရဲ႕ဘ၀ဟာ ျငိမ္းခ်မ္းတယ္။ နားလည္မႈနဲ႕တြဲေနၾကတယ္ ဆိုပါေတာ့။ တိုးတက္ေနတဲ့ ယေန႕လိုေခတ္ၾကီးမွာ အသက္ရွင္ေနၾကတဲ့ ေခတ္ကာလသားသမီးေတြကေတာ့ ေခတ္နဲ႕အညီ ရင္ေဘာင္တန္းလို႕ ဆိုရွယ္လ္ က်က် လည္းေနတတ္ၾကေသးတယ္။
ဘုရားသြားေက်ာင္းတက္ မလုပ္ႏိုင္ၾကေပမယ့္ ကလပ္သြားအရက္ေသာက္ေတာ့ လုပ္ႏိုင္ၾကတဲ့ေခတ္မီသူေတြကေတာ့ ကလပ္ကအျပန္ အေပ်ာ္ၾကံၾကေသးတယ္။ ေပးတဲ့သူတဲ့ လက္ခံတဲ့သူ အေပးအယူၾကည္ျဖဴရင္ ပြဲျပီးေနၾကတဲ့အထိ ျမန္မာေတြ ဆို ရွယ္လ္ က်ေနၾကပါျပီ။ မူးလို႕က်ဴးလြန္တာ မဟုတ္သလို ေနာက္တစ္ေန႕ျပန္ေတြ႕က်လို႕လည္း မ်က္ႏွာမပူ အျပံဳးမပ်က္ ပါပဲ။
အခုေျပာတဲ့အခ်စ္ေတြဟာ တိုင္းတပါးသားေတြမပါတဲ့ ကိုယ့္လူမ်ိဳးအတြင္းက အရႈပ္ထုတ္သီးသန္႕ေလးပါ။
နံပါတ္၂...အတည္ခ်စ္။.....။ တည္တည္တဲ့တဲ့ ခ်စ္သူေတြကေတာ့ တစ္သက္သာအတြက္ ရည္ရြယ္ထားသူေတြနဲ႕ အနာဂတ္ ဘ၀ခရီးကို ရိုးေျမက် ေလွ်ာက္လွမ္းၾကမယ့္ ဘ၀ခရီးေဖာ္အျဖစ္ လက္တြဲသြားမယ့္ သူေတြပါ။ သူတို႕ရဲ႕ အခ်စ္ဟာ စစ္တယ္။ သံသယေတြ မရွိဘူး၊ အႏိုင္ယူလိုမႈေတြ မရွိဘူး၊ တစ္ေယာက္ရဲ႕အားနည္းခ်က္ေတြကို တစ္ေယာက္က ေစာင့္ၾကည့္ေနမွာမဟုတ္
သလို ေနာက္ထက္လွမ္းမယ့္ အရန္ေျခလွမ္းေတြလည္း သူတို႕မွာ ရွိမေနၾကဘူး။ တစ္ဦးနဲ႕တစ္ဦးေဖးမလုိ႕ ေသအတူ ရွင္မကြာ ေတြလို႕ တင္စားထိုက္သူေတြေပါ့။
ကိုယ့္ခ်စ္သူသာလွ်င္ကိုယ့္ဘ၀ ျဖစ္သလို အခြင့္အေရးေပးတိုင္းလည္း အိတ္ထဲေကာက္ထည့္မယ့္ သူေတြမဟုတ္ၾကပါဘူး။
ကိုယ့္ခ်စ္သူကို သစၥာေဖာက္ဖို႕ေ၀းလုိ႕ အထင္လြဲမွာကိုေတာင္ ေသမတတ္ေၾကာက္တတ္ၾကတဲ့သူေတြေပါ့။ ကိုယ့္ခ်စ္သူမရွိတုန္း ေဘးကတစ္ေယာက္နဲ႕ အေပ်ာ္ေနဖို႕ဆိုတာေတာ့ ေ၀းလုိ႕ေပါ့။ သူတို႕ရဲ႕ အခ်စ္ဟာ ျမင့္ျမတ္တဲ့အခ်စ္ေတြနဲ႕တည္ေဆာက္ထားတယ္
နံပါတ္၃...မ်က္ကန္းခ်စ္။....။ မ်က္ေစ့ႏွစ္ကြင္း အလင္းမရသူေတြဟာ စမ္းတ၀ါး၀ါး ေနသလို၊ လမ္းေလွ်ာက္ရင္လည္း ဟိုတိုးဒီတိုက္နဲ႕ ၾကည့္ရတာ မ်က္စိပသာဓ ၾကည္ျမမႈမရွိပါဘူး။ မ်က္ကန္းနဲ႕တူတဲ့အခ်စ္ေတြကလည္း ေရရာမႈမရွိသလို စဥ္းစား ေတြးေခၚႏိုင္စြမ္းလည္း ေပ်ာက္ ဆံုးေနတတ္တဲ့ သူေတြေပါ့။ သူတို႕ေတြဟာ အခ်စ္တစ္ခုတည္းကိုပဲ ကိုးကြယ္တတ္ၾကလို႕ က်န္တာေတြကို လစ္လ်ဴရႈတတ္ၾကတယ္။ ပ်ိဳသည္ အိုသည္ အေလးမထား ေစ်းကစားတဲ့သူေတြလို အိမ္ေထာင္သည္ရယ္ မႈမအား ေသြးသားသည္သာ အေရးမ်ားဆိုသလို လည္း ကန္းတတ္ၾကတယ္။ ခ်စ္မိလို႕က်န္တာေတြကို ပဓာနမထားႏိုင္ၾကေတာ့တဲ့ မ်က္ကန္းခ်စ္သူေတြ ဆိုပါေတာ့။
ဒီအခ်စ္ဟာ သီးစံုဟင္းတစ္အိုးလို အသီးစံုေရာေနတတ္တယ္။ အိမ္ေထာင္သည္ေတြ၊ လူလြတ္ေတြနဲ႕တိုင္းတပါးသား တို႕ရဲ႕ သံုးပင္လိမ္ အခ်စ္ကြန္ယက္မ်ိဳးလိုေပါ့။ အဲဒီအခ်စ္မွာ ခ်ိဳတယ္ ခါးတယ္ဆိုတာေတြ မရွိဘူး။ ျဖစ္ႏိုင္၏ မျဖစ္ႏိုင္၏ေတြ မသိ ဘူး ။ က်န္ခဲ့တဲ့ မိသားစုဆိုတာေတြ သတိရမေနဘူး။ ေနာင္ခါလာ ေနာင္ခါေစ်းဆိုသလို လက္ရွိအေျခအေနကိုပဲ ၾကိတ္မွိတ္လို႕ တိတ္တိတ္ေလး ေက်နပ္ၾကတယ္။
ဒါ့ထက္ ကန္းျပီဆိုရင္ေတာ့ အိမ္ေထာင္သည္ေတြကို ယူႏိုင္ေလာက္တဲ့အထိ၊ တိုင္းတပါးသားေတြကို လက္တြဲဖို႕အထိေတြ ျဖစ္လာ တတ္တယ္။ အိမ္ေထာင္သည္ေတြဘက္ကလည္း အိမ္သူကိုလည္းမပစ္ရက္ လက္ရွိကိုလည္းမခြာရက္ႏိုင္ပဲ ဆုတ္လည္းစူး စားလည္းရူး အေနအထားေတြထိ ေရာက္တတ္ၾကတယ္။ တိုင္းတပါးသားကိုလက္ထပ္ျဖစ္လိုက္တဲ့သူေတြကေတာ့ အရာအားလံုး ဆံုးရႈံးလိုက္ရသလိုပါပဲ။ အားလံုးဟာ ေရစံုေမ်ာၾကေတာ့တာပါပဲ။ ဆုိးသည္ေကာင္းသည္ အားလံုးသြားျပီေပါ့။
မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ရဲ႕ အပစ္လို႕ မဆိုထိုက္ေပမယ့္ အခ်စ္ကိုပဲဦးထိတ္မွာ ပန္ဆင္လိုသူေတြျဖစ္တတ္ၾကပါတယ္။
အခ်စ္တစ္ခုတည္းရဲ႕ ေစစားမႈေၾကာင့္ပဲ အေျခအေနေတြ ေပးသြားတဲ့အထိလည္း ျဖစ္ႏိုင္တာေပါ့။
...................
ပုထုဇဥ္လူသားေတြ ျဖစ္ေနၾကေတာ့ ဆန္႕က်င္ဘက္ေတြကို ခ်စ္တတ္ၾကတာ သဘာ၀တရားတစ္ခုပါပဲ။ ခ်စ္တတ္ျခင္းဟာ သဘာ၀တရားရဲ႕လွပမႈ တစ္ခုလို႕ဆိုႏိုင္ေပမယ့္ အခ်စ္ရဲ႕ဂုဏ္သိကၡာကို ျမင့္တင့္ေပးဖို႕က်ေတာ့ ခ်စ္သူေတြနဲ႕သက္ဆိုင္ေနပါတယ္။
ခ်စ္ျခင္းတရားရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာဟာ လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာနဲ႕လည္းတည္မီေနပါေသးတယ္။ ခ်စ္ၾကတယ္ဆုိတာ ခ်စ္သူ ႏွစ္ဦးရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာကို စေတးလိုက္ရသလိုပါပဲ။ တစ္စံုတစ္ေယာက္ ေျခလွမ္းမွားလိုက္တာနဲ႕ သစၥာေဖာက္လိုက္ျပီဆိုတာနဲ႕ တျပိဳင္
နက္ သူ႕အခ်စ္ဟာ သိကၡာမရွိႏိုင္ေတာ့သလို သူကိုယ္တိုင္ကလည္း သိကၡာမရွိႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။
သစၥာေဖာက္ျခင္းကို တစ္ၾကိမ္ထက္မက ခံရဖူးသူပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းအေပါင္းအေဖာ္ နဲ႕ နီးစပ္ရာတို႕ရဲ႕ အေတြ႕အၾကံဳ ေတြေၾကာင့္ပဲျဖစ္ျဖစ္ အလားတူအျဖစ္အပ်က္ေတြေၾကာင့္ အခ်စ္ကိုအထင္ေသးသြားသူေတြရွိသလို နင္တို႕ေယာက်ၤား
ေတြ...နင္တို႕မိန္းမေတြ ...ဆိုသလို စုပံုအထင္ေသးျခင္းတို႕ပါ ျဖစ္တတ္ပါေသးတယ္။ ကိုယ္က်င္လည္ေနရတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္ ေပၚမူတည္လို႕ အခ်စ္နဲ႕ သူ႕ရဲ႕ဂုဏ္သိကၡာအရေရာ အခ်စ္ကိုဖန္တီးၾကတဲ့ လူသားေတြအတြက္ေရာ ငါးခုံးမတစ္ေကာင္ေၾကာင့္ တစ္ေလွလံုးပုတ္သလိုေတြ ျဖစ္တတ္ပါတယ္။
ေန႕စဥ္ က်င္လည္ျဖတ္သန္းေနၾကတဲ့ လူ႕ေလာကၾကီးမွာ သစၥာတရားနဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာကို အေလးထားၾကသူေတြ ရွိသလို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေန ေပ်ာ္ေပ်ာ္စားသူေတြလည္း ဒုနဲ႕ေဒးရွိေနပါတယ္။
ေယာက်ၤားေလးေတြက မိန္းကေလးေတြအေပၚထားတဲ့ မယံုၾကည္မႈ၊ မိန္းကေလးေတြက ေယာက်ၤားေလးေတြအေပၚထားတဲ့ သံသယေတြဟာ လက္ရွိခ်စ္သူေတြရဲ႕ လုပ္ေဆာင္မႈအက်ိဳးရလဒ္ေတြ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ အရာရာလြယ္ကူေနတဲ့ ေလာကၾကီးမွာ အခ်စ္ဟာလည္း ခက္ခဲတဲ့အရာတစ္ခု မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ “လြယ္ပါတယ္ကြာ“လို႕ ေလွာင္ရယ္ေျပာဆိုသံေတြနဲ႕ “ငါ့မာယာကို ခံႏိုင္ရိုး လား“ဆိုတဲ့ အထင္ေသးစကားသံေတြဟာ ခ်စ္သူေတြေမႊးခဲ့ၾကတဲ့မီးေတြလို သိကၡာတရားေတြေလာင္က်ြမ္းကုန္တာ ျဖစ္သလို တစ္ေယာက္ရဲ႕ အခ်စ္နဲ႕ သူ႕ရဲ႕ဂုဏ္သိကၡာကိုပါ အထင္ေသးျပီးသားျဖစ္သြားတတ္လို႕ပါ။
အရာရာကို ေပါ့ေပါ့ေလးေတြး လို႕ ပါးပါးေလး လႈပ္ရွားေနၾကတဲ့ လူငယ္ေလးေတြရဲ႕ စိတ္ထဲမွာအခ်စ္ကို အထင္ၾကီးျပီး ကိုယ္ခ်စ္ႏိုင္မယ့္လူကိုေလးစားဖို႕ဆိုတာ အခ်စ္နဲ႕သူ႕ရဲ႕ဂုဏ္သိကၡာဟာ အမ်ားၾကီးဆက္စပ္ေနတယ္လို႕ ေတြးမိပါတယ္။
ဒင္နာတစ္ပြဲေလာက္ေက်ြးလိုက္ရင္ ကိစၥျပီးပါတယ္ကြာ ဆိုတဲ့ ေယာက်ၤားသားေတြရဲ႕အထင္ေသးမႈေတြက လြတ္ေျမာက္ျပီး
ေယာက်ၤားေတြကို ပိုင္ပါတယ္ ဆိုတဲ့ မာယာရွင္ အမ်ိဳးသမီးတို႕ရဲ႕ ေက်ာ့ကြင္းကလြတ္ကင္းလို႕ မေလးစားျခင္းေတြနဲ႕ေ၀းရာမွာ အခ်စ္ရဲ႕ဂုဏ္သိကၡာပိုင္ရွင္ေတြ ျဖစ္နိုင္ၾကပါေစလို႕ အားလံုးကိုေမတၱာစကား ပါးလိုက္ပါရေစ။
...................................................
မွတ္ခ်က္။ ။ မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ကိုမွ် မရည္ရြယ္သလို တိုက္ဆိုင္မႈေတြ ရွိတိုင္းလည္း ခြင့္လႊတ္ႏိုင္ၾကပါေစလို႕
ို
သန္႕ရွင္းျဖဴစင္တဲ့အခ်စ္ဆိုတာ ပိုးသားေလးလိုပါပဲ။ ျဖဴစင္တယ္ ႏူးညံ့တယ္ သာယာေပ်ာ္ရႊင္မႈကိုျဖစ္ေပၚေစတတ္တယ္ ဆည္းလည္း သံစဥ္ ေလး လို ခ်ိဳရွ ေအးျမတယ္။ ျဖဴစင္တဲ့အခ်စ္မွာ ဆိုးက်ိဳးေတြမရွိဘူး။ တန္ျပန္မႈေတြ လိုအပ္မေနဘူး။ ေမွ်ာ္လင့္ ခ်က္ေရာင္ျခည္ေတြ ျဖာထြက္မေနဘူး။ အဆံုးစြန္ေပးဆပ္ႏိုင္စြမ္းကိုလည္းစြမ္းတယ္။ ၀မ္းနည္းျခင္း၊ ပူေဆြးျခင္း၊ လြမ္းဆြတ္ျခင္းေတြ ရွိမေနသလို ဆံုးရႈံးျခင္းေတြကလည္း ကင္းေ၀းတယ္။ ျဖဴျဖဴစင္စင္နဲ႕ ခ်စ္ေနမယ့္ အခ်စ္ေတြဟာ ေပးဆပ္ျခင္းသက္သက္နဲ႕ ကိုယ္ခ်စ္ရတဲ့သူ အတြက္ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းသာ အဓိကျဖစ္ျပီး တန္ျပန္တုန္႕ျပန္မႈကို ေမွ်ာ္လင့္ မထားတဲ့ အတြက္ ျပန္လည္ရရွိျခင္းနဲ႕ေမွ်ာ္မွန္းတာေတြ မျဖစ္ရ ေလျခင္းဆိုတဲ့ ဆိုးက်ိဳးေတြျဖစ္မလာႏိုင္ပါဘူး။
အေရာင္ေတြပါတဲ့ အခ်စ္ေတြကေတာ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ၊ရည္မွန္းခ်က္ေတြ၊ပိုင္ဆိုင္လိုမႈေတြပါတဲ့ ပူေလာင္တဲ့အခ်စ္ဆိုပါေတာ့။ ေသြးသားမေတာ္စပ္တဲ့သူ တစ္ဦးနဲ႕တစ္ဦး ခ်စ္ႏိုင္ဖို႕ဆိုတာ မလြယ္ကူတဲ့အရာတစ္ခုျဖစ္ေပမယ့္ ပုထုဇဥ္လူသားေတြ စြဲလမ္းတမ္းတ ရူးသြပ္ေနၾကျခင္းရဲ႕ေနာက္ကြယ္မွာ အခ်စ္ရဲ႕စြမ္းအင္ေတြ စီး၀င္ေနျခင္းဟာ ထင္ရွားလွတဲ့ အခ်စ္ရဲ႕ပါ၀ါေတြပဲေပါ့။
လူတစ္ေယာက္ကိုခ်စ္မိဖို႕ဆိုတာ အထင္ၾကီးမိမႈေတြစီးေမ်ာေနျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္ႏိုင္သလို ဆြဲေဆာင္မႈတို႕ရဲ႕ေျခရာေတြေၾကာင့္ လည္းျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ သနားျခင္းဆိုတဲ့ျမစ္ဖ်ားစီးဆင္းရာက စတင္ႏိုင္သလို နီးစပ္မႈတို႕ရဲ႕ေႏွာင္ၾကိဳးေတြေၾကာင့္လည္း ပါႏိုင္တာေပါ့
သူတစ္ေယာက္ကို စတင္ခ်စ္လိုက္မိျပီဆိုတာနဲ႕ မိမိကိုယ္ကုိ စတင္ဆံုးရႈံးလိုက္ရပါျပီ။ ခ်စ္သူႏႈတ္ဖ်ားက ထြက္က်လာတဲ့စကားတိုင္း ဟာ အမိန္႕သံတစ္သံေလလား ေျမ၀ယ္မက်နားေထာင္မိရက္သားလည္း ျဖစ္သြားတတ္တယ္။ ခ်စ္သူျငိဳျငင္ရင္ မိုးျပိဳမွာစိုးသလိုမ်ိဳး
အေၾကာက္ၾကီးေၾကာက္လို႕ေပါ့။ ကိုယ့္ခ်စ္သူ ဘယ္ေလာက္ၾကီးပဲဆိုးတယ္လို႕ ပတ္၀န္းက်င္က ေျပာၾကပါေစ မနာလိုေသြးထိုးစ ကားေတြလို႕ ေတြးထင္ရေလာက္တဲ့ အထိ ခ်စ္သူဘက္က မားမားမတ္မတ္ရပ္တည္ေနၾကတဲ့ အခ်စ္သူရဲေကာင္းၾကီးေတြ ျဖစ္သြား တတ္ၾကေသးတယ္။ ကိုယ့္ခ်စ္သူကို ေလတိုးရင္ေတာင္နာက်င္မွာစိုးလို႕ ရင္ထဲမွာ မခ်ိေအာင္ နာတတ္တဲ့သူေတြလည္းရွိမယ္ေပါ့။
အခ်စ္စိတ္တက္လာျပီဆိုရင္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းကိုေမ့၊ ဘ၀ကိုေမ့၊ အမ်ိဳးကိုေမ့တတ္ၾကတယ္။ ခ်စ္သူရဲ႕ၾကင္နာယုယမႈကို အဟုတ္ၾကီး
ထင္ စိတ္ၾကီး၀င္လို႕ သူနဲ႕သာဆိုရင္....ဆိုတဲ့ စိတ္ရိုင္းေတြလည္း၀င္တတ္ေသးတာေပါ့။ ခ်စ္သူသည္သာ ကိုးကြယ္ရာ၊ ခ်စ္သူ စကားမိုးၾကိဳးသြားလိုေပါ့။ ပါးစပ္ေလးပဲ ဟ လိုက္ အားလံုးျဖစ္ျပီးသားဆိုတဲ့ ပါရမီျဖည့္ဖက္ေတြကလည္း ရွိေသးတာကိုး။ အခ်စ္ကုိ
တကမၻာထင္၊ အခ်စ္ကုိပဲကိုးစားလို႕ အခ်စ္သည္သာ အမိ၊အခ်စ္သည္သာ အဖေပါ့။ အခ်စ္ရွိရင္ အားလံုးျပီးတဲ့ အခ်စ္ေထာင္ထဲက ခ်စ္သူေတြလည္းရွိတယ္။ အခ်စ္ရဲ႕လွည့္စားမႈေအာက္ ျပားျပားမေမွာက္သေရြ႕ေပါ့။
“ခ်စ္သူ“ဆိုတဲ့အရာကိုထပ္ခြဲရရင္ ေယာက်ၤားသားတို႕ရဲ႕အခ်စ္နဲ႕ မိန္းမသားတို႕ရဲ႕အခ်စ္ဆိုျပီး ၂မ်ိဳး ကြဲထြက္လာေသးတယ္။
ေယာက်ၤားသားတို႕ရဲ႕အခ်စ္မ်ိဳးက်ေတာ့ ႏႈးညံ့တယ္၊ ၾကင္နာတယ္၊ဂရုစိုက္တတ္ၾကတယ္။ ကိုယ့္ခ်စ္သူရဲ႕ ၾကင္နာယုယမႈေတြကို တမ္းတမက္ေမာသလို ျငင္သာတဲ့ေႏြးေထြးမႈေလးေတြမွာလည္း သာယာတတ္ၾကေသးတာေပါ့။ ခ်ြဲ႕နြဲ႔တဲ့စကားသံေလးေတြမွာ မိန္း ေမာတတ္ၾကသလို အားကိုးတဲ့အၾကည့္ေလးေတြကိုလည္းဂုဏ္ယူတတ္ၾကေသးတယ္။
မိန္းမသားတို႕ရဲ႕အခ်စ္မ်ိဳးက်ေတာ့ မိခင္စိတ္နဲ႕နီးစပ္သူေတြျဖစ္ေနေလေတာ့ ၾကင္နာတတ္တယ္၊ သနားတတ္တယ္၊ ခ်စ္သူကို အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္ေနတတ္သလို၊ လိုအပ္ရာေတြကိုလည္းေဆာင္ၾကည္းႏိုင္သူျဖစ္ခ်င္ၾကေသးတယ္။ အစြမ္းကုန္ေပးဆပ္မႈေတြနဲ႕ ပါရမီျဖည့္ဖက္လည္း ျဖစ္ခ်င္လိုက္ေသးတာ။ ခ်စ္သူရဲ႕အေျပာခ်ိဳခ်ိဳေအာက္မွာ အရွံႈးၾကီးရွံူးလို႕ ဘ၀င္ေတြေတာင္ျမင့္ခ်င္ျမင့္ေနတတ္ တာေလ။ “ခ်စ္လိုက္တာ သဲရယ္“ဆိုတဲ့ စကားေတြေအာက္မွာအရည္ေပ်ာ္လို႕ ရဲရဲၾကီးလည္း အလိမ္ညာခံ၀င့္သူေတြေပါ့။ ထားသြား
ခဲ့ရင္ေတာင္ က်န္ေနရဲတဲ့အထိ မ်က္ကန္းခ်စ္သူေတြ ျဖစ္တတ္တယ္။ ကိုယ့္ခ်စ္သူက ရႈပ္ပါတယ္ဆိုတာ သိရင္ေတာင္ မ်က္စိမွိတ္ လို႕ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတတ္တဲ့အထိ ခ်စ္တတ္သူေတြကေတာ့ အခ်စ္ရဲ႕သားေကာင္ေတြေပါ့။
ထိုခ်စ္သူ၂ဦးတို႕ေပါင္းစပ္လိုက္တဲ့အခါမွာေတာ့ ခ်စ္ရည္ရႊမ္းတဲ့ ခ်စ္သူ၂ဦးတို႕ရဲ႕ အေပ်ာ္ရႊင္ဆံုးအခ်ိန္ေတြနဲ႕ တန္ဖိုးအရွိဆံုး အရာ ေတြကို ပိုင္ဆိုင္ရလိုက္သလိုမ်ိဳး အေပးအယူေတြမွ်လို႕ လိုတိုင္းတ ရေနၾကသလို ေအာင္ႏိုင္သူေတြ အျပံဳးမ်ိဳးကို ရင္မွာ ပိုုက္လို႕ ရဲရဲၾကီးလည္း မိုက္ရဲၾကပါတယ္။ သူကၾကင္ေတာ့ ကိုယ္ကၾကင္၊ သူကယုေတာ့ ကုိယ္ကႏုလို႕၊ သူကျပံဳးရင္ ကိုယ္မွာ ႏွလံုးေသြးေတြေတာင္ခုန္လို႕ အသက္ရႈသံေတြေတာင္ ရပ္ကုန္ေတာ့မယ့္အလားေပါ့။ ခ်စ္သူေဘးနားမွာ ရွိတဲ့ခဏတာအခ်ိန္ေလး တိုင္းဟာ တန္ဖိုးျဖစ္လို႕မရတဲ့ စည္းစိမ္ေတြလိုမ်ိဳးေပါ့။ ခ်စ္စကားေတြ ေဖာင္ဖြဲ႕လို႕ အခ်စ္ေလွေလးနဲ႕စီးေမ်ာရင္း အခ်စ္ပင္လယ္ ၾကီးထဲေလွာ္ခတ္လိုက္ၾကတာ ခ်စ္မုန္တိုင္းေတြ မမိခင္အခ်ိန္အထိဆိုပါေတာ့။
......................................................................
“အခ်စ္၏ေနာက္ကြယ္“
အခ်စ္ပင္လယ္ထဲမွာ ေပ်ာ္ျမဴးလာလိုက္တာ မုန္တိုင္းတစ္စရဲ႕ အရိပ္အေယာင္ေတြကိုေတြ႕ေတာ့မွပဲ နယ္က်ြံလာမွန္းသိလုိက္ရ ေတာ့တဲ့ တခဏမွာေတာ့ခ်စ္သူ၂ဦးကို ကြဲေစမယ့္ ေလနီၾကမ္းေတြ စတင္တိုက္ခတ္လာတယ္။ မေ၀းခ်င္ပဲေ၀းရေတာ့မယ့္ ခ်စ္သူ၂ဦး
ရဲ႕ အနာဂတ္မွာ ဘာေတြျဖစ္လာႏိုင္မလဲဆိုတာက်ေတာ့ ကိုယ့္ခ်စ္သူအေပၚထားတဲ့ စစ္မွန္တဲ့အခ်စ္စစ္ရယ္၊ အခ်စ္ရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာ ကိုတန္ဖိုးထားႏိုင္စြမ္းတဲ့အားေတြရယ္၊ ခိုင္မာတဲ့သစၥာတရားေတြေၾကာင့္သာ ခ်စ္သူ၂ဦးျပန္လည္ဆံုေတြ႕ႏိုင္မွာပါ။
မိသားစုအေျခအေနေၾကာင့္၊ ကိုယ့္ဘ၀ရဲ႕တိုးတက္မႈေၾကာင့္နဲ႕ အေျခအေနအေၾကာင္းေၾကာင္းတို႕ေၾကာင့္ မခြဲခ်င္ပဲ ခြဲလိုက္ရ တဲ့ခ်စ္သူေတြ ကမၻာမွာေရတြက္လို႕ရမယ္မထင္မိဘူး။ ခ်စ္သူေတြကိုကြဲကြာေစတဲ့ အေၾကာင္းေတြကိုေဘးခ်ိတ္လို႕ တနယ္စီေ၀းေနတဲ့
ခ်စ္သူေတြ ဘာေတြျဖစ္လာႏိုင္မလဲ ဆိုတာကို ျမင္ေယာင္ၾကည့္လိုက္ေတာ့.........
ေယဘုယ်အားျဖင့္ၾကည့္ရင္ေတာ့ တစ္ဦးနဲ႕တစ္ဦး လြမ္းေဆြးတမ္းတလုိ႕ အိပ္မရညေတြလည္း ရွိခ်င္ရွိမယ္။ ခ်စ္သူမရွိေတာ့တဲ့
အနာဂတ္ေန႕ရက္တိုင္းဟာ ကႏၱာရလိုေျခာက္ကပ္လို႕ ေရငတ္ခ်င္လည္းငတ္ေနမယ္။ ေဖာ္မပါ တကိုယ္တည္းေလွ်ာက္လွမ္းေနရတဲ့ ပစၥဳပၸန္ရဲ႕ ျပင္းေျခာက္ေျခာက္ေန႕ရက္ေတြေၾကာင့္ အေဖာ္တစ္ေယာက္ေလာက္ ေကာက္ခ်င္လည္းေကာက္သြားႏိုင္တယ္။ သူမွသူ ဆိုသူေတြလည္း ရွိမယ္။ ငါမေသသေရြ႕ငါ့သစၥာတရား ငါ့အနားမွာပဲေနေစရမယ္ဆိုတဲ့ သစၥာေမာင္မယ္ေတြလည္းရွိခ်င္ရွိမယ္။ အေန ေ၀းလို႕ ေသြးေအးသြားတာေတြကလည္း ရွိလာႏိုင္ေသးတယ္။
ျဖစ္ႏိုင္ေျခေတြကိုေက်ာ္ျဖတ္လို႕ ေအာင္ပန္းဆြတ္ႏိုင္သူေတြကေတာ့ ကိုယ့္သစၥာတရားကိုတန္ဖိုးထားသူေတြနဲ႕ အေပ်ာ္မရွာ လိုသူေတြေပါ့။ အခ်စ္စစ္ကိုတန္ဖိုးထားလို႕ ခ်စ္စကားေတြ တည္ႏိုင္သူေတြေလ။ သူတို႕ေတြကေတာ့ အခ်စ္သူရဲေကာင္းပီသပါေပ
တယ္။
..........................................
“အခ်စ္ႏွင့္သူ၏ဂုဏ္သိကၡာ“
ခ်စ္တတ္ပါတယ္ဆိုတဲ့ ခ်စ္သူေတြမွာ အခ်စ္အမ်ိဳးအစားေတြ အမ်ားအျပားစီး၀င္ေနပါေသးတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕က အေပ်ာ္ခ်စ္၊ တစ္
ခ်ိဳ႕က အတည္ခ်စ္နဲ႕ တစ္ခ်ိဳ႕က မ်က္ကန္းခ်စ္ဆုိျပီး အဓိက သံုးမ်ိဳးကိုပဲေတြးၾကည့္ခ်င္မိတယ္။(အခ်စ္မွာခြဲရင္ခြဲႏိုင္သေလာက္ အဖြဲ႕
ခြဲေတြရွိပါတယ္)
နံပါတ္ ၁.....အေပ်ာ္ခ်စ္။.....။ အေပ်ာ္ခ်စ္တဲ့ ခ်စ္သူေတြကေတာ့ ခ်စ္တတ္ၾကတဲ့ သူေတြဆိုပါေတာ့။ မိမိရဲ႕သာယာမႈေၾကာင့္
ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ပ်င္းရိဖြယ္အခ်ိန္ေတြမွာ ကုစားဖို႕ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ တစ္စံုတစ္ေယာက္ရဲ႕ယုယမႈကိုတပ္မက္ေမာလို႕ပဲျဖစ္ျဖစ္ ခ်စ္သူတစ္ေယာက္ အနားမွာ ေရာက္ေနသူေတြေပါ့။ သူတိုု႕ေတြဟာ ခ်စ္တတ္တဲ့ႏွလံုးသားပိုင္ရွင္ေတြလို႕ေျပာလို႕ရပါတယ္။လူတစ္ေယာက္ကိုခ်စ္လို႕ရဖို႕ ဆုိတာ အလြန္ခက္ခဲတဲ့ အလုပ္တစ္ခုလို႕ေျပာရင္ မွားမယ္မထင္မိဘူး။ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္အျဖစ္လက္ခံလိုက္ဖို႕ လြယ္ကူလွေပ
မယ့္ သူငယ္ခ်င္းထက္ေက်ာ္လြန္တဲ့ ရင္းႏွီးမႈအတိုင္းအတာမွာ ရွိၾကမယ့္ အေပ်ာ္ခ်စ္သူျဖစ္ဖို႕ဆိုတာ ခ်စ္ႏိုင္တဲ့စိတ္ႏွလံုးရယ္ သံေယာဇဥ္ေလးေတြလည္း ပါဦးမွကိုး။
အေပ်ာ္ခ်စ္တဲ့ခ်စ္သူေတြမွာ အနာဂတ္ေတြမရွိဘူး၊ ပိုင္ဆိုင္လိုမႈေတြမပါဘူး၊ ခ်ည္ေႏွာင္မႈေတြနဲ႕လည္း ကင္းေ၀းတယ္။ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ေပ်ာ္ေအာင္ထားႏိုင္သေရြ႕ သူတို႕၂ေယာက္ဟာ အဆင္ေျပၾကတယ္။ ကိုယ္လက္ရွိတြဲေနတဲ့ခ်စ္သူကို ေပ်ာ္ေအာင္ထားႏိုင္တယ္ဆိုရင္ အေပ်ာ္ခ်စ္တို႕ရဲ႕ဘ၀ဟာ ျငိမ္းခ်မ္းတယ္။ နားလည္မႈနဲ႕တြဲေနၾကတယ္ ဆိုပါေတာ့။ တိုးတက္ေနတဲ့ ယေန႕လိုေခတ္ၾကီးမွာ အသက္ရွင္ေနၾကတဲ့ ေခတ္ကာလသားသမီးေတြကေတာ့ ေခတ္နဲ႕အညီ ရင္ေဘာင္တန္းလို႕ ဆိုရွယ္လ္ က်က် လည္းေနတတ္ၾကေသးတယ္။
ဘုရားသြားေက်ာင္းတက္ မလုပ္ႏိုင္ၾကေပမယ့္ ကလပ္သြားအရက္ေသာက္ေတာ့ လုပ္ႏိုင္ၾကတဲ့ေခတ္မီသူေတြကေတာ့ ကလပ္ကအျပန္ အေပ်ာ္ၾကံၾကေသးတယ္။ ေပးတဲ့သူတဲ့ လက္ခံတဲ့သူ အေပးအယူၾကည္ျဖဴရင္ ပြဲျပီးေနၾကတဲ့အထိ ျမန္မာေတြ ဆို ရွယ္လ္ က်ေနၾကပါျပီ။ မူးလို႕က်ဴးလြန္တာ မဟုတ္သလို ေနာက္တစ္ေန႕ျပန္ေတြ႕က်လို႕လည္း မ်က္ႏွာမပူ အျပံဳးမပ်က္ ပါပဲ။
အခုေျပာတဲ့အခ်စ္ေတြဟာ တိုင္းတပါးသားေတြမပါတဲ့ ကိုယ့္လူမ်ိဳးအတြင္းက အရႈပ္ထုတ္သီးသန္႕ေလးပါ။
နံပါတ္၂...အတည္ခ်စ္။.....။ တည္တည္တဲ့တဲ့ ခ်စ္သူေတြကေတာ့ တစ္သက္သာအတြက္ ရည္ရြယ္ထားသူေတြနဲ႕ အနာဂတ္ ဘ၀ခရီးကို ရိုးေျမက် ေလွ်ာက္လွမ္းၾကမယ့္ ဘ၀ခရီးေဖာ္အျဖစ္ လက္တြဲသြားမယ့္ သူေတြပါ။ သူတို႕ရဲ႕ အခ်စ္ဟာ စစ္တယ္။ သံသယေတြ မရွိဘူး၊ အႏိုင္ယူလိုမႈေတြ မရွိဘူး၊ တစ္ေယာက္ရဲ႕အားနည္းခ်က္ေတြကို တစ္ေယာက္က ေစာင့္ၾကည့္ေနမွာမဟုတ္
သလို ေနာက္ထက္လွမ္းမယ့္ အရန္ေျခလွမ္းေတြလည္း သူတို႕မွာ ရွိမေနၾကဘူး။ တစ္ဦးနဲ႕တစ္ဦးေဖးမလုိ႕ ေသအတူ ရွင္မကြာ ေတြလို႕ တင္စားထိုက္သူေတြေပါ့။
ကိုယ့္ခ်စ္သူသာလွ်င္ကိုယ့္ဘ၀ ျဖစ္သလို အခြင့္အေရးေပးတိုင္းလည္း အိတ္ထဲေကာက္ထည့္မယ့္ သူေတြမဟုတ္ၾကပါဘူး။
ကိုယ့္ခ်စ္သူကို သစၥာေဖာက္ဖို႕ေ၀းလုိ႕ အထင္လြဲမွာကိုေတာင္ ေသမတတ္ေၾကာက္တတ္ၾကတဲ့သူေတြေပါ့။ ကိုယ့္ခ်စ္သူမရွိတုန္း ေဘးကတစ္ေယာက္နဲ႕ အေပ်ာ္ေနဖို႕ဆိုတာေတာ့ ေ၀းလုိ႕ေပါ့။ သူတို႕ရဲ႕ အခ်စ္ဟာ ျမင့္ျမတ္တဲ့အခ်စ္ေတြနဲ႕တည္ေဆာက္ထားတယ္
နံပါတ္၃...မ်က္ကန္းခ်စ္။....။ မ်က္ေစ့ႏွစ္ကြင္း အလင္းမရသူေတြဟာ စမ္းတ၀ါး၀ါး ေနသလို၊ လမ္းေလွ်ာက္ရင္လည္း ဟိုတိုးဒီတိုက္နဲ႕ ၾကည့္ရတာ မ်က္စိပသာဓ ၾကည္ျမမႈမရွိပါဘူး။ မ်က္ကန္းနဲ႕တူတဲ့အခ်စ္ေတြကလည္း ေရရာမႈမရွိသလို စဥ္းစား ေတြးေခၚႏိုင္စြမ္းလည္း ေပ်ာက္ ဆံုးေနတတ္တဲ့ သူေတြေပါ့။ သူတို႕ေတြဟာ အခ်စ္တစ္ခုတည္းကိုပဲ ကိုးကြယ္တတ္ၾကလို႕ က်န္တာေတြကို လစ္လ်ဴရႈတတ္ၾကတယ္။ ပ်ိဳသည္ အိုသည္ အေလးမထား ေစ်းကစားတဲ့သူေတြလို အိမ္ေထာင္သည္ရယ္ မႈမအား ေသြးသားသည္သာ အေရးမ်ားဆိုသလို လည္း ကန္းတတ္ၾကတယ္။ ခ်စ္မိလို႕က်န္တာေတြကို ပဓာနမထားႏိုင္ၾကေတာ့တဲ့ မ်က္ကန္းခ်စ္သူေတြ ဆိုပါေတာ့။
ဒီအခ်စ္ဟာ သီးစံုဟင္းတစ္အိုးလို အသီးစံုေရာေနတတ္တယ္။ အိမ္ေထာင္သည္ေတြ၊ လူလြတ္ေတြနဲ႕တိုင္းတပါးသား တို႕ရဲ႕ သံုးပင္လိမ္ အခ်စ္ကြန္ယက္မ်ိဳးလိုေပါ့။ အဲဒီအခ်စ္မွာ ခ်ိဳတယ္ ခါးတယ္ဆိုတာေတြ မရွိဘူး။ ျဖစ္ႏိုင္၏ မျဖစ္ႏိုင္၏ေတြ မသိ ဘူး ။ က်န္ခဲ့တဲ့ မိသားစုဆိုတာေတြ သတိရမေနဘူး။ ေနာင္ခါလာ ေနာင္ခါေစ်းဆိုသလို လက္ရွိအေျခအေနကိုပဲ ၾကိတ္မွိတ္လို႕ တိတ္တိတ္ေလး ေက်နပ္ၾကတယ္။
ဒါ့ထက္ ကန္းျပီဆိုရင္ေတာ့ အိမ္ေထာင္သည္ေတြကို ယူႏိုင္ေလာက္တဲ့အထိ၊ တိုင္းတပါးသားေတြကို လက္တြဲဖို႕အထိေတြ ျဖစ္လာ တတ္တယ္။ အိမ္ေထာင္သည္ေတြဘက္ကလည္း အိမ္သူကိုလည္းမပစ္ရက္ လက္ရွိကိုလည္းမခြာရက္ႏိုင္ပဲ ဆုတ္လည္းစူး စားလည္းရူး အေနအထားေတြထိ ေရာက္တတ္ၾကတယ္။ တိုင္းတပါးသားကိုလက္ထပ္ျဖစ္လိုက္တဲ့သူေတြကေတာ့ အရာအားလံုး ဆံုးရႈံးလိုက္ရသလိုပါပဲ။ အားလံုးဟာ ေရစံုေမ်ာၾကေတာ့တာပါပဲ။ ဆုိးသည္ေကာင္းသည္ အားလံုးသြားျပီေပါ့။
မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ရဲ႕ အပစ္လို႕ မဆိုထိုက္ေပမယ့္ အခ်စ္ကိုပဲဦးထိတ္မွာ ပန္ဆင္လိုသူေတြျဖစ္တတ္ၾကပါတယ္။
အခ်စ္တစ္ခုတည္းရဲ႕ ေစစားမႈေၾကာင့္ပဲ အေျခအေနေတြ ေပးသြားတဲ့အထိလည္း ျဖစ္ႏိုင္တာေပါ့။
...................
ပုထုဇဥ္လူသားေတြ ျဖစ္ေနၾကေတာ့ ဆန္႕က်င္ဘက္ေတြကို ခ်စ္တတ္ၾကတာ သဘာ၀တရားတစ္ခုပါပဲ။ ခ်စ္တတ္ျခင္းဟာ သဘာ၀တရားရဲ႕လွပမႈ တစ္ခုလို႕ဆိုႏိုင္ေပမယ့္ အခ်စ္ရဲ႕ဂုဏ္သိကၡာကို ျမင့္တင့္ေပးဖို႕က်ေတာ့ ခ်စ္သူေတြနဲ႕သက္ဆိုင္ေနပါတယ္။
ခ်စ္ျခင္းတရားရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာဟာ လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာနဲ႕လည္းတည္မီေနပါေသးတယ္။ ခ်စ္ၾကတယ္ဆုိတာ ခ်စ္သူ ႏွစ္ဦးရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာကို စေတးလိုက္ရသလိုပါပဲ။ တစ္စံုတစ္ေယာက္ ေျခလွမ္းမွားလိုက္တာနဲ႕ သစၥာေဖာက္လိုက္ျပီဆိုတာနဲ႕ တျပိဳင္
နက္ သူ႕အခ်စ္ဟာ သိကၡာမရွိႏိုင္ေတာ့သလို သူကိုယ္တိုင္ကလည္း သိကၡာမရွိႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။
သစၥာေဖာက္ျခင္းကို တစ္ၾကိမ္ထက္မက ခံရဖူးသူပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းအေပါင္းအေဖာ္ နဲ႕ နီးစပ္ရာတို႕ရဲ႕ အေတြ႕အၾကံဳ ေတြေၾကာင့္ပဲျဖစ္ျဖစ္ အလားတူအျဖစ္အပ်က္ေတြေၾကာင့္ အခ်စ္ကိုအထင္ေသးသြားသူေတြရွိသလို နင္တို႕ေယာက်ၤား
ေတြ...နင္တို႕မိန္းမေတြ ...ဆိုသလို စုပံုအထင္ေသးျခင္းတို႕ပါ ျဖစ္တတ္ပါေသးတယ္။ ကိုယ္က်င္လည္ေနရတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္ ေပၚမူတည္လို႕ အခ်စ္နဲ႕ သူ႕ရဲ႕ဂုဏ္သိကၡာအရေရာ အခ်စ္ကိုဖန္တီးၾကတဲ့ လူသားေတြအတြက္ေရာ ငါးခုံးမတစ္ေကာင္ေၾကာင့္ တစ္ေလွလံုးပုတ္သလိုေတြ ျဖစ္တတ္ပါတယ္။
ေန႕စဥ္ က်င္လည္ျဖတ္သန္းေနၾကတဲ့ လူ႕ေလာကၾကီးမွာ သစၥာတရားနဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာကို အေလးထားၾကသူေတြ ရွိသလို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေန ေပ်ာ္ေပ်ာ္စားသူေတြလည္း ဒုနဲ႕ေဒးရွိေနပါတယ္။
ေယာက်ၤားေလးေတြက မိန္းကေလးေတြအေပၚထားတဲ့ မယံုၾကည္မႈ၊ မိန္းကေလးေတြက ေယာက်ၤားေလးေတြအေပၚထားတဲ့ သံသယေတြဟာ လက္ရွိခ်စ္သူေတြရဲ႕ လုပ္ေဆာင္မႈအက်ိဳးရလဒ္ေတြ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ အရာရာလြယ္ကူေနတဲ့ ေလာကၾကီးမွာ အခ်စ္ဟာလည္း ခက္ခဲတဲ့အရာတစ္ခု မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ “လြယ္ပါတယ္ကြာ“လို႕ ေလွာင္ရယ္ေျပာဆိုသံေတြနဲ႕ “ငါ့မာယာကို ခံႏိုင္ရိုး လား“ဆိုတဲ့ အထင္ေသးစကားသံေတြဟာ ခ်စ္သူေတြေမႊးခဲ့ၾကတဲ့မီးေတြလို သိကၡာတရားေတြေလာင္က်ြမ္းကုန္တာ ျဖစ္သလို တစ္ေယာက္ရဲ႕ အခ်စ္နဲ႕ သူ႕ရဲ႕ဂုဏ္သိကၡာကိုပါ အထင္ေသးျပီးသားျဖစ္သြားတတ္လို႕ပါ။
အရာရာကို ေပါ့ေပါ့ေလးေတြး လို႕ ပါးပါးေလး လႈပ္ရွားေနၾကတဲ့ လူငယ္ေလးေတြရဲ႕ စိတ္ထဲမွာအခ်စ္ကို အထင္ၾကီးျပီး ကိုယ္ခ်စ္ႏိုင္မယ့္လူကိုေလးစားဖို႕ဆိုတာ အခ်စ္နဲ႕သူ႕ရဲ႕ဂုဏ္သိကၡာဟာ အမ်ားၾကီးဆက္စပ္ေနတယ္လို႕ ေတြးမိပါတယ္။
ဒင္နာတစ္ပြဲေလာက္ေက်ြးလိုက္ရင္ ကိစၥျပီးပါတယ္ကြာ ဆိုတဲ့ ေယာက်ၤားသားေတြရဲ႕အထင္ေသးမႈေတြက လြတ္ေျမာက္ျပီး
ေယာက်ၤားေတြကို ပိုင္ပါတယ္ ဆိုတဲ့ မာယာရွင္ အမ်ိဳးသမီးတို႕ရဲ႕ ေက်ာ့ကြင္းကလြတ္ကင္းလို႕ မေလးစားျခင္းေတြနဲ႕ေ၀းရာမွာ အခ်စ္ရဲ႕ဂုဏ္သိကၡာပိုင္ရွင္ေတြ ျဖစ္နိုင္ၾကပါေစလို႕ အားလံုးကိုေမတၱာစကား ပါးလိုက္ပါရေစ။
...................................................
မွတ္ခ်က္။ ။ မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ကိုမွ် မရည္ရြယ္သလို တိုက္ဆိုင္မႈေတြ ရွိတိုင္းလည္း ခြင့္လႊတ္ႏိုင္ၾကပါေစလို႕
ို
ေရႊစက္ေတာ္.........
ခရစ္ေတာ္ မေပၚမီ (၆၀၀)ခုႏွစ္တြင္ ျမတ္စြာဘုရားေျခေတာ္ရာ ႏွစ္ဆူ ကိန္း၀ပ္စံပယ္ခဲ့၍ အထက္စက္ေတာ္ရာ၊ ေအာက္စက္ ေတာ္ရာ ဟူ၍ ထင္ရွားသည္။ ေရႊစက္ေတာ္ေဘးမဲ့ေတာကို္ ၁၉၄၀ျပည့္ႏွစ္ဇြန္လ (၂၉)ရက္တြင္ စတင္တည္ေထာင္ခဲ့သည္။ မင္းဘူး (စကု)ၿမဳိ႕နယ္၊ ငဖဲၿမဳိ႕နယ္ႏွင့္ ေစတုတၱရာၿမဳိ႕နယ္မ်ားပါ၀င္ တည္ရွိသည္။ ၃၁၄ စတုရန္းမိုင္ က်ယ္၀န္းေသာ ေရႊစက္ေတာ္ ေဘးမဲ့ေတာတြင္ ျမန္မာ့ေရႊသမင္ကို အဓိကထိန္းသိမ္းထားေၾကာင္း သိရသည္။ ငွက္အမ်ဳိးေပါင္း (၁၁၃)မ်ဳိးလည္း အျခား တိရစာၦန္မ်ားႏွင့္ အတူက်က္စားေနထိုင္သည္။
မင္းဘူးျမိဳ႕ႏွင့္ ၃၂ မိုင္ေ၀းေသာ မန္းေရႊစက္ေတာ္ ဘုရားသည္ မေကြးတိုင္း ၊ မင္းဘူးျမိဳ႕နယ္တြင္တည္ရွိပါသည္ ။ ၁၀၈ ကြက္ စက္ လကၡဏာႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ျမတ္ဗုဒၶ၏ ေျခရာေတာ္ အစစ္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ စက္ေတာ္ရာ ဘုရားဟုေခၚတြင္ျပီး မန္းေခ်ာင္း အနီး တြင္ တည္ရွိေသာေၾကာင့္ မန္းစက္ေတာ္ရာ ဘုရားဟု ေခၚတြင္သည္ ။ တနည္းအားျဖင့္ မန္းေရႊစက္ေတာ္ရာ ဘုရားဟု ေခၚၾကသည္ ။ မန္းေရႊစက္ေတာ္ရာ ဘုရားပြဲေတာ္ကို ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း တပိုတြဲလဆန္း (၅)ေန႕တြင္ စတင္ဖြင္လွစ္ျပီး ျမန္မာ ႏွစ္ဆန္း(၁) ရက္ေန႕ထိက်င္းပပါသည္။
မန္းစက္ေတာ္ရာ ေျခေတာ္ရာမ်ားသည္ ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္တိုင္ခ်ထားေသာ ေျခေတာ္ရာမ်ား ျဖစ္သျဖင့္ဖူးေမွ်ာ္ၾကည္ညိုသူမ်ားႏွင့္ အထူးစည္ကားသကဲ့သို႕ ေပ်ာ္ရႊင္စရာ ေကာင္းေသာ အညာေဒသ၏ မန္းေခ်ာင္းတြင္ေရခ်ိဳးႏိုင္ေသာေၾကာင့္ မန္းစက္ေတာ္ရာ ဘုရားလည္း ဖူးရင္း ၊ ေရႊစက္ေတာ္ေဘးမဲ့ေတာ တြင္လည္း မိသားစုမ်ား သဘာ၀ေတာ အရသာကို ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ခံစားႏိုင္ေသာ ေၾကာင့္ ျမန္မာျပည္ အႏွံ႕မွ ဘုရားဖူးမ်ားႏွင့္ အထူးစည္းကားလွ်က္ရွိပါသည္ ။
.........................................
ေနျခည္ျဖာေသာ ေႏြဦး နံက္ခင္း တစ္ခုတြင္ ဘုရားဖူးတစ္သိုက္ မန္းစက္ေတာ္ရာ ဘုရားသို႕ ေကာင္းေပ့ဆိုေသာ ကားမ်ားကို စီး နင္းကာ သစ္ေပ့ဆိုေသာ အေကာင္းစား အ၀တ္တန္ဆာမ်ား ၊ မိန္းမပ်ိဳ ၊ အိုု ..တို႕ကိုယ္တြင္လည္း ၀င္း၀င္းထိန္ေသာ ေရႊ ဆြဲၾကိဳး ၊ေရႊလက္ေကာက္မ်ား ဆင္ျမန္းထားလွ်က္ ေရာက္ရွိလာၾကသည္ ။ ထိုသူတို႕သည္ ရန္ကုန္ျမိဳ႕မွ လူခ်မ္းသာ အသိုင္းအ ၀ိုင္းမွ ဟုတ္ဟန္တူသည္ ။
အသားျဖဴျဖဴ အရပ္ပုပုႏွင့္ ၀င္းထိန္ေနေသာေရႊမ်ား ညြတ္ေနေအာင္ ၀တ္ဆင္ထားသူ အမ်ိဳးသမီးၾကီးသည္ ဖုန္မ်ားကိုတခါခါႏွင့္ ကားေရွ႕ခန္းမွ ပင္ပန္ႏြမ္းနယ္ေသာ ဟန္ပန္ျဖင့္ ႏြမ္းလ်စြာဆင္းခ်လာေသာ မေရွးမေႏွာင္းတခဏမွာပင္ အရပ္ရွည္ ရွည္ အသားခပ္လပ္လပ္ႏွင့္ ေနကာမ်က္မွန္တပ္ထားေသာ အမ်ိဳးသားသည္လည္း ထပ္ခ်ပ္မကြာလိုက္ပါလာသည္။ ထိုအမ်ိဳးသမီးၾကီး၏ အမ်ိဳးသား ျဖစ္ဟန္တူသည္ ။ ကားေနာက္ခန္းတြင္မေတာ့ သူတို႕၏ အလုပ္သမားမ်ားဟုတ္ဟန္တူေသာ ခပ္ႏြမ္းႏြမ္း သံုး ေလး ေယာက္ တကြ ျခင္းၾကီး ျခင္းငယ္ အသြယ္သြယ္ အျပင္ အ၀တ္အစားမ်ား ပါ၀င္ဟန္ တူေသာ အိတ္ၾကီး အိတ္ငယ္မ်ား ႏွင့္ စသည္ ...စသည္ အမည္စံုစြာ......
ထိုသူတို႕ႏွင့္ ခပ္လွမ္းလွမ္းတြင္လည္း အေကာင္းစားကားတစ္စီး ရပ္နားထားကာ မိသားစုတစ္ခု ဆင္းသက္လိုက္ပါလာသည္ ။ ပိုက္ဆံအိတ္ေဖာင္းေဖာင္းကားကားကို ခ်ိဳင္းၾကားတြင္ညွပ္ကာ ေရွ႕ဆံုးမွဦးေဆာင္လာသူသည္ ခန္႕ခန္႕ေခ်ာေခ်ာ အမ်ိဳးသားတစ္ဦး ျဖစ္ကာ ထိုသူ၏ေနာက္တြင္မေတာ့ မရယ္မျပံဳး ခပ္တင္းတင္းမာနမ်က္ႏွာထားပိုင္ရွင္ အမ်ိဳးသမီးၾကီးတစ္ဦး ႏွင့္ အတူ ေခတ္လြန္ အ၀တ္အစားမ်ားႏွင့္ သားသမီးတစ္စုလည္းပါ၀င္သည္ ။ ပုဆိုးခပ္တိုတို၀တ္ဆင္ထားေသာ အမ်ိဳးသားတစ္ဦးသည္လည္း အုန္းသီး ငွက္ေပ်ာ္သီးမ်ားပါ၀င္ေသာ ကန္ေတာ့ပြဲကို ရြက္ကာ ထိုမိသားစု၏ေနာက္မွ ထပ္ခ်ပ္မခြာ..............
အရိပ္ေကာင္းေသာ သစ္တစ္ပင္၏ေျခရင္းတြင္ေခတၱရပ္နားကာ ထိုမိသားစုႏွစ္စုသည္ တတြတ္တြတ္ႏွင့္ေခါင္းျခင္းဆိုင္လွ်က္ ေျခဟန္လက္ဟန္ လက္ေကာက္သံ တျခြမ္ျခြမ္ႏွင့္ တုိင္ပင္ျပီးသည့္ သ ကာလ ကန္ေတာ့ပြဲကို ေရွ႕ဆံုးမွရြက္လွ်က္ အုပ္စုလိုက္ ေတာင္ေပၚတက္သြားၾကေလသည္ ။ အဓိကရဲ႕ အဓိက အေၾကာင္းရင္းမွာ မန္းစက္ေတာ္ရာဘုရားကို ဖူးေမွ်ာ္ရန္လာေရာက္ျခင္း မဟုတ္ ၊ သဘာ၀ေတာေတာင္ ေရ ေျမကိုၾကည့္ရႈခံစားလိုျခင္းမဟုတ္ ၊ မန္းေခ်ာင္းေရ ခ်ိဳးရန္လည္း စိတ္၀င္စားၾကသူမ်ားမဟုတ္ ။ ထူးျခားျမင့္ျမတ္ေသာ သူေတာ္စင္ရဟန္းထူးကိုရွာေဖြကာ ပူေဇာ္ရန္ ရည္ရြယ္ေရာက္ ရွိလာျခင္းသာ အဓိကျဖစ္သည္ ။
...............................
သစ္ပင္ေတာေတာင္ေရေျမသည္ ေအးျမေပစြ ...။ သစ္ပင္ၾကီးငယ္ စံုအငယ္တို႕ထက္တြင္ သံသာေသာ ငွက္ေအာ္ျမည္သံေလး မ်ားသည္လည္း ၾကည္ႏူးစရာ ေတးသံသာလို ခ်ိဳျမိန္ဖြယ္ေကာင္းလွတယ္ ။ ေက်ာက္ေဆာင္ ၊ ေက်ာက္ေတာင္ ၊ ေက်ာက္ဖ်ာ ေတြက လည္း ဟိုတစ္စ ဒီတစ္စနဲ႕ သာယာဖြယ္ ျမင္ကြင္းျဖစ္လို႕ မ်က္စိ ပသာဒၾကည္ျမလွတယ္ ။
ဒီလိုသာယာေအးျမလွတဲ့ ေတာေတာင္ေရေျမေနရာေတြမွာ သူေတာ္စင္ရဟန္းေတြဟာ တစ္ကိုယ္တည္း တရားဓမၼ က်င့္ၾကံ အားထုတ္ပြားမ်ားကာ တရားေပါက္ေျမာက္ေနတဲ့ သူေတာ္စင္ေတြရွိရမယ္ဆိုတဲ့ အေတြးေတြနဲ႕ လာေရာက္ရွာေဖြ ပူေဇာ္ျခင္းပဲျဖစ္ပါ တယ္ ။
မ်ားမၾကာမီ အခ်ိန္ တခဏမွာပဲ အရိပ္ခပ္ေကာင္းေကာင္း သစ္ပင္ၾကီးရဲ႕ေအာက္မွ ေက်ာက္ဖ်ာ အစြန္းတြင္ အညိဳေရာင္ ၀တ္ရံုကို ဦးေခါင္းထက္မွ ျခံဳလႊမ္းကာ တင္ပလႅင္ေခြလွ်က္အေနအထားရွိေသာပုဂၢိဳလ္တစ္ပါးအား ရွားပါးစြာေတြ႕ရွိလိုက္ခ်ိန္မွာေတာ့ အားလံုး ၏ မ်က္ႏွာသည္ ထိန္၀င္းလွ်က္ အျပံဳးမ်က္ႏွာကိုယ္စီဆင္ျမန္းလို႕ ထိုပုဂၢိဳလ္ထံသို႕ ေျခဖြဖြနင္းကာ ခ်ဥ္းကပ္သြားၾကတယ္ ။
ပါလာ ေသာ ကန္ေတာ့ပြဲအား ရိုေသစြာ ဦးခိုက္ခ်ထားလွ်က္ တရားေရေအး အျမိဳက္ေဆး တိုက္ေက်ြးပါရန္ ေလွ်ာက္ထား ေသာ္လည္း ႏႈတ္မွ မမိန္႕ ခပ္ဆိပ္ဆိပ္သာ ေနေတာ္မူေသာ္ေၾကာင့္ စိတ္ပ်က္အားငယ္သြားၾကေသာ္လည္း ထူးျခားသည့္ ရေသ့ပုဂၢိဳလ္ သူေတာ္ စင္ ျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ ဟုသေဘာယူဆကာ ၈ပါးသီလကို ကုိယ္တိုင္ယူၾကမည္ဟု ဆံုးျဖတ္ကာ ညီညာစြာ ၈ပါးသီလ ခံယူ ေဆာက္ တည္ၾကေလတယ္ ။
အဟံ ဘေႏၱ တိသရေဏန..............
........................
နေမာ တႆ ဘဂ၀ေတာ အရဟေတာ သမၼာသဗၼဳဒၶႆ...............
.............
ဗုဒၶံ သရဏံ ဂစၦာမိ၊
ဓမၼံ သရဏံ ဂစၦာမိ၊
သံဃံ သရဏံ ဂစၦာမိ၊
.......................
...........................
၈ပါးသီလခံယူေနစဥ္ တခဏမွာပဲ ထိုသူေတာ္စင္ထံမွ “ တုတ္ “ ဟုေသာ တိက်ျပတ္သား တုိေတာင္းေသာ အမိန္႕ကို မိန္႕ၾကားကာ တဖန္ျပန္လို႕ ႏႈတ္ဆိတ္ေနျပန္တယ္ ။ ” တုတ္ “ဟုေသာ အသံကို နားႏွင့္ဆပ္ဆပ္ၾကားေသာ ထိုသူတို႕သည္ ရုတ္တရက္ နားမလည္ႏိုင္ျဖစ္ကာ ဆိပ္ဆိပ္မွ်ျငိမ္သက္ျပီးေနာက္ တခဏတြင္ေတာ့ ........
အမ်ိဳးသားတစ္ဦးမွ သတိ၀င္လာကာ
“ ဟိတ္ေကာင္ေတြ...ဒူးေတြ တုတ္ထိုင္ၾကစမ္း...အမ်ိဳးသမီးေတြေရာ အမ်ိဳးသားေတြေရာ...ဒူးတုတ္ထိုင္ၾကေလ“
ဟူေသာ စကားသံေၾကာင့္ အားလံုးဒူးတုတ္ထိုင္ကာ ၈ပါးသီလအား ဆက္လက္ေဆာက္တည္ ခံယူၾကတယ္
*ပါဏာတိပါတာ ေ၀ရမဏိ သိကၡာပဒံ သမာဓိယာမိ၊........
............................
......................................
“ တုတ္ “
အညိဳေရာင္ ၀တ္ရံုကိုျခံဳလႊမ္းထားေသာ ထိုပုဂၢိဳလ္သူေတာ္စင္ထံမွာ ေနာက္တစ္ၾကိမ္ “ တုတ္ “ ဟုေသာ စကားသံကုိ ထပ္မံ ၾကားရျပန္ေျချပီ ။ ခက္လွစြာတကား..............
နားလည္ရန္ခက္ခဲေသာ တိုေတာင္းေသာ ထိုမိန္႕ၾကားခ်က္ကို အေျဖရွာမရေသာ္ျငားလည္း......အလိုမက်မႈ တစ္စံုတရာေၾကာင့္ သာျဖစ္ရမည္ ဟုယံုၾကည္လွ်က္...........
“ ေဟ့ေကာင္ေတြ ....ရိုရိုေသေသ ဒူးတုတ္ထိုင္ၾကေလ...ဟိုကေလးေတြေရာ ...အမ်ိဳးသမီးေတြေရာ...ရိုရိုေသေသ ဒူး တုတ္ ထိုင္ၾကပါဟ “ ဟု ေဆာ္ၾသကာ ၈ပါးသီလကို ဆံုးခန္တိုင္ေအာင္ ဆက္လက္ ခံယူတည္ေဆာက္ၾကတယ္
..............................
........................
................
*ဥစၥာသယန မဟာသယနာ ေ၀ရမဏိ သိကၡာပဒံ သမာဒိယာမိ၊...
....................
၈ပါးသီလ ခံယူေဆာက္တည္ျပီးစီးလို႕ သာဓုေခၚရန္ ျပင္ဆင္ဆဲ တခဏမွာပဲ “တုတ္.......တုတ္.....ျဗဳန္း “ ဟု ေအာ္ ဟစ္ကာ... အညိဳေရာင္ပိတ္စကို မႏိုင္မနင္း မလွ်က္ ငုတ္တုတ္အိပ္ေနရာမွ လန္႕ႏိုးသြားေသာ အရူး ကိုေသာင္းသည္ ခါးၾကား မွ ညွပ္ထားေသာ ယပ္ေတာင္စုတ္သည္ လည္းေကာင္း ၊ သစ္ပင္ေဘးတြင္ ခ်ထားေသာ ႏို႕ဆီခြက္စုတ္မ်ားကို လည္းေကာင္း ၊ ပစ္ခ် ကန္ေက်ာက္ကာ အိပ္မႈန္ စံုမႊားျဖင့္ ေျခဦးတည့္ရာ တဟီးဟီး တဟားဟား ေအာ္ရယ္လွ်က္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားေလေတာ့ သတည္း............။
...........................
သူမ်ားတကာထက္ ထူးခ်င္ၾကေသာ ေရႊျမိဳ႕ေတာ္မွ ဦးဦး ေဒၚေဒၚ ကိုကို မမ မ်ားသာ ပါးစပ္အေဟာင္းသားႏွင့္ လက္အုပ္ခ်ီလွ်က္ မင္သက္ က်န္ခဲ့ၾကေလတယ္.............။
.............................
မွတ္ခ်က္။ ။ ေရႊစက္ေတာ္တြင္ ျဖစ္ပြားခဲ့ေသာ တကယ့္ျဖစ္ရပ္မွန္တစ္ရပ္ဟုဆိုသည္ ။ နယ္လွည့္ သာသနာျပဳ ရဟန္းတစ္ပါးထံမွ တရားပြဲတြင္ ထပ္ဆင့္ၾကားသိခဲ့ရေသာ အျဖစ္အျပက္ျဖစ္ပါသည္ ။
အခ်က္အလက္ အခ်ိဳ႕အား “ ႏွလံုးသား မွတ္စုတိုမ်ား“ ဘေလာ့ခ္ႏွင့္ ဂူဂယ္လ္မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါတယ္
ခရစ္ေတာ္ မေပၚမီ (၆၀၀)ခုႏွစ္တြင္ ျမတ္စြာဘုရားေျခေတာ္ရာ ႏွစ္ဆူ ကိန္း၀ပ္စံပယ္ခဲ့၍ အထက္စက္ေတာ္ရာ၊ ေအာက္စက္ ေတာ္ရာ ဟူ၍ ထင္ရွားသည္။ ေရႊစက္ေတာ္ေဘးမဲ့ေတာကို္ ၁၉၄၀ျပည့္ႏွစ္ဇြန္လ (၂၉)ရက္တြင္ စတင္တည္ေထာင္ခဲ့သည္။ မင္းဘူး (စကု)ၿမဳိ႕နယ္၊ ငဖဲၿမဳိ႕နယ္ႏွင့္ ေစတုတၱရာၿမဳိ႕နယ္မ်ားပါ၀င္ တည္ရွိသည္။ ၃၁၄ စတုရန္းမိုင္ က်ယ္၀န္းေသာ ေရႊစက္ေတာ္ ေဘးမဲ့ေတာတြင္ ျမန္မာ့ေရႊသမင္ကို အဓိကထိန္းသိမ္းထားေၾကာင္း သိရသည္။ ငွက္အမ်ဳိးေပါင္း (၁၁၃)မ်ဳိးလည္း အျခား တိရစာၦန္မ်ားႏွင့္ အတူက်က္စားေနထိုင္သည္။
မင္းဘူးျမိဳ႕ႏွင့္ ၃၂ မိုင္ေ၀းေသာ မန္းေရႊစက္ေတာ္ ဘုရားသည္ မေကြးတိုင္း ၊ မင္းဘူးျမိဳ႕နယ္တြင္တည္ရွိပါသည္ ။ ၁၀၈ ကြက္ စက္ လကၡဏာႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ျမတ္ဗုဒၶ၏ ေျခရာေတာ္ အစစ္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ စက္ေတာ္ရာ ဘုရားဟုေခၚတြင္ျပီး မန္းေခ်ာင္း အနီး တြင္ တည္ရွိေသာေၾကာင့္ မန္းစက္ေတာ္ရာ ဘုရားဟု ေခၚတြင္သည္ ။ တနည္းအားျဖင့္ မန္းေရႊစက္ေတာ္ရာ ဘုရားဟု ေခၚၾကသည္ ။ မန္းေရႊစက္ေတာ္ရာ ဘုရားပြဲေတာ္ကို ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း တပိုတြဲလဆန္း (၅)ေန႕တြင္ စတင္ဖြင္လွစ္ျပီး ျမန္မာ ႏွစ္ဆန္း(၁) ရက္ေန႕ထိက်င္းပပါသည္။
မန္းစက္ေတာ္ရာ ေျခေတာ္ရာမ်ားသည္ ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္တိုင္ခ်ထားေသာ ေျခေတာ္ရာမ်ား ျဖစ္သျဖင့္ဖူးေမွ်ာ္ၾကည္ညိုသူမ်ားႏွင့္ အထူးစည္ကားသကဲ့သို႕ ေပ်ာ္ရႊင္စရာ ေကာင္းေသာ အညာေဒသ၏ မန္းေခ်ာင္းတြင္ေရခ်ိဳးႏိုင္ေသာေၾကာင့္ မန္းစက္ေတာ္ရာ ဘုရားလည္း ဖူးရင္း ၊ ေရႊစက္ေတာ္ေဘးမဲ့ေတာ တြင္လည္း မိသားစုမ်ား သဘာ၀ေတာ အရသာကို ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ခံစားႏိုင္ေသာ ေၾကာင့္ ျမန္မာျပည္ အႏွံ႕မွ ဘုရားဖူးမ်ားႏွင့္ အထူးစည္းကားလွ်က္ရွိပါသည္ ။
.........................................
ေနျခည္ျဖာေသာ ေႏြဦး နံက္ခင္း တစ္ခုတြင္ ဘုရားဖူးတစ္သိုက္ မန္းစက္ေတာ္ရာ ဘုရားသို႕ ေကာင္းေပ့ဆိုေသာ ကားမ်ားကို စီး နင္းကာ သစ္ေပ့ဆိုေသာ အေကာင္းစား အ၀တ္တန္ဆာမ်ား ၊ မိန္းမပ်ိဳ ၊ အိုု ..တို႕ကိုယ္တြင္လည္း ၀င္း၀င္းထိန္ေသာ ေရႊ ဆြဲၾကိဳး ၊ေရႊလက္ေကာက္မ်ား ဆင္ျမန္းထားလွ်က္ ေရာက္ရွိလာၾကသည္ ။ ထိုသူတို႕သည္ ရန္ကုန္ျမိဳ႕မွ လူခ်မ္းသာ အသိုင္းအ ၀ိုင္းမွ ဟုတ္ဟန္တူသည္ ။
အသားျဖဴျဖဴ အရပ္ပုပုႏွင့္ ၀င္းထိန္ေနေသာေရႊမ်ား ညြတ္ေနေအာင္ ၀တ္ဆင္ထားသူ အမ်ိဳးသမီးၾကီးသည္ ဖုန္မ်ားကိုတခါခါႏွင့္ ကားေရွ႕ခန္းမွ ပင္ပန္ႏြမ္းနယ္ေသာ ဟန္ပန္ျဖင့္ ႏြမ္းလ်စြာဆင္းခ်လာေသာ မေရွးမေႏွာင္းတခဏမွာပင္ အရပ္ရွည္ ရွည္ အသားခပ္လပ္လပ္ႏွင့္ ေနကာမ်က္မွန္တပ္ထားေသာ အမ်ိဳးသားသည္လည္း ထပ္ခ်ပ္မကြာလိုက္ပါလာသည္။ ထိုအမ်ိဳးသမီးၾကီး၏ အမ်ိဳးသား ျဖစ္ဟန္တူသည္ ။ ကားေနာက္ခန္းတြင္မေတာ့ သူတို႕၏ အလုပ္သမားမ်ားဟုတ္ဟန္တူေသာ ခပ္ႏြမ္းႏြမ္း သံုး ေလး ေယာက္ တကြ ျခင္းၾကီး ျခင္းငယ္ အသြယ္သြယ္ အျပင္ အ၀တ္အစားမ်ား ပါ၀င္ဟန္ တူေသာ အိတ္ၾကီး အိတ္ငယ္မ်ား ႏွင့္ စသည္ ...စသည္ အမည္စံုစြာ......
ထိုသူတို႕ႏွင့္ ခပ္လွမ္းလွမ္းတြင္လည္း အေကာင္းစားကားတစ္စီး ရပ္နားထားကာ မိသားစုတစ္ခု ဆင္းသက္လိုက္ပါလာသည္ ။ ပိုက္ဆံအိတ္ေဖာင္းေဖာင္းကားကားကို ခ်ိဳင္းၾကားတြင္ညွပ္ကာ ေရွ႕ဆံုးမွဦးေဆာင္လာသူသည္ ခန္႕ခန္႕ေခ်ာေခ်ာ အမ်ိဳးသားတစ္ဦး ျဖစ္ကာ ထိုသူ၏ေနာက္တြင္မေတာ့ မရယ္မျပံဳး ခပ္တင္းတင္းမာနမ်က္ႏွာထားပိုင္ရွင္ အမ်ိဳးသမီးၾကီးတစ္ဦး ႏွင့္ အတူ ေခတ္လြန္ အ၀တ္အစားမ်ားႏွင့္ သားသမီးတစ္စုလည္းပါ၀င္သည္ ။ ပုဆိုးခပ္တိုတို၀တ္ဆင္ထားေသာ အမ်ိဳးသားတစ္ဦးသည္လည္း အုန္းသီး ငွက္ေပ်ာ္သီးမ်ားပါ၀င္ေသာ ကန္ေတာ့ပြဲကို ရြက္ကာ ထိုမိသားစု၏ေနာက္မွ ထပ္ခ်ပ္မခြာ..............
အရိပ္ေကာင္းေသာ သစ္တစ္ပင္၏ေျခရင္းတြင္ေခတၱရပ္နားကာ ထိုမိသားစုႏွစ္စုသည္ တတြတ္တြတ္ႏွင့္ေခါင္းျခင္းဆိုင္လွ်က္ ေျခဟန္လက္ဟန္ လက္ေကာက္သံ တျခြမ္ျခြမ္ႏွင့္ တုိင္ပင္ျပီးသည့္ သ ကာလ ကန္ေတာ့ပြဲကို ေရွ႕ဆံုးမွရြက္လွ်က္ အုပ္စုလိုက္ ေတာင္ေပၚတက္သြားၾကေလသည္ ။ အဓိကရဲ႕ အဓိက အေၾကာင္းရင္းမွာ မန္းစက္ေတာ္ရာဘုရားကို ဖူးေမွ်ာ္ရန္လာေရာက္ျခင္း မဟုတ္ ၊ သဘာ၀ေတာေတာင္ ေရ ေျမကိုၾကည့္ရႈခံစားလိုျခင္းမဟုတ္ ၊ မန္းေခ်ာင္းေရ ခ်ိဳးရန္လည္း စိတ္၀င္စားၾကသူမ်ားမဟုတ္ ။ ထူးျခားျမင့္ျမတ္ေသာ သူေတာ္စင္ရဟန္းထူးကိုရွာေဖြကာ ပူေဇာ္ရန္ ရည္ရြယ္ေရာက္ ရွိလာျခင္းသာ အဓိကျဖစ္သည္ ။
...............................
သစ္ပင္ေတာေတာင္ေရေျမသည္ ေအးျမေပစြ ...။ သစ္ပင္ၾကီးငယ္ စံုအငယ္တို႕ထက္တြင္ သံသာေသာ ငွက္ေအာ္ျမည္သံေလး မ်ားသည္လည္း ၾကည္ႏူးစရာ ေတးသံသာလို ခ်ိဳျမိန္ဖြယ္ေကာင္းလွတယ္ ။ ေက်ာက္ေဆာင္ ၊ ေက်ာက္ေတာင္ ၊ ေက်ာက္ဖ်ာ ေတြက လည္း ဟိုတစ္စ ဒီတစ္စနဲ႕ သာယာဖြယ္ ျမင္ကြင္းျဖစ္လို႕ မ်က္စိ ပသာဒၾကည္ျမလွတယ္ ။
ဒီလိုသာယာေအးျမလွတဲ့ ေတာေတာင္ေရေျမေနရာေတြမွာ သူေတာ္စင္ရဟန္းေတြဟာ တစ္ကိုယ္တည္း တရားဓမၼ က်င့္ၾကံ အားထုတ္ပြားမ်ားကာ တရားေပါက္ေျမာက္ေနတဲ့ သူေတာ္စင္ေတြရွိရမယ္ဆိုတဲ့ အေတြးေတြနဲ႕ လာေရာက္ရွာေဖြ ပူေဇာ္ျခင္းပဲျဖစ္ပါ တယ္ ။
မ်ားမၾကာမီ အခ်ိန္ တခဏမွာပဲ အရိပ္ခပ္ေကာင္းေကာင္း သစ္ပင္ၾကီးရဲ႕ေအာက္မွ ေက်ာက္ဖ်ာ အစြန္းတြင္ အညိဳေရာင္ ၀တ္ရံုကို ဦးေခါင္းထက္မွ ျခံဳလႊမ္းကာ တင္ပလႅင္ေခြလွ်က္အေနအထားရွိေသာပုဂၢိဳလ္တစ္ပါးအား ရွားပါးစြာေတြ႕ရွိလိုက္ခ်ိန္မွာေတာ့ အားလံုး ၏ မ်က္ႏွာသည္ ထိန္၀င္းလွ်က္ အျပံဳးမ်က္ႏွာကိုယ္စီဆင္ျမန္းလို႕ ထိုပုဂၢိဳလ္ထံသို႕ ေျခဖြဖြနင္းကာ ခ်ဥ္းကပ္သြားၾကတယ္ ။
ပါလာ ေသာ ကန္ေတာ့ပြဲအား ရိုေသစြာ ဦးခိုက္ခ်ထားလွ်က္ တရားေရေအး အျမိဳက္ေဆး တိုက္ေက်ြးပါရန္ ေလွ်ာက္ထား ေသာ္လည္း ႏႈတ္မွ မမိန္႕ ခပ္ဆိပ္ဆိပ္သာ ေနေတာ္မူေသာ္ေၾကာင့္ စိတ္ပ်က္အားငယ္သြားၾကေသာ္လည္း ထူးျခားသည့္ ရေသ့ပုဂၢိဳလ္ သူေတာ္ စင္ ျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ ဟုသေဘာယူဆကာ ၈ပါးသီလကို ကုိယ္တိုင္ယူၾကမည္ဟု ဆံုးျဖတ္ကာ ညီညာစြာ ၈ပါးသီလ ခံယူ ေဆာက္ တည္ၾကေလတယ္ ။
အဟံ ဘေႏၱ တိသရေဏန..............
........................
နေမာ တႆ ဘဂ၀ေတာ အရဟေတာ သမၼာသဗၼဳဒၶႆ...............
.............
ဗုဒၶံ သရဏံ ဂစၦာမိ၊
ဓမၼံ သရဏံ ဂစၦာမိ၊
သံဃံ သရဏံ ဂစၦာမိ၊
.......................
...........................
၈ပါးသီလခံယူေနစဥ္ တခဏမွာပဲ ထိုသူေတာ္စင္ထံမွ “ တုတ္ “ ဟုေသာ တိက်ျပတ္သား တုိေတာင္းေသာ အမိန္႕ကို မိန္႕ၾကားကာ တဖန္ျပန္လို႕ ႏႈတ္ဆိတ္ေနျပန္တယ္ ။ ” တုတ္ “ဟုေသာ အသံကို နားႏွင့္ဆပ္ဆပ္ၾကားေသာ ထိုသူတို႕သည္ ရုတ္တရက္ နားမလည္ႏိုင္ျဖစ္ကာ ဆိပ္ဆိပ္မွ်ျငိမ္သက္ျပီးေနာက္ တခဏတြင္ေတာ့ ........
အမ်ိဳးသားတစ္ဦးမွ သတိ၀င္လာကာ
“ ဟိတ္ေကာင္ေတြ...ဒူးေတြ တုတ္ထိုင္ၾကစမ္း...အမ်ိဳးသမီးေတြေရာ အမ်ိဳးသားေတြေရာ...ဒူးတုတ္ထိုင္ၾကေလ“
ဟူေသာ စကားသံေၾကာင့္ အားလံုးဒူးတုတ္ထိုင္ကာ ၈ပါးသီလအား ဆက္လက္ေဆာက္တည္ ခံယူၾကတယ္
*ပါဏာတိပါတာ ေ၀ရမဏိ သိကၡာပဒံ သမာဓိယာမိ၊........
............................
......................................
“ တုတ္ “
အညိဳေရာင္ ၀တ္ရံုကိုျခံဳလႊမ္းထားေသာ ထိုပုဂၢိဳလ္သူေတာ္စင္ထံမွာ ေနာက္တစ္ၾကိမ္ “ တုတ္ “ ဟုေသာ စကားသံကုိ ထပ္မံ ၾကားရျပန္ေျချပီ ။ ခက္လွစြာတကား..............
နားလည္ရန္ခက္ခဲေသာ တိုေတာင္းေသာ ထိုမိန္႕ၾကားခ်က္ကို အေျဖရွာမရေသာ္ျငားလည္း......အလိုမက်မႈ တစ္စံုတရာေၾကာင့္ သာျဖစ္ရမည္ ဟုယံုၾကည္လွ်က္...........
“ ေဟ့ေကာင္ေတြ ....ရိုရိုေသေသ ဒူးတုတ္ထိုင္ၾကေလ...ဟိုကေလးေတြေရာ ...အမ်ိဳးသမီးေတြေရာ...ရိုရိုေသေသ ဒူး တုတ္ ထိုင္ၾကပါဟ “ ဟု ေဆာ္ၾသကာ ၈ပါးသီလကို ဆံုးခန္တိုင္ေအာင္ ဆက္လက္ ခံယူတည္ေဆာက္ၾကတယ္
..............................
........................
................
*ဥစၥာသယန မဟာသယနာ ေ၀ရမဏိ သိကၡာပဒံ သမာဒိယာမိ၊...
....................
၈ပါးသီလ ခံယူေဆာက္တည္ျပီးစီးလို႕ သာဓုေခၚရန္ ျပင္ဆင္ဆဲ တခဏမွာပဲ “တုတ္.......တုတ္.....ျဗဳန္း “ ဟု ေအာ္ ဟစ္ကာ... အညိဳေရာင္ပိတ္စကို မႏိုင္မနင္း မလွ်က္ ငုတ္တုတ္အိပ္ေနရာမွ လန္႕ႏိုးသြားေသာ အရူး ကိုေသာင္းသည္ ခါးၾကား မွ ညွပ္ထားေသာ ယပ္ေတာင္စုတ္သည္ လည္းေကာင္း ၊ သစ္ပင္ေဘးတြင္ ခ်ထားေသာ ႏို႕ဆီခြက္စုတ္မ်ားကို လည္းေကာင္း ၊ ပစ္ခ် ကန္ေက်ာက္ကာ အိပ္မႈန္ စံုမႊားျဖင့္ ေျခဦးတည့္ရာ တဟီးဟီး တဟားဟား ေအာ္ရယ္လွ်က္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားေလေတာ့ သတည္း............။
...........................
သူမ်ားတကာထက္ ထူးခ်င္ၾကေသာ ေရႊျမိဳ႕ေတာ္မွ ဦးဦး ေဒၚေဒၚ ကိုကို မမ မ်ားသာ ပါးစပ္အေဟာင္းသားႏွင့္ လက္အုပ္ခ်ီလွ်က္ မင္သက္ က်န္ခဲ့ၾကေလတယ္.............။
.............................
မွတ္ခ်က္။ ။ ေရႊစက္ေတာ္တြင္ ျဖစ္ပြားခဲ့ေသာ တကယ့္ျဖစ္ရပ္မွန္တစ္ရပ္ဟုဆိုသည္ ။ နယ္လွည့္ သာသနာျပဳ ရဟန္းတစ္ပါးထံမွ တရားပြဲတြင္ ထပ္ဆင့္ၾကားသိခဲ့ရေသာ အျဖစ္အျပက္ျဖစ္ပါသည္ ။
အခ်က္အလက္ အခ်ိဳ႕အား “ ႏွလံုးသား မွတ္စုတိုမ်ား“ ဘေလာ့ခ္ႏွင့္ ဂူဂယ္လ္မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါတယ္
ေမ့မရတိုင္း .....
တူးေဖာ္မိတဲ့ အတိတ္ရဲ႕ျမိဳ႕ေဟာင္း
မေျပာင္းလဲေသးပါဘူး
လွည့္ၾကည့္လုိက္တိုင္း ျမင္ေနရတာက
ဒဏ္ရာရိုင္းရိုင္း အလြမ္းလႈိင္းေတြ....
.......................
အခ်ိန္ေတြ ကုန္လြန္သြားခဲ့ျပီ......။ရင္ထဲက ေႏြဦး အခုထိ ရႈးေနတုန္းပဲမို႕ ေျမာက္ျပန္ေလေတြကလည္း မုန္တိုင္းထန္ေနတယ္။
မွန္းဆမိတိုင္း လမ္းစေတြက အတိတ္ျမိဳ႕ေဟာင္းဆီကိုပဲ ဦးတည္ခ်င္ေနမိတယ္ ။ က်ြန္မရဲ႕ စိတ္က သံလိုက္အိမ္ေျမာင္လို သူရွိရာ ေျမာက္ဘက္အရပ္ဆီကိုပဲ လမ္းျပလို႕ အတိတ္ေတြကို ျပန္တူးဆြခ်င္ေနတုန္း.....။
ဆက္ေလွ်ာက္လို႕မရႏိုင္ေတာ့တဲ့ တို႕ႏွစ္ဦးရဲ႕ အနာဂတ္လမ္းေတြၾကားမွာ အခ်စ္ေတြက ဓါးစားခံလား.....။ ရင္ခုန္သံေတြက ငို ညဥ္းလို႕ အလြမ္းေတးခ်င္းေတြ ဆိုတီး ေနေလရဲ႕ ။ ေ၀းျပီ ေဘဘီ....ျပန္မဆံုႏိုင္ေတာ့မယ့္ တို႕ရဲ႕လမ္းမွာ အခ်စ္ေတြကိုပဲ အားနာမိတယ္ ။
မင္းနဲ႕တို႕ ေနထိုင္ခဲ့ဖူးတဲ့ ျမိဳ႕ေဟာင္းေလးမွာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြ ၊ ရင္ခုန္ျခင္းေတြ ၊ ရယ္သံခ်ိဳေတြ ၊ ေမ့မရမႈေတြ ၊ သာယာမႈ ေတးသံေတြ ပ်ံ႕လြင့္ေနဆဲပါ ။ မဆံုႏိုင္ေတာ့မယ့္ အေၾကာင္းေတြေၾကာင့္ ခုေတာ့လည္း တစစ နဲ႕ေ၀းလို႕က်န္ခဲ့ျပီ..။ မေျပာင္းလဲေသးတဲ့ အဲဒီျမိဳ႕ေဟာင္းေလးက ျပန္လွည့္ၾကည့္လိုက္တိုင္း အလြမ္းေတြနဲ႕ ထံုမႊန္းထားလို႕.... ဒဏ္ရာရိုင္းေတြနဲ႕ ျပည့္ေနတဲ့ျမိဳ႕ေလး အျဖစ္ တည္ရွိေနရျခင္းအတြက္ေတာ့ ရင္နာမိတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ေပါ့ .........
ဘ၀ဇတ္ဆရာ အလိုက် ကခဲ့ရတဲ့ တို႕ဘ၀ေတြအတြက္
ရင္ခုန္မႈေတြ စေတးလို႕ ေဆြးေနေအာင္ ေ၀းရမွာ မွန္ေပမယ့္
အတိတ္ကို ျပန္ေတြးလို႕ ေဆြးမေနပါနဲ႕ေတာ့ ေဘဘီ
“ေသျပီ ဆရာ“လို႕ ...နဖူးကို လက္နဲ႕ရိုက္ သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ ရႈိက္ရံုပဲေပါ့........
တို႕ႏွစ္ေယာက္ခ်စ္တဲ့ အတိတ္ျမိဳ႕ေဟာင္း ျပန္မေတာင္းေၾကးေနာ္
ခ်စ္ျခင္းေတြ ျမိဳသိပ္လို႕ ဆိတ္ဆိတ္ေလးပဲ တိတ္လိုက္ၾကရေအာင္ပါ
မေရွာင္ႏိုင္လို႕ လမ္းမွာေတြ႕ရင္ အျပံဳးတံခါးကိုပိတ္
ႏွလံုးသားကို အိပ္ေစလိုက္ေတာ့ေနာ္....
တို႕ ဘ၀ေတြ အတြက္ေပါ့
ဆံုစည္းလုိ႕မရႏိုင္တဲ့ တို႕ေတြအတြက္ေတာ့
ဦးခ်စ္ေကာင္း သီခ်င္းထဲကလုိ
“ ဘာ အေကာင္းဆံုးလဲ “ လို႕ေမးရင္
ဒါ အေကာင္းဆံုးပဲေပါ့ ေဘဘီ ။
..............****............*******....
တူးေဖာ္မိတဲ့ အတိတ္ရဲ႕ျမိဳ႕ေဟာင္း
မေျပာင္းလဲေသးပါဘူး
လွည့္ၾကည့္လုိက္တိုင္း ျမင္ေနရတာက
ဒဏ္ရာရိုင္းရိုင္း အလြမ္းလႈိင္းေတြ....
.......................
အခ်ိန္ေတြ ကုန္လြန္သြားခဲ့ျပီ......။ရင္ထဲက ေႏြဦး အခုထိ ရႈးေနတုန္းပဲမို႕ ေျမာက္ျပန္ေလေတြကလည္း မုန္တိုင္းထန္ေနတယ္။
မွန္းဆမိတိုင္း လမ္းစေတြက အတိတ္ျမိဳ႕ေဟာင္းဆီကိုပဲ ဦးတည္ခ်င္ေနမိတယ္ ။ က်ြန္မရဲ႕ စိတ္က သံလိုက္အိမ္ေျမာင္လို သူရွိရာ ေျမာက္ဘက္အရပ္ဆီကိုပဲ လမ္းျပလို႕ အတိတ္ေတြကို ျပန္တူးဆြခ်င္ေနတုန္း.....။
ဆက္ေလွ်ာက္လို႕မရႏိုင္ေတာ့တဲ့ တို႕ႏွစ္ဦးရဲ႕ အနာဂတ္လမ္းေတြၾကားမွာ အခ်စ္ေတြက ဓါးစားခံလား.....။ ရင္ခုန္သံေတြက ငို ညဥ္းလို႕ အလြမ္းေတးခ်င္းေတြ ဆိုတီး ေနေလရဲ႕ ။ ေ၀းျပီ ေဘဘီ....ျပန္မဆံုႏိုင္ေတာ့မယ့္ တို႕ရဲ႕လမ္းမွာ အခ်စ္ေတြကိုပဲ အားနာမိတယ္ ။
မင္းနဲ႕တို႕ ေနထိုင္ခဲ့ဖူးတဲ့ ျမိဳ႕ေဟာင္းေလးမွာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြ ၊ ရင္ခုန္ျခင္းေတြ ၊ ရယ္သံခ်ိဳေတြ ၊ ေမ့မရမႈေတြ ၊ သာယာမႈ ေတးသံေတြ ပ်ံ႕လြင့္ေနဆဲပါ ။ မဆံုႏိုင္ေတာ့မယ့္ အေၾကာင္းေတြေၾကာင့္ ခုေတာ့လည္း တစစ နဲ႕ေ၀းလို႕က်န္ခဲ့ျပီ..။ မေျပာင္းလဲေသးတဲ့ အဲဒီျမိဳ႕ေဟာင္းေလးက ျပန္လွည့္ၾကည့္လိုက္တိုင္း အလြမ္းေတြနဲ႕ ထံုမႊန္းထားလို႕.... ဒဏ္ရာရိုင္းေတြနဲ႕ ျပည့္ေနတဲ့ျမိဳ႕ေလး အျဖစ္ တည္ရွိေနရျခင္းအတြက္ေတာ့ ရင္နာမိတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ေပါ့ .........
ဘ၀ဇတ္ဆရာ အလိုက် ကခဲ့ရတဲ့ တို႕ဘ၀ေတြအတြက္
ရင္ခုန္မႈေတြ စေတးလို႕ ေဆြးေနေအာင္ ေ၀းရမွာ မွန္ေပမယ့္
အတိတ္ကို ျပန္ေတြးလို႕ ေဆြးမေနပါနဲ႕ေတာ့ ေဘဘီ
“ေသျပီ ဆရာ“လို႕ ...နဖူးကို လက္နဲ႕ရိုက္ သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ ရႈိက္ရံုပဲေပါ့........
တို႕ႏွစ္ေယာက္ခ်စ္တဲ့ အတိတ္ျမိဳ႕ေဟာင္း ျပန္မေတာင္းေၾကးေနာ္
ခ်စ္ျခင္းေတြ ျမိဳသိပ္လို႕ ဆိတ္ဆိတ္ေလးပဲ တိတ္လိုက္ၾကရေအာင္ပါ
မေရွာင္ႏိုင္လို႕ လမ္းမွာေတြ႕ရင္ အျပံဳးတံခါးကိုပိတ္
ႏွလံုးသားကို အိပ္ေစလိုက္ေတာ့ေနာ္....
တို႕ ဘ၀ေတြ အတြက္ေပါ့
ဆံုစည္းလုိ႕မရႏိုင္တဲ့ တို႕ေတြအတြက္ေတာ့
ဦးခ်စ္ေကာင္း သီခ်င္းထဲကလုိ
“ ဘာ အေကာင္းဆံုးလဲ “ လို႕ေမးရင္
ဒါ အေကာင္းဆံုးပဲေပါ့ ေဘဘီ ။
..............****............*******....
“ သံေယာဇဥ္ၾကိဳးတစ္စရဲ႕ အႏုပညာဟာ နက္ရႈိင္းျခင္း ျဖစ္ေနခဲ့ပါလွ်င္...မိမိ၏စိတ္အား မေမ့မေပ်ာက္ စိုးမိုးႏုိင္ျခင္း ဆိုတဲ့ အႏုပညာကေရာ ခ်စ္ျခင္းတစ္ခု မည္ပါရဲ႕လား....“
ေတြ႔ဆံုျခင္းေတြမွာ ရင္းႏွီးမႈေတြ ေရာပါေနတယ္
ရင္းနွီးမႈေတြရဲ႕ ေနာက္မွာ ခင္မင္မႈအတိုင္းအတာေတြ အျပည့္အသိပ္ ေနရာယူလို႕...
အဲဒါေတြရဲ႕ေနာက္ကေတာ့ ၾကည္ႏူးမႈေတြ ၊ တြယ္တာျခင္းေတြ......
ရင္ခုန္ျခင္းေတြ မဟုတ္ရပါပဲနဲ႕ ေပ်ာ္ရြင္မႈေတြ စီး၀င္ေနရျခင္းဟာ.....ကာရန္မကိုက္တဲ့ သံစဥ္တစ္ပုဒ္ကို ဆိုျငီးေနရသလိုပါပဲ
စိတၱဇဆန္လိုက္တာ
သက္ဆိုင္သူမဟုတ္ရပါပဲ ေမ့ေပ်ာက္မရႏိုင္ျခင္းေတြကေရာ ခ်စ္ျခင္း အႏုပညာရဲ႕ တစိတ္တေဒသမ်ားလား..
............................
ပြင့္လင္းရာသီတစ္ခုရဲ႕ ေႏြဦးနံနက္ခင္း တစ္ခုဟာ က်ြန္မဘ၀အတြက္ တြယ္တာမႈ အႏုပညာ ေတြကာရံထားတဲ့ ေမွာ္၀င္ခန္း အစ ေတြမွန္း တကယ္ပဲ သတိမထားမိခဲ့ဘူး ။ မူလတန္းေနာက္ဆံုးႏွစ္ေက်ာင္းသူဘ၀မွာ ေတြ႕ဆံုခြင့္ရတဲ့ၾကတဲ့ တစ္ဦးတည္းေသာ အကိုျဖစ္သူရဲ႕ ခ်စ္သူငယ္ခ်င္းေတြ....
အသားျဖဴျဖဴ ရုပ္ေျဖာင့္ေျဖာင့္နဲ႕သူကေတာ့ “ျဖိဳးေ၀စိုး“ လို႕အမည္ရတယ္ ။ နာမည္ေျပာင္ကေတာ့ “စုိးသူ“ တဲ့ ။ ၈၀ ရာခုိင္နႈန္းစိုးသူနဲ႕ ခပ္ဆင္ဆင္မို႕ သူ႕ကို “စုိးသူ“လို႕ပဲေခၚခဲ့ၾကတယ္ ။
ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ့ အရပ္ပုပု အသာညိဳညိဳနဲ႕ ဆန္စက္ပိုင္ရွင္ရဲ႕သားျဖစ္သူကေတာ့ “ထြန္းျမင့္ထြန္း“ဆိုသူေပါ့ ။ သူ႕ရဲ႕အက်င့္ကေတာ့ ေရခဲေခ်ာင္းေတြ တပံုတပင္၀ယ္ကာ ပန္းကန္လံုး တစ္လံုးထဲထည့္လို႕ ဇြန္းၾကီးၾကီးနဲ႕ အားရပါးရ စားတတ္သူ ။
ေနာက္ဆံုးတစ္ေယာက္ကေတာ့ အရပ္ရွည္ရွည္ အသားခပ္လတ္လတ္ နဲ႕ စကားထစ္တတ္သူ “ေအာင္ႏိုင္စိုး“ ဆိုသူပါ ။ နယ္က တဆင့္ေက်ာင္းတက္ရသူမို႕ ကိုကို႕နဲ႕ပိုလို႕အေနနီးသူေပါ့ ။ စကား ေျပာရင္ ထစ္ထစ္ ထစ္ထစ္ နဲ႕မို႕..သူစကားေျပာရင္ လိုရင္းေရာက္ဖို႕ အခ်ိန္ယူရတယ္ ။ ဒီၾကားထဲ ခင္မင္သူေတြရဲ႕ အစအေနာက္ ကိုပါခံရေသးတယ္ ။ သူ႕ကို စရင္းေနာက္ရင္းနဲ႕ပဲ ေနာက္ဆံုးေတာ့ အားလံုး စကားထစ္ကုန္တဲ့အထိ ျဖစ္ေအာင္ကို ေနာက္တတ္ၾကတယ္ ။
သူတို႕ေတြကေတာ့ အကိုျဖစ္သူရဲ႕ အခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္းေတြေပါ့ ။ အလယ္တန္းေက်ာင္းသားၾကီးေတြ ဆိုပါေတာ့ ။ က်ြန္မတို႕ေန ရပ္ဟာ အထက္တန္းေက်ာင္းေတာ္ၾကီးရဲ႕ ေရွ႕တည့္တည့္မွာ ျဖစ္ေနေလေတာ့ အားလံုးရဲ႕စုရပ္ဟာ က်ြန္မတို႕အိမ္ကလြဲလုိ႕ အျခား မရွိေပါ့ ။
မူလတန္းေနာက္ဆံုးႏွစ္ေက်ာင္းသူၾကီး က်ြန္မက ပဲမမ်ားတတ္သလို အလယ္တန္းေက်ာင္းသားေတြျဖစ္တဲ့ ကိုကိုႏွင့္ခ်စ္သူငယ္ခ်င္း မ်ားကလည္း ခ်စ္သူမထားတတ္ၾကေတာ့ အရာရာဟာ ေရတစ္စက္လို သန္႕ရွင္းစင္ၾကယ္လို႕ အပစ္ကင္းကင္း လတစ္စင္းလိုပါပဲ ။
ျဖတ္သန္းလာခဲ့ၾကတဲ့ ေန႕ရက္ေတြက သမရိုးက် ဆန္သလို ၊ ေႏွာင္ဖြဲ႕ခဲ့ၾကတဲ့ သံေယာဇဥ္ေတြကလည္း ခ်ည္ေႏွာင္ရစ္ပတ္ ျဖဴ စင္ သင္းသန္႕လို႕....။
စေနသားကုိကိုက စိတ္မရွည္တတ္သလို ၊ လံုးေထြးရစ္ပတ္မရွိလွတဲ့ က်ြန္မတို႕ေမာင္ႏွမရဲ႕ ရင္းႏွီးမႈက တစိမ္းမဆန္ရံုတမယ္ပါပဲ ။ ကိုကို နဲ႕က်ြန္မက ၈ႏွစ္ကြာတာမို႕ဖုတ္ေလတဲ့ ငါးပိရွိတယ္ေတာင္ မထင္ခဲ့ပါဘူး ။ စိတ္ၾကီးတဲ့ ကိုကို႕ကို စာလည္းမေမးရဲခဲ့ပါဘူး။ သခ်ာၤေတြ အခက္ေတြ႕တိုင္း ေျဖရွင္းသင္ျပေပးခဲ့တာက စိတ္မရွည္မႈေတြနဲ႕ဆိုေတာ့ ေရငံုႏႈတ္ပိတ္ ဆိတ္ဆိတ္ေနခဲ့ရတယ္ ။ က်ြန္ မရဲ႕ အခက္အခဲေတြကို ေျဖရွင္းေပးသူက ကိုကို႕ရဲ႕အခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္းျဖစ္တဲ့ “ကိုေအာင္ႏိုင္စိုး“ ပါ။
ကိုကို က်ြန္မကို ဆူတုိင္း ျပန္လည္ရန္ေထာင္သူကလည္း “ကိုေအာင္ႏိုင္စိုး“ ပါပဲ ။
“ မင္းကြာ...ကေလးကို မဆူပါနဲ႕..နားမလည္ရင္ ေသခ်ာရွင္းျပေပးမွေပါ့ကြ “ လို႕အျမဲအလိုလိုက္ခဲ့သူပါ ။ သူ႕မွာ ခင္တြယ္စ ရာ ညီမ မရွိေတာ့ က်ြန္မကို သူ႕ညီမလိုပါပဲ ။ အလုိလုိက္တယ္ ၊ခင္တြယ္တယ္ ၊ သံေယာဇဥ္ေပါ့ေလ ။ ဘန္းစကား ေတြ ေခတ္စားခ်ိန္မွာ သူ က်ြန္မကို ေခၚတာက “ စတု ၀ေတ “တဲ့ ။
.................................
အခ်ိန္ရာသီေတြ တျဖည္းျဖည္းတိုက္စားလို႕ အသက္ေတြလည္းၾကီးရင့္လာခဲ့ျပီေလ ။ ေျပာင္းလဲတတ္တဲ့ ေလာကၾကီးရဲ႕ေအာက္မွာ က်ြန္မတို႕အားလံုး ေျပာင္းလဲမႈေတြကိုယ္စီနဲ႕ အသက္ရွင္လို႕ေရွ႕ဆက္ရမယ့္ ဘ၀ခရီးကို အံတုၾကရဦးမွာေပါ့ ။
“လ“ ကို “ႏွစ္ “ ကတိုုက္စားလာေတာ့ တစ္ေယာက္တစ္နယ္စီ ေရာက္ေနၾကသည္ေပါ့ ။ စိုးသူ ဆိုသူက ကိုယ္ပိုင္စီးပြားေရး တစ္ခုနဲ႕ ေနသားတက် ျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ ကိုထြန္းျမင့္ထြန္း ဆိုသူက ဖခင္ျဖစ္သူဆန္စက္မွာ ၀င္ကူလို႕ ၊ကိုေအာင္ႏိုင္စိုးဆိုသူကေတာ့ ရန္ကုန္ျမိဲဳ႕မွာ တကၠစီေမာင္းကာ အသက္ေမြးေနၾကသည္..တဲ့ ။
တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူၾကီး က်ြန္မကလည္း စီးပြားေရးေမဂ်ာနဲ႕လံုးေထြးေနရသည္ပဲေလ။ အိမ္နဲ႕ခြဲလို႕ ရန္ကုန္ျမိဳ႕မွာ မေယာင္မ လည္ ျဖစ္ေနခ်ိန္မွာပဲ ကိုေအာင္ႏိုင္စိုးဆိုသူနဲ႕ မထင္မွတ္ပဲ ျပန္ဆံုခြင့္ရခဲ့တယ္ ။ အဲဒီေန႕က စလို႕ က်ြန္မက်ဴရွင္ယူရာ ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္လမ္းက “ေက်ာ္ ၾကီး“ အတန္းခ်ိန္တိုင္းကို ၾကိဳပို႕လုပ္ေပးခဲ့ေသးတယ္ ။ အခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္းရဲ႕ ညီမျဖစ္သူ ၊ စားအိမ္ ေသာက္အိမ္ ျဖစ္တဲ့ က်ြန္မတို႕အိမ္မွာပဲ ၾကီးျပင္းခဲ့တဲ့သူဆိုေတာ့ က်ြန္မ မိသားစုနဲ႕ေ၀းကြာေနခ်ိန္မွာ ေစာက္ေရွာက္ေပးခဲ့ သူမို႕ က်ြန္မရဲ႕ အားကိုးရာဟာ သူပါပဲ ။
ရင္းႏွီးခဲ့ၾကတဲ့ အခ်ိန္ေတြ ၊ ကိန္းေအာင္းေနခဲ့ၾကတဲ့ အျဖဴေရာင္ သံေယာဇဥ္ေတြ နဲ႕ ျဖတ္ေက်ာ္လာခဲ့တဲ့ အတိတ္ရဲ႕ ကာလာမဲ့ အေရာင္ေတြေနာက္မွာ အားနာတာေတြ ၊ သူစိမ္းဆန္တာေတြ ၊ လွ်ိဳ႕၀ွက္မႈေတြ ၊ ဟန္ေဆာင္ျခင္းေတြ စီး၀င္မေနခဲ့ပါဘူး ။ ျပန္ေတြ႕ေတာ့လည္း အရင္အတိုင္းပါပဲ ။ ခင္ခင္မင္မင္ ၊ ၾကင္ၾကင္နာနာ အမူအယာ ေတြအျပည့္နဲ႕။ က်ြန္မတို႕ေတြ လြပ္လပ္ခဲ့ ၾကတယ္ ။ က်ြန္မတို႕ရဲ႕ ရင္းႏွီးမႈမွာ အေရာင္ေတြမပါဘူး ။ ေႏွာင္ၾကိဳးေတြ မပါဘူး ။ သန္႕သန္႕ရွင္းရွင္းနဲ႕ တကယ္ကို လြပ္လပ္ တဲ့ ငွက္ေတြလိုပါပဲ ။ က်ြန္မတို႕ၾကားမွာ အထင္လြဲစရာေတြ မရွိဘူး ။ သူမ်ားေတြျမင္ရင္ေတာ့ ဘယ္လိုေတြထင္ကုန္ေတာ့မွာပဲ ဆိုတဲ့ အေတြးေတြ မရွိဘူး ။ ၁၀ ႏွစ္ေလာက္ကြာတဲ့ က်ြန္မတို႕ႏွစ္ေယာက္က ကစားကြင္းေတြၾကားမွာ ခုန္ေပါက္ရင္း တရိစၦာန္ ဥယ်ဥ္ထဲက က်ြန္မခ်စ္တဲ့ ေမ်ာက္ေတြနားမွာ ေပ်ာ္ျမဴးရင္း အခ်ိန္ေတြ ကုန္လြန္ခဲ့ဘူးတယ္။
အပ်ိဳေပါက္စ က်ြန္မကို ရွက္မွန္းသိလုိ႕ ေနာက္ခဲ့တာေတြကို ျပန္သတိရေနေသးတယ္ ။ ပန္းျခံေတြထဲမွာ အတြဲေတြျမင္တိုင္း မထိတထိ ေနာက္တတ္လြန္း လို႕ ခလုတ္တိုက္ လဲမတတ္ျဖစ္တဲ့အထိ ရွက္ခဲ့ဖူးေသးတယ္ ။ အတြဲေတြျမင္ရင္ ရွက္တတ္တဲ့ က်ြန္မ ကိုသူက
“ ဟိုမွာ ၾကည့္စမ္း စတု၀ေတ “
“ဘာလဲ ဘာျပတာလဲ..ဘာကိုၾကည့္ရမွာလဲ “
“ ၾကည့္စမ္းပါ..ဟိုဘက္မွာ ၾကည့္လိုက္စမ္း..ဟိုအတြဲေတြဘာေတြလုပ္ေနလဲ“ ဆိုျပီး လက္ညွိးထိုးျပေတာ့
“ဟာ“ ဆိုျပီး ရွက္ရွက္နဲ႕လွည့္ေျပးလိုက္တာ လွဲမတတ္ပါပဲ ။ ရင္ေတာင္ မခုန္ဖူးေသးေတာ့ အဲဒါမ်ိဳးေတြ ျမင္ရင္ ၾကည့္လည္း မၾကည့္ရဲသလို ရွက္လည္းရွက္တယ္ ။
ဖက္ရွင္ကို စိတ္၀င္စားတဲ့ က်ြန္မက ေမေမ့ေက်းဇူးေၾကာင့္ စက္ခ်ဳပ္ပညာကို သင္ၾကားခြင့္ရခဲ့တယ္ ။ ပထမႏွစ္ေက်ာင္းသူ ဘ၀ကစလို႕ သူမ်ားနဲ႕ မတူေအာင္ စတိုင္ထြင္လို႕ ၀တ္ခဲ့ေသးတာကို အမွတ္ရမိတယ္ ။ အဆန္းေတြနဲ႕ က်ြန္မကို ဂရုစိုက္ခဲ့ တာကလည္း အနီးဆံုးလူ သူပါပဲ ။ စကတ္ သံုးလႊာေတြ ေခတ္စားေနခ်ိန္မွာ က်ြန္မက ေလးလႊာစကတ္ရေအာင္ ခ်ဳပ္တတ္သလို မဂၢဇင္္းထဲက ေမာ္ဒယ္လ္ေတြရဲ႕ ဒီဇိုင္းေတြကိုလည္း ျဖတ္ညွပ္ကပ္ ေပါင္းစပ္လို႕ သူမ်ားနဲ႕ထူးေအာင္ ထြင္တတ္သူ...။
“ ဒီ အကၤ်ီဇစ္ က နဲနဲအေပၚဆြဲတင္လို႕ မရေတာ့ဘူးလား“
ဟင့္အင္း မရေတာ့ဘူး ဒါေနာက္ဆံုးပဲ ။
“ ဒီ စကတ္က ဘယ္လိုစတိုင္လဲ “
အဲဒါ ထြင္ထားတာေလ ဘယ္သူမွ မ၀တ္ဖူးေသးဘူး
“ ဒီ ဒီဇို္င္းကေရာ ထြင္ထားတာပဲလား “
ဟုတ္တယ္ေလ ဘယ္ဒီဇိုင္နာမွ မထြင္ဖူးေသးဘူး မဂၢဇင္းေတြထဲက ၾကိဳက္တာေတြကို ေပါင္းစပ္ထားတာ ။
“ လည္ပင္းက နဲနဲ ဟိုက္ေနတယ္“
ေအာ္...ဒီစတိုင္က အဲဒီလိုမွ ၾကည့္ေကာင္းမွာေလ ။ မဟိုက္ရင္ ဘယ္ၾကည့္မေကာင္းမလဲ ။
စသျဖင့္ အေသးစိတ္က အစ လိုက္ၾကည့္လို႕ ဂရုစိုက္ေပးခဲ့တာ ။
အရိပ္လို အနားမွာ အလိုလိုက္ေပးတဲ့ သူ႕ကို ကိုကို႕အရွိန္နဲ႕ စိုးခ်င္တိုင္းစိုးလို႕ အျမဲအႏိုင္က်င့္ခဲ့တယ္ ။ ဒါ့အျပင္ ေက်ာင္း ကိစၥေတြေၾကာင့္ သူ႕တကၠစီ ကိုေခ်ာဆြဲလို႕ ဒုကၡေပးခဲ့ဖူးတာလည္း အၾကိမ္ၾကိမ္ပါပဲ ။ ဒါေတြကို သူတစ္ခါမွ ညည္းျငဴတာ မၾကားခဲ့ရဘူး ။ အျပင္ကိုသြားတိုင္း က်ြန္မတို႕ရဲ႕ ဆုံမွတ္ေနရာက “သမိုင္းလမ္းဆံု“ ပါ။ သမိုင္းလမ္းဆံုက ေၾကးအိုးဆိုင္က က်ြန္မတို႕ အားေပးေနက်ေပါ့ ။ က်ြန္မတို႕ရဲ႕အမွတ္တရ ေနရာလည္း ျဖစ္တယ္ေလ ။ သက္ဆိုင္သူေတြ မဟုတ္ၾကသလို အေပး အယူလည္း မရွိဘူး ၊ ေႏွာင္တြယ္မႈေတြလည္း မရွိဘူး ။ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းပဲ က်ြန္မတို႕ ခင္မင္ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ၾကတာပါ။
................................
ေက်ာင္းျပီးေတာ့ က်ြန္မတို႕ေတြ မေတြ႕ျဖစ္ၾကေတာ့ဘူး ။ သူလည္း သူ႕လမ္းသူေလွ်ာက္လို႕ က်ြန္မလည္း သင္တန္းမ်ိဳးစံုၾကားမွာ မအားလပ္ပါဘူး ။ ေ၀းကြာေနတဲ့ မိသားစုေတြကို လြမ္းဆြတ္ရင္း ဆက္လက္ေလွ်ာက္လွမ္းရမယ့္ အနာဂတ္အတြက္ က်ြန္မအားယူ ရင္း အခ်ိန္ေတြကို ကုန္ဆံုးေစခဲ့တယ္ ။
တေျမဆီ ေ၀းေနၾကေပမယ့္ ဆက္သြယ္ေရးရဲ႕အက်ိဳးဆက္ေၾကာင့္ ဘယ္သူငယ္ခ်င္းကေတာ့ အိမ္ေထာင္က်လို႕ ဘယ္သူေတြက ေတာ့ မြဲကုန္ၾကျပီ ။ ဘယ္သူ႕ေတြက ကြယ္လြန္လို႕ ဘယ္သူကေတာ့ျဖင့္ ဘယ္ကိုေရာက္သြားျပီ....စသျဖင့္ အားလံုးသိခဲ့ရတယ္
တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပဲ ကိုေအာင္ႏိုင္စိုး အိမ္ေထာင္က်သြားျပီ ဆိုတဲ့ သတင္းကိုၾကားခဲ့ရတယ္ ။ ဘယ္သူဘယ္၀ါဆိုတာ မသိရေပမယ့္ ဘယ္လို ဇနီးမ်ိဳးျဖစ္မလဲဆိုတာကိုေတာ့ သိခ်င္ေနမိခဲ့တယ္ ။ ဘယ္လိုမွ မခံစားခဲ့ရေပမယ့္ ဇနီးေကာင္းတစ္ေယာက္မွ ဟုတ္ရဲ႕ လားဆိုတဲ့ အေတြးေလးေတာ့ ၀င္ခဲ့မိတယ္ ။ မဂၤလာပြဲကို မခ်ီးျမွင့္ခဲ့ရလို႕ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ခဲ့ရံုက လြဲလို႕ အရာတိုင္းဟာ သူ႕အ လိုလို ျပီးဆံုးသြားတာပါပဲ ။ တိုက္စားလာတဲ့ သကၠရာဇ္ေတြရဲ႕ေနာက္မွာ လႈပ္ရွားရုန္းကန္းရင္း ကုန္ဆံုးလိုက္ ၊ ရရွိလိုက္ ၊ သစ္လိုက္ ေဟာင္းလုိက္နဲ႕ ဘ၀ရဲ႕ အခ်ိန္ေတြဟာ အိုမင္းရင့္ေရာ္လာတာပါပဲေလ ။
ဘယ္အရာမွ မျမဲတဲ့ ေလာကၾကီးမွာ တစ္ခါတစ္ေလလည္း တစ္ေယာက္တည္း ၊ တစ္ခါတစ္ေလလည္း အေဖာ္ေတြနဲ႕ ၊ တစ္ၾကိမ္ တစ္ခါ ေပ်ာ္ရႊင္ခြင့္ရခဲ့ရင္ တစ္ၾကိမ္တစ္ခါေတာ့ ငိုေၾကြးရမွာပါ ။ ဒီအခ်ီမွာ ေအာင္ႏိုင္သူျဖစ္ေနေပမယ့္ ေနာင္တစ္ခ်ီမွာ ရႈံးႏွိမ့္သူ ျဖစ္သြားႏိုင္တာေတြဟာ ေလာကနိယာမထဲက မွန္ကန္မႈေတြပဲ မဟုတ္လား ။
............................................
ဒီလိုနဲ႕ က်ြန္မ တစ္ရက္ထက္တစ္ရက္ အိုမင္းရင့္ေရာ္လာလိုက္တာ ၂၀ ေက်ာ္လို႕ ၃၀နားေတာင္ နီးလာခဲ့ျပီ ။ အတိတ္ဟာ အတိတ္မွာ က်န္ခဲ့တယ္ ဆိုေပမယ့္ ရင္ထဲက သံေယာဇဥ္ေတြ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြဟာ အျမဲတမ္းေႏြးေထြးေနတယ္ဆိုတာ ယံုႏိုင္စရာ ေကာင္းပါ့မလားပဲ ။ ခ်ည္ေႏွာင္မႈေတြ မပါတဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္မႈမ်ိဳး ၊ အေပးအယူမပါတဲ့ လြပ္လပ္မႈမ်ိဳး ၊ ကေလးဘ၀လို ခုန္ေပါက္ကစား ခဲ့ဖူးတဲ့ ရသမ်ိဳး ေနာက္တစ္ၾကိမ္ျပန္မရႏိုင္ေတာ့တာ ေသခ်ာမႈ တစ္ခုျဖစ္ေနခဲ့ျပီေလ ။
အတိတ္ရဲ႕ ရပ္၀န္းေလးကို ျဖတ္သြားမိတိုင္း သူ႕ကိုသတိရေနမိတယ္ ။ တကၠစီေတြျမင္တိုင္း တစ္ခ်ိန္က အႏိုင္က်င့္ခဲ့ဖူးတဲ့ စကား ထစ္ထစ္နဲ႕ စတု၀ေတ လို႕ေခၚခဲ့ဖူးသူကို သတိရတယ္ ။ က်ြန္မကို အျမဲဂရုတစိုက္ေ၀ဖန္တတ္သူကို သတိရတယ္ ။ တစ္ခ်ိန္က စာျပေပးဖူးတဲ့ စိတ္ရွည္တတ္တဲ့ ကိုကို႕သူငယ္ခ်င္းကိုလြမ္းတယ္ ။ စတိုင္ပန္နဲ႕ ရွပ္အက်ၤီ အျမဲ၀တ္ကာ ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္လမ္းက ေက်ာ္ၾကီး က်ဴရွင္ေအာက္မွာ တကၠစီ တစ္စီးနဲ႕ ေစာင့္ေနတတ္တဲ့ သူ႕ကို သတိရမိေနတယ္ ။ က်ြန္မရဲ႕ ရင္ထဲမွာ အျမတ္တႏိုး
ျဖဴစင္စြာ ရွိေနေပးခဲ့တဲ့ သူ႕ကုိ သိပ္ကုိ သတိရမိေနတယ္ ။ အထူးသျဖင့္ မျဖဴမစင္ ခ်ဥ္းကပ္လာသူေတြနဲ႕ေတြ႕ရင္ သူ႕ကို ပိုလို႕ လြမ္းမိပါတယ္ ။ အမွတ္တရ ရင္ထဲမွာ ရွိေနျခင္းဟာ စြဲလမ္းျခင္း အႏုပညာလား ဒါမွမဟုတ္ အျဖဴေရာင္ သံေယာဇဥ္ေတြရဲ႕ အ ဆံုးသတ္ နိဂံုးလား ဆုိတာ က်ြန္မ မသိရွိေသးခင္မွာပဲ အေျဖရွာမႈကို ရပ္နားလိုက္ရတယ္ ။
က်ြန္မ အတိအက်မသိတဲ့ ရာသီတစ္ခုမွာ က်ြန္မမသိရေသးတဲ့ ေရာဂါတစ္ခုနဲ႕ က်ြန္မမသိတဲ့ အခ်ိန္မွာပဲ ေလာကၾကီးထဲကေန ထြက္သြားခဲ့ျပီ..တဲ့။ က်ြန္မ အေျဖမသိတဲ့ ခံစားမႈကို ခံစားေနရတယ္ ။ ႏွေျမာတာလား ၊ ငိုခ်င္တာလား ၊ ေျဖဆည္မရတာလား ဘာမွ ေ၀ခြဲလို႕မရႏိုင္ေပမယ့္ က်ြန္မရင္ထဲမွာ မေကာင္းဘူးျဖစ္ေနတယ္။ အျဖဴေရာင္ သံေယာဇဥ္ေတြရဲ႕ေနာက္က သူတစ္ေယာက္ ကို က်ြန္မေမ့လို႕မရတာ ခ်စ္ျခင္း ရဲ႕ အႏုပညာ တစ္ခုလား....။
ခ်စ္ျခင္းရဲ႕ အႏုပညာ ကို အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုလို႕ ....ခ်စ္ျခင္း အႏုပညာ ရဲ႕ အေျဖဟာ
တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ဂရုစိုက္ျခင္း
ေမ်ာ္လင့္ျခင္း မရွိတဲ့ ေပးဆပ္ျခင္း
ေပ်ာ္ရႊင္မႈကိုသာ ေရွးရႈျခင္း
တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ေဖးမျခင္း
ဟန္ေဆာင္ျခင္း မရွိတဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း
အေပးအယူမရွိတဲ့ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ ...ျဖစ္မယ္ဆိုရင္ က်ြန္မတို႕ရဲ႕ သံေယာဇဥ္ဟာ ခ်စ္ျခင္းရဲ႕အႏုပညာ မည္မွာပါ
ခက္ခဲနက္နဲလွတဲ့ ခ်စ္ျခင္းရဲ႕ အႏုပညာဟာ လိုုက္လို႕မမွီႏိုင္ေအာင္ကိုေလးနက္လြန္းလို႕ အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဖို႕ရာ မလြယ္လွပါဘူး ။
အဲဒီ နားလည္ရခက္တဲ့ ခ်စ္ျခင္းအႏုပညာထဲမွာ က်ြန္မ စီး၀င္ခဲ့ဖူးတယ္ ။ ေလးနက္ခဲ့ဖူးတယ္ ။ ရင္ထဲမွာ အစိုင္အခဲတစ္ခု အျဖစ္ တည္ရွိေနခဲ့တယ္ ။ မရွိေတာ့ေပမယ့္ ရွိေနဆဲ ၊ေသဆံုးသြားေပမယ့္ ရွင္သန္ဆဲ ၊ ေပ်ာက္ဆံုးသြားေပမယ့္ သတိရေနဆဲ ၊ ဘယ္ လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ရင္ထဲက ခ်စ္ျခင္းရဲ႕အႏုပညာကေတာ့ ရွင္သန္ဆဲပါ.....။
( ေကာင္းရာ ဘံုဘ၀မွာ အဆင္ေျပေခ်ာေမြ႕စြာ စံစားရင္း ခံစားႏိုင္ပါေစ)
ေတြ႔ဆံုျခင္းေတြမွာ ရင္းႏွီးမႈေတြ ေရာပါေနတယ္
ရင္းနွီးမႈေတြရဲ႕ ေနာက္မွာ ခင္မင္မႈအတိုင္းအတာေတြ အျပည့္အသိပ္ ေနရာယူလို႕...
အဲဒါေတြရဲ႕ေနာက္ကေတာ့ ၾကည္ႏူးမႈေတြ ၊ တြယ္တာျခင္းေတြ......
ရင္ခုန္ျခင္းေတြ မဟုတ္ရပါပဲနဲ႕ ေပ်ာ္ရြင္မႈေတြ စီး၀င္ေနရျခင္းဟာ.....ကာရန္မကိုက္တဲ့ သံစဥ္တစ္ပုဒ္ကို ဆိုျငီးေနရသလိုပါပဲ
စိတၱဇဆန္လိုက္တာ
သက္ဆိုင္သူမဟုတ္ရပါပဲ ေမ့ေပ်ာက္မရႏိုင္ျခင္းေတြကေရာ ခ်စ္ျခင္း အႏုပညာရဲ႕ တစိတ္တေဒသမ်ားလား..
............................
ပြင့္လင္းရာသီတစ္ခုရဲ႕ ေႏြဦးနံနက္ခင္း တစ္ခုဟာ က်ြန္မဘ၀အတြက္ တြယ္တာမႈ အႏုပညာ ေတြကာရံထားတဲ့ ေမွာ္၀င္ခန္း အစ ေတြမွန္း တကယ္ပဲ သတိမထားမိခဲ့ဘူး ။ မူလတန္းေနာက္ဆံုးႏွစ္ေက်ာင္းသူဘ၀မွာ ေတြ႕ဆံုခြင့္ရတဲ့ၾကတဲ့ တစ္ဦးတည္းေသာ အကိုျဖစ္သူရဲ႕ ခ်စ္သူငယ္ခ်င္းေတြ....
အသားျဖဴျဖဴ ရုပ္ေျဖာင့္ေျဖာင့္နဲ႕သူကေတာ့ “ျဖိဳးေ၀စိုး“ လို႕အမည္ရတယ္ ။ နာမည္ေျပာင္ကေတာ့ “စုိးသူ“ တဲ့ ။ ၈၀ ရာခုိင္နႈန္းစိုးသူနဲ႕ ခပ္ဆင္ဆင္မို႕ သူ႕ကို “စုိးသူ“လို႕ပဲေခၚခဲ့ၾကတယ္ ။
ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ့ အရပ္ပုပု အသာညိဳညိဳနဲ႕ ဆန္စက္ပိုင္ရွင္ရဲ႕သားျဖစ္သူကေတာ့ “ထြန္းျမင့္ထြန္း“ဆိုသူေပါ့ ။ သူ႕ရဲ႕အက်င့္ကေတာ့ ေရခဲေခ်ာင္းေတြ တပံုတပင္၀ယ္ကာ ပန္းကန္လံုး တစ္လံုးထဲထည့္လို႕ ဇြန္းၾကီးၾကီးနဲ႕ အားရပါးရ စားတတ္သူ ။
ေနာက္ဆံုးတစ္ေယာက္ကေတာ့ အရပ္ရွည္ရွည္ အသားခပ္လတ္လတ္ နဲ႕ စကားထစ္တတ္သူ “ေအာင္ႏိုင္စိုး“ ဆိုသူပါ ။ နယ္က တဆင့္ေက်ာင္းတက္ရသူမို႕ ကိုကို႕နဲ႕ပိုလို႕အေနနီးသူေပါ့ ။ စကား ေျပာရင္ ထစ္ထစ္ ထစ္ထစ္ နဲ႕မို႕..သူစကားေျပာရင္ လိုရင္းေရာက္ဖို႕ အခ်ိန္ယူရတယ္ ။ ဒီၾကားထဲ ခင္မင္သူေတြရဲ႕ အစအေနာက္ ကိုပါခံရေသးတယ္ ။ သူ႕ကို စရင္းေနာက္ရင္းနဲ႕ပဲ ေနာက္ဆံုးေတာ့ အားလံုး စကားထစ္ကုန္တဲ့အထိ ျဖစ္ေအာင္ကို ေနာက္တတ္ၾကတယ္ ။
သူတို႕ေတြကေတာ့ အကိုျဖစ္သူရဲ႕ အခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္းေတြေပါ့ ။ အလယ္တန္းေက်ာင္းသားၾကီးေတြ ဆိုပါေတာ့ ။ က်ြန္မတို႕ေန ရပ္ဟာ အထက္တန္းေက်ာင္းေတာ္ၾကီးရဲ႕ ေရွ႕တည့္တည့္မွာ ျဖစ္ေနေလေတာ့ အားလံုးရဲ႕စုရပ္ဟာ က်ြန္မတို႕အိမ္ကလြဲလုိ႕ အျခား မရွိေပါ့ ။
မူလတန္းေနာက္ဆံုးႏွစ္ေက်ာင္းသူၾကီး က်ြန္မက ပဲမမ်ားတတ္သလို အလယ္တန္းေက်ာင္းသားေတြျဖစ္တဲ့ ကိုကိုႏွင့္ခ်စ္သူငယ္ခ်င္း မ်ားကလည္း ခ်စ္သူမထားတတ္ၾကေတာ့ အရာရာဟာ ေရတစ္စက္လို သန္႕ရွင္းစင္ၾကယ္လို႕ အပစ္ကင္းကင္း လတစ္စင္းလိုပါပဲ ။
ျဖတ္သန္းလာခဲ့ၾကတဲ့ ေန႕ရက္ေတြက သမရိုးက် ဆန္သလို ၊ ေႏွာင္ဖြဲ႕ခဲ့ၾကတဲ့ သံေယာဇဥ္ေတြကလည္း ခ်ည္ေႏွာင္ရစ္ပတ္ ျဖဴ စင္ သင္းသန္႕လို႕....။
စေနသားကုိကိုက စိတ္မရွည္တတ္သလို ၊ လံုးေထြးရစ္ပတ္မရွိလွတဲ့ က်ြန္မတို႕ေမာင္ႏွမရဲ႕ ရင္းႏွီးမႈက တစိမ္းမဆန္ရံုတမယ္ပါပဲ ။ ကိုကို နဲ႕က်ြန္မက ၈ႏွစ္ကြာတာမို႕ဖုတ္ေလတဲ့ ငါးပိရွိတယ္ေတာင္ မထင္ခဲ့ပါဘူး ။ စိတ္ၾကီးတဲ့ ကိုကို႕ကို စာလည္းမေမးရဲခဲ့ပါဘူး။ သခ်ာၤေတြ အခက္ေတြ႕တိုင္း ေျဖရွင္းသင္ျပေပးခဲ့တာက စိတ္မရွည္မႈေတြနဲ႕ဆိုေတာ့ ေရငံုႏႈတ္ပိတ္ ဆိတ္ဆိတ္ေနခဲ့ရတယ္ ။ က်ြန္ မရဲ႕ အခက္အခဲေတြကို ေျဖရွင္းေပးသူက ကိုကို႕ရဲ႕အခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္းျဖစ္တဲ့ “ကိုေအာင္ႏိုင္စိုး“ ပါ။
ကိုကို က်ြန္မကို ဆူတုိင္း ျပန္လည္ရန္ေထာင္သူကလည္း “ကိုေအာင္ႏိုင္စိုး“ ပါပဲ ။
“ မင္းကြာ...ကေလးကို မဆူပါနဲ႕..နားမလည္ရင္ ေသခ်ာရွင္းျပေပးမွေပါ့ကြ “ လို႕အျမဲအလိုလိုက္ခဲ့သူပါ ။ သူ႕မွာ ခင္တြယ္စ ရာ ညီမ မရွိေတာ့ က်ြန္မကို သူ႕ညီမလိုပါပဲ ။ အလုိလုိက္တယ္ ၊ခင္တြယ္တယ္ ၊ သံေယာဇဥ္ေပါ့ေလ ။ ဘန္းစကား ေတြ ေခတ္စားခ်ိန္မွာ သူ က်ြန္မကို ေခၚတာက “ စတု ၀ေတ “တဲ့ ။
.................................
အခ်ိန္ရာသီေတြ တျဖည္းျဖည္းတိုက္စားလို႕ အသက္ေတြလည္းၾကီးရင့္လာခဲ့ျပီေလ ။ ေျပာင္းလဲတတ္တဲ့ ေလာကၾကီးရဲ႕ေအာက္မွာ က်ြန္မတို႕အားလံုး ေျပာင္းလဲမႈေတြကိုယ္စီနဲ႕ အသက္ရွင္လို႕ေရွ႕ဆက္ရမယ့္ ဘ၀ခရီးကို အံတုၾကရဦးမွာေပါ့ ။
“လ“ ကို “ႏွစ္ “ ကတိုုက္စားလာေတာ့ တစ္ေယာက္တစ္နယ္စီ ေရာက္ေနၾကသည္ေပါ့ ။ စိုးသူ ဆိုသူက ကိုယ္ပိုင္စီးပြားေရး တစ္ခုနဲ႕ ေနသားတက် ျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ ကိုထြန္းျမင့္ထြန္း ဆိုသူက ဖခင္ျဖစ္သူဆန္စက္မွာ ၀င္ကူလို႕ ၊ကိုေအာင္ႏိုင္စိုးဆိုသူကေတာ့ ရန္ကုန္ျမိဲဳ႕မွာ တကၠစီေမာင္းကာ အသက္ေမြးေနၾကသည္..တဲ့ ။
တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူၾကီး က်ြန္မကလည္း စီးပြားေရးေမဂ်ာနဲ႕လံုးေထြးေနရသည္ပဲေလ။ အိမ္နဲ႕ခြဲလို႕ ရန္ကုန္ျမိဳ႕မွာ မေယာင္မ လည္ ျဖစ္ေနခ်ိန္မွာပဲ ကိုေအာင္ႏိုင္စိုးဆိုသူနဲ႕ မထင္မွတ္ပဲ ျပန္ဆံုခြင့္ရခဲ့တယ္ ။ အဲဒီေန႕က စလို႕ က်ြန္မက်ဴရွင္ယူရာ ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္လမ္းက “ေက်ာ္ ၾကီး“ အတန္းခ်ိန္တိုင္းကို ၾကိဳပို႕လုပ္ေပးခဲ့ေသးတယ္ ။ အခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္းရဲ႕ ညီမျဖစ္သူ ၊ စားအိမ္ ေသာက္အိမ္ ျဖစ္တဲ့ က်ြန္မတို႕အိမ္မွာပဲ ၾကီးျပင္းခဲ့တဲ့သူဆိုေတာ့ က်ြန္မ မိသားစုနဲ႕ေ၀းကြာေနခ်ိန္မွာ ေစာက္ေရွာက္ေပးခဲ့ သူမို႕ က်ြန္မရဲ႕ အားကိုးရာဟာ သူပါပဲ ။
ရင္းႏွီးခဲ့ၾကတဲ့ အခ်ိန္ေတြ ၊ ကိန္းေအာင္းေနခဲ့ၾကတဲ့ အျဖဴေရာင္ သံေယာဇဥ္ေတြ နဲ႕ ျဖတ္ေက်ာ္လာခဲ့တဲ့ အတိတ္ရဲ႕ ကာလာမဲ့ အေရာင္ေတြေနာက္မွာ အားနာတာေတြ ၊ သူစိမ္းဆန္တာေတြ ၊ လွ်ိဳ႕၀ွက္မႈေတြ ၊ ဟန္ေဆာင္ျခင္းေတြ စီး၀င္မေနခဲ့ပါဘူး ။ ျပန္ေတြ႕ေတာ့လည္း အရင္အတိုင္းပါပဲ ။ ခင္ခင္မင္မင္ ၊ ၾကင္ၾကင္နာနာ အမူအယာ ေတြအျပည့္နဲ႕။ က်ြန္မတို႕ေတြ လြပ္လပ္ခဲ့ ၾကတယ္ ။ က်ြန္မတို႕ရဲ႕ ရင္းႏွီးမႈမွာ အေရာင္ေတြမပါဘူး ။ ေႏွာင္ၾကိဳးေတြ မပါဘူး ။ သန္႕သန္႕ရွင္းရွင္းနဲ႕ တကယ္ကို လြပ္လပ္ တဲ့ ငွက္ေတြလိုပါပဲ ။ က်ြန္မတို႕ၾကားမွာ အထင္လြဲစရာေတြ မရွိဘူး ။ သူမ်ားေတြျမင္ရင္ေတာ့ ဘယ္လိုေတြထင္ကုန္ေတာ့မွာပဲ ဆိုတဲ့ အေတြးေတြ မရွိဘူး ။ ၁၀ ႏွစ္ေလာက္ကြာတဲ့ က်ြန္မတို႕ႏွစ္ေယာက္က ကစားကြင္းေတြၾကားမွာ ခုန္ေပါက္ရင္း တရိစၦာန္ ဥယ်ဥ္ထဲက က်ြန္မခ်စ္တဲ့ ေမ်ာက္ေတြနားမွာ ေပ်ာ္ျမဴးရင္း အခ်ိန္ေတြ ကုန္လြန္ခဲ့ဘူးတယ္။
အပ်ိဳေပါက္စ က်ြန္မကို ရွက္မွန္းသိလုိ႕ ေနာက္ခဲ့တာေတြကို ျပန္သတိရေနေသးတယ္ ။ ပန္းျခံေတြထဲမွာ အတြဲေတြျမင္တိုင္း မထိတထိ ေနာက္တတ္လြန္း လို႕ ခလုတ္တိုက္ လဲမတတ္ျဖစ္တဲ့အထိ ရွက္ခဲ့ဖူးေသးတယ္ ။ အတြဲေတြျမင္ရင္ ရွက္တတ္တဲ့ က်ြန္မ ကိုသူက
“ ဟိုမွာ ၾကည့္စမ္း စတု၀ေတ “
“ဘာလဲ ဘာျပတာလဲ..ဘာကိုၾကည့္ရမွာလဲ “
“ ၾကည့္စမ္းပါ..ဟိုဘက္မွာ ၾကည့္လိုက္စမ္း..ဟိုအတြဲေတြဘာေတြလုပ္ေနလဲ“ ဆိုျပီး လက္ညွိးထိုးျပေတာ့
“ဟာ“ ဆိုျပီး ရွက္ရွက္နဲ႕လွည့္ေျပးလိုက္တာ လွဲမတတ္ပါပဲ ။ ရင္ေတာင္ မခုန္ဖူးေသးေတာ့ အဲဒါမ်ိဳးေတြ ျမင္ရင္ ၾကည့္လည္း မၾကည့္ရဲသလို ရွက္လည္းရွက္တယ္ ။
ဖက္ရွင္ကို စိတ္၀င္စားတဲ့ က်ြန္မက ေမေမ့ေက်းဇူးေၾကာင့္ စက္ခ်ဳပ္ပညာကို သင္ၾကားခြင့္ရခဲ့တယ္ ။ ပထမႏွစ္ေက်ာင္းသူ ဘ၀ကစလို႕ သူမ်ားနဲ႕ မတူေအာင္ စတိုင္ထြင္လို႕ ၀တ္ခဲ့ေသးတာကို အမွတ္ရမိတယ္ ။ အဆန္းေတြနဲ႕ က်ြန္မကို ဂရုစိုက္ခဲ့ တာကလည္း အနီးဆံုးလူ သူပါပဲ ။ စကတ္ သံုးလႊာေတြ ေခတ္စားေနခ်ိန္မွာ က်ြန္မက ေလးလႊာစကတ္ရေအာင္ ခ်ဳပ္တတ္သလို မဂၢဇင္္းထဲက ေမာ္ဒယ္လ္ေတြရဲ႕ ဒီဇိုင္းေတြကိုလည္း ျဖတ္ညွပ္ကပ္ ေပါင္းစပ္လို႕ သူမ်ားနဲ႕ထူးေအာင္ ထြင္တတ္သူ...။
“ ဒီ အကၤ်ီဇစ္ က နဲနဲအေပၚဆြဲတင္လို႕ မရေတာ့ဘူးလား“
ဟင့္အင္း မရေတာ့ဘူး ဒါေနာက္ဆံုးပဲ ။
“ ဒီ စကတ္က ဘယ္လိုစတိုင္လဲ “
အဲဒါ ထြင္ထားတာေလ ဘယ္သူမွ မ၀တ္ဖူးေသးဘူး
“ ဒီ ဒီဇို္င္းကေရာ ထြင္ထားတာပဲလား “
ဟုတ္တယ္ေလ ဘယ္ဒီဇိုင္နာမွ မထြင္ဖူးေသးဘူး မဂၢဇင္းေတြထဲက ၾကိဳက္တာေတြကို ေပါင္းစပ္ထားတာ ။
“ လည္ပင္းက နဲနဲ ဟိုက္ေနတယ္“
ေအာ္...ဒီစတိုင္က အဲဒီလိုမွ ၾကည့္ေကာင္းမွာေလ ။ မဟိုက္ရင္ ဘယ္ၾကည့္မေကာင္းမလဲ ။
စသျဖင့္ အေသးစိတ္က အစ လိုက္ၾကည့္လို႕ ဂရုစိုက္ေပးခဲ့တာ ။
အရိပ္လို အနားမွာ အလိုလိုက္ေပးတဲ့ သူ႕ကို ကိုကို႕အရွိန္နဲ႕ စိုးခ်င္တိုင္းစိုးလို႕ အျမဲအႏိုင္က်င့္ခဲ့တယ္ ။ ဒါ့အျပင္ ေက်ာင္း ကိစၥေတြေၾကာင့္ သူ႕တကၠစီ ကိုေခ်ာဆြဲလို႕ ဒုကၡေပးခဲ့ဖူးတာလည္း အၾကိမ္ၾကိမ္ပါပဲ ။ ဒါေတြကို သူတစ္ခါမွ ညည္းျငဴတာ မၾကားခဲ့ရဘူး ။ အျပင္ကိုသြားတိုင္း က်ြန္မတို႕ရဲ႕ ဆုံမွတ္ေနရာက “သမိုင္းလမ္းဆံု“ ပါ။ သမိုင္းလမ္းဆံုက ေၾကးအိုးဆိုင္က က်ြန္မတို႕ အားေပးေနက်ေပါ့ ။ က်ြန္မတို႕ရဲ႕အမွတ္တရ ေနရာလည္း ျဖစ္တယ္ေလ ။ သက္ဆိုင္သူေတြ မဟုတ္ၾကသလို အေပး အယူလည္း မရွိဘူး ၊ ေႏွာင္တြယ္မႈေတြလည္း မရွိဘူး ။ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းပဲ က်ြန္မတို႕ ခင္မင္ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ၾကတာပါ။
................................
ေက်ာင္းျပီးေတာ့ က်ြန္မတို႕ေတြ မေတြ႕ျဖစ္ၾကေတာ့ဘူး ။ သူလည္း သူ႕လမ္းသူေလွ်ာက္လို႕ က်ြန္မလည္း သင္တန္းမ်ိဳးစံုၾကားမွာ မအားလပ္ပါဘူး ။ ေ၀းကြာေနတဲ့ မိသားစုေတြကို လြမ္းဆြတ္ရင္း ဆက္လက္ေလွ်ာက္လွမ္းရမယ့္ အနာဂတ္အတြက္ က်ြန္မအားယူ ရင္း အခ်ိန္ေတြကို ကုန္ဆံုးေစခဲ့တယ္ ။
တေျမဆီ ေ၀းေနၾကေပမယ့္ ဆက္သြယ္ေရးရဲ႕အက်ိဳးဆက္ေၾကာင့္ ဘယ္သူငယ္ခ်င္းကေတာ့ အိမ္ေထာင္က်လို႕ ဘယ္သူေတြက ေတာ့ မြဲကုန္ၾကျပီ ။ ဘယ္သူ႕ေတြက ကြယ္လြန္လို႕ ဘယ္သူကေတာ့ျဖင့္ ဘယ္ကိုေရာက္သြားျပီ....စသျဖင့္ အားလံုးသိခဲ့ရတယ္
တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပဲ ကိုေအာင္ႏိုင္စိုး အိမ္ေထာင္က်သြားျပီ ဆိုတဲ့ သတင္းကိုၾကားခဲ့ရတယ္ ။ ဘယ္သူဘယ္၀ါဆိုတာ မသိရေပမယ့္ ဘယ္လို ဇနီးမ်ိဳးျဖစ္မလဲဆိုတာကိုေတာ့ သိခ်င္ေနမိခဲ့တယ္ ။ ဘယ္လိုမွ မခံစားခဲ့ရေပမယ့္ ဇနီးေကာင္းတစ္ေယာက္မွ ဟုတ္ရဲ႕ လားဆိုတဲ့ အေတြးေလးေတာ့ ၀င္ခဲ့မိတယ္ ။ မဂၤလာပြဲကို မခ်ီးျမွင့္ခဲ့ရလို႕ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ခဲ့ရံုက လြဲလို႕ အရာတိုင္းဟာ သူ႕အ လိုလို ျပီးဆံုးသြားတာပါပဲ ။ တိုက္စားလာတဲ့ သကၠရာဇ္ေတြရဲ႕ေနာက္မွာ လႈပ္ရွားရုန္းကန္းရင္း ကုန္ဆံုးလိုက္ ၊ ရရွိလိုက္ ၊ သစ္လိုက္ ေဟာင္းလုိက္နဲ႕ ဘ၀ရဲ႕ အခ်ိန္ေတြဟာ အိုမင္းရင့္ေရာ္လာတာပါပဲေလ ။
ဘယ္အရာမွ မျမဲတဲ့ ေလာကၾကီးမွာ တစ္ခါတစ္ေလလည္း တစ္ေယာက္တည္း ၊ တစ္ခါတစ္ေလလည္း အေဖာ္ေတြနဲ႕ ၊ တစ္ၾကိမ္ တစ္ခါ ေပ်ာ္ရႊင္ခြင့္ရခဲ့ရင္ တစ္ၾကိမ္တစ္ခါေတာ့ ငိုေၾကြးရမွာပါ ။ ဒီအခ်ီမွာ ေအာင္ႏိုင္သူျဖစ္ေနေပမယ့္ ေနာင္တစ္ခ်ီမွာ ရႈံးႏွိမ့္သူ ျဖစ္သြားႏိုင္တာေတြဟာ ေလာကနိယာမထဲက မွန္ကန္မႈေတြပဲ မဟုတ္လား ။
............................................
ဒီလိုနဲ႕ က်ြန္မ တစ္ရက္ထက္တစ္ရက္ အိုမင္းရင့္ေရာ္လာလိုက္တာ ၂၀ ေက်ာ္လို႕ ၃၀နားေတာင္ နီးလာခဲ့ျပီ ။ အတိတ္ဟာ အတိတ္မွာ က်န္ခဲ့တယ္ ဆိုေပမယ့္ ရင္ထဲက သံေယာဇဥ္ေတြ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြဟာ အျမဲတမ္းေႏြးေထြးေနတယ္ဆိုတာ ယံုႏိုင္စရာ ေကာင္းပါ့မလားပဲ ။ ခ်ည္ေႏွာင္မႈေတြ မပါတဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္မႈမ်ိဳး ၊ အေပးအယူမပါတဲ့ လြပ္လပ္မႈမ်ိဳး ၊ ကေလးဘ၀လို ခုန္ေပါက္ကစား ခဲ့ဖူးတဲ့ ရသမ်ိဳး ေနာက္တစ္ၾကိမ္ျပန္မရႏိုင္ေတာ့တာ ေသခ်ာမႈ တစ္ခုျဖစ္ေနခဲ့ျပီေလ ။
အတိတ္ရဲ႕ ရပ္၀န္းေလးကို ျဖတ္သြားမိတိုင္း သူ႕ကိုသတိရေနမိတယ္ ။ တကၠစီေတြျမင္တိုင္း တစ္ခ်ိန္က အႏိုင္က်င့္ခဲ့ဖူးတဲ့ စကား ထစ္ထစ္နဲ႕ စတု၀ေတ လို႕ေခၚခဲ့ဖူးသူကို သတိရတယ္ ။ က်ြန္မကို အျမဲဂရုတစိုက္ေ၀ဖန္တတ္သူကို သတိရတယ္ ။ တစ္ခ်ိန္က စာျပေပးဖူးတဲ့ စိတ္ရွည္တတ္တဲ့ ကိုကို႕သူငယ္ခ်င္းကိုလြမ္းတယ္ ။ စတိုင္ပန္နဲ႕ ရွပ္အက်ၤီ အျမဲ၀တ္ကာ ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္လမ္းက ေက်ာ္ၾကီး က်ဴရွင္ေအာက္မွာ တကၠစီ တစ္စီးနဲ႕ ေစာင့္ေနတတ္တဲ့ သူ႕ကို သတိရမိေနတယ္ ။ က်ြန္မရဲ႕ ရင္ထဲမွာ အျမတ္တႏိုး
ျဖဴစင္စြာ ရွိေနေပးခဲ့တဲ့ သူ႕ကုိ သိပ္ကုိ သတိရမိေနတယ္ ။ အထူးသျဖင့္ မျဖဴမစင္ ခ်ဥ္းကပ္လာသူေတြနဲ႕ေတြ႕ရင္ သူ႕ကို ပိုလို႕ လြမ္းမိပါတယ္ ။ အမွတ္တရ ရင္ထဲမွာ ရွိေနျခင္းဟာ စြဲလမ္းျခင္း အႏုပညာလား ဒါမွမဟုတ္ အျဖဴေရာင္ သံေယာဇဥ္ေတြရဲ႕ အ ဆံုးသတ္ နိဂံုးလား ဆုိတာ က်ြန္မ မသိရွိေသးခင္မွာပဲ အေျဖရွာမႈကို ရပ္နားလိုက္ရတယ္ ။
က်ြန္မ အတိအက်မသိတဲ့ ရာသီတစ္ခုမွာ က်ြန္မမသိရေသးတဲ့ ေရာဂါတစ္ခုနဲ႕ က်ြန္မမသိတဲ့ အခ်ိန္မွာပဲ ေလာကၾကီးထဲကေန ထြက္သြားခဲ့ျပီ..တဲ့။ က်ြန္မ အေျဖမသိတဲ့ ခံစားမႈကို ခံစားေနရတယ္ ။ ႏွေျမာတာလား ၊ ငိုခ်င္တာလား ၊ ေျဖဆည္မရတာလား ဘာမွ ေ၀ခြဲလို႕မရႏိုင္ေပမယ့္ က်ြန္မရင္ထဲမွာ မေကာင္းဘူးျဖစ္ေနတယ္။ အျဖဴေရာင္ သံေယာဇဥ္ေတြရဲ႕ေနာက္က သူတစ္ေယာက္ ကို က်ြန္မေမ့လို႕မရတာ ခ်စ္ျခင္း ရဲ႕ အႏုပညာ တစ္ခုလား....။
ခ်စ္ျခင္းရဲ႕ အႏုပညာ ကို အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုလို႕ ....ခ်စ္ျခင္း အႏုပညာ ရဲ႕ အေျဖဟာ
တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ဂရုစိုက္ျခင္း
ေမ်ာ္လင့္ျခင္း မရွိတဲ့ ေပးဆပ္ျခင္း
ေပ်ာ္ရႊင္မႈကိုသာ ေရွးရႈျခင္း
တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ေဖးမျခင္း
ဟန္ေဆာင္ျခင္း မရွိတဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း
အေပးအယူမရွိတဲ့ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ ...ျဖစ္မယ္ဆိုရင္ က်ြန္မတို႕ရဲ႕ သံေယာဇဥ္ဟာ ခ်စ္ျခင္းရဲ႕အႏုပညာ မည္မွာပါ
ခက္ခဲနက္နဲလွတဲ့ ခ်စ္ျခင္းရဲ႕ အႏုပညာဟာ လိုုက္လို႕မမွီႏိုင္ေအာင္ကိုေလးနက္လြန္းလို႕ အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဖို႕ရာ မလြယ္လွပါဘူး ။
အဲဒီ နားလည္ရခက္တဲ့ ခ်စ္ျခင္းအႏုပညာထဲမွာ က်ြန္မ စီး၀င္ခဲ့ဖူးတယ္ ။ ေလးနက္ခဲ့ဖူးတယ္ ။ ရင္ထဲမွာ အစိုင္အခဲတစ္ခု အျဖစ္ တည္ရွိေနခဲ့တယ္ ။ မရွိေတာ့ေပမယ့္ ရွိေနဆဲ ၊ေသဆံုးသြားေပမယ့္ ရွင္သန္ဆဲ ၊ ေပ်ာက္ဆံုးသြားေပမယ့္ သတိရေနဆဲ ၊ ဘယ္ လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ရင္ထဲက ခ်စ္ျခင္းရဲ႕အႏုပညာကေတာ့ ရွင္သန္ဆဲပါ.....။
( ေကာင္းရာ ဘံုဘ၀မွာ အဆင္ေျပေခ်ာေမြ႕စြာ စံစားရင္း ခံစားႏိုင္ပါေစ)
Subscribe to:
Posts (Atom)
