အိမ္ဆိုတာဘာလဲလို႕ ေမးရေလာက္ေအာင္ အိမ္မျမဲခဲ့တာ......မိသားစုနဲ႕ အျမဲေ၀းကြာေစတာက ၁၆ ႏွစ္က စ ခဲ့သ လို ခုထိလည္းေ၀းေနေသးတာ....မိသားစု နဲ႕အတူ အမိေျမကိုခြဲခြာလို႕ အလုပ္ရတဲ့ေဒသမွာေတာင္ အိမ္မွာမေနရ ပဲ ခရီးေတြပဲ သြားေနရတတ္တာ...ေျခေထာက္မွာ ေဗြ ပါလားလို႕ေမးယူရေလာက္ေအာင္ အိမ္ဆိုတာကို မကပ္ႏိုင္ခဲ့ တာဟာ ကံတရားေၾကာင့္လို႕ဆိုရမေလာက္ အိမ္မျမဲသူတစ္ေယာက္ရဲ႕ နိစၥဓူ၀ေတြကလညး္ တစ္မ်ိဳးတစ္ဖံု.......


၂၄ နာရီသာရွိတဲ့ ေန႕တစ္ေန႕ရဲ႕ အခ်ိန္နာရီတိုင္းမွာ ေနေရာင္ျခည္နုနုေလး ျဖာဆင္းက်လာတဲ့ နံနက္ခင္းဟာ တစ္ေန႕တစ္ခါသာ ရွိတတ္ေပမယ့္ မတူညီရဲ႕ ႏိုင္ငံရဲ႕ အခ်ိန္မညီမွ်မႈေတြေၾကာင့္ ေနထြက္တာ ၂ခါျမင္ဖူးသလို ေန႕ရက္ေတြလည္း ေပ်ာက္ဆံုးဖူးပါရဲ႕....

အခ်ိန္ေတြ ေပ်ာက္ဆံုးဖူး သလို ၂၄ နာရီထက္ပိုတဲ့ ေန႕ရက္ေတြမွာလညး္ အသက္ရွင္ေနဖူးတယ္ ။ လက္ရွိႏိုင္ငံ ရဲ႕ ပစၥဳပၸန္ ညေတြမွာ အိပ္ဖို႕ၾကိဳးစားခဲ့ရေတာ့ အေျခခ်တဲ့ ကႏၱာရ ကိုျပန္ေရာက္ခ်ိန္ေတြမွာ ေနနဲ႕ည မွားလို႕ ညအိပ္ခ်ိန္ေတြဟာလည္း နိစၥဓူ၀ထဲက လြဲေခ်ာ္မႈေလးေတြ......

ကာလာမ်ိဳးစံု ဘာသာမ်ိဳးစံု ၾကားမွာ လႈပ္ရွားေနရတဲ့ ေန႕တဓူ၀ လႈပ္ရွားမႈတိုင္းဟာ အျမဲတမ္း လွပ မေနသလို...

ႏိုင္ငံတကာရဲ႕ တင္းၾကပ္လြန္းတဲ့ ဥပေဒေဘာင္ေတြၾကားမွာ ၀င္ခြင့္တန္းစီေစာင့္ရတဲ့ ေလဆိပ္တိုင္းမွာလည္း မလွပခဲ့ပါဘူး ။ ျမန္မာႏိုင္ငံသား တစ္ေယာက္ရဲ႕ အနီေရာင္ စာအုပ္ေလးကို ဟိုတျပန္ ဒီတျပန္ ဟို လွန္ဒီလွန္ လုုပ္ျပီးတာေတာင္ နိုင္ငံကုတ္မသိလို႕ ကိုယ့္က်မွ အခ်ိန္ၾကာျမင့္စြာ ေစာင့္ဆုိင္းရမႈေတြဟာလည္း နိစၥဓူ၀ထဲက အံေခ်ာ္မႈေလးေတြ.............


ေနာက္ဆုတ္ဖုိ႕ၾကိဳးစားရင္းေရွ႕တိုးမိ ဆိုတဲ့သီခ်င္ေလးလို မလုုပ္သင့္ပဲလုပ္ေနမိတဲ့ အမွားေတြအတြက္လညး္ သိသိၾကီးနဲ႕ ခ်ိဳျမိန္စြာ ဆက္လက္စားသံုးေနမိေသးတယ္ ။ ျဖတ္လို႕မရတဲ့ ေႏွာင္ၾကိဳးေတြအတြက္ ဘယ္လုိရက္ စက္မႈေတြကို ေမြးျမဴလုိ႕ ဘယ္လိုမ်ား အဆံုးသတ္ရပါ့မလဲ ဆိုတဲ့ ရိႈက္သံေရာတဲ့ အေတြးေလးေတြကုိ ရင္နင့္စြာ ပဲ အေျဖရွာေနတယ္ ဆိုတာမ်ား သူသိရင္ ဒႆလို မိန္းမ လို႕မ်ား ထင္ေနမလား ဆိုတဲ့ မလိုလားအပ္တဲ့ အေတြးေတြ ကို ရင္မွာပိုက္ရင္း ကုန္ဆံုးေနတဲ့ ၀ိုးတ၀ါးေန႕ရက္ေတြကလည္း ဒုနဲ႕ေဒး.......


ကိုယ္ကက်ဴးရင္ ကိုယ့္ဒူးေတာင္ မယံုရတဲ့ လူေလာကၾကီးမွာ စိတၱေ၀ဒနာရွင္တစ္ေယာက္လို အခ်စ္စစ္ကိုရွာေဖြ ေနမိသလို ...အစြဲအလမ္းၾကီးတဲ့ ကိုယ္ရဲ႕ညဥ္ေၾကာင့္ပဲ အိမ္ေထာင္က်ကံမေကာင္းဘူးဆိုတဲ့ ေဗဒင္ဆရာတိုင္း ရဲ႕ေဟာခ်က္ေတြက ရင္ထဲမွာ သံမႈိရိုက္ခတ္ထားေလေတာ့ သူ႕ကုိမ်ား ယူလိုက္မိရင္ ငါကံမေကာင္းေတာ့ ့မွာလား ဆိုျပီး စြန္႕လႊတ္မယ္ ၾကံမိျပန္တိုင္းလည္း အဲလုိစြန္႕လႊတ္ျပီးေနာက္တစ္ေယာက္ကို ကုိေရြးမိတာေၾကာင့္ က ံမေကာင္းမႈကိုဖန္တီးမိတာလားဆိုတဲ့ စိတၱစ အေတြးေတြနဲ႕ ႏႈတ္မရတဲ့ အစြဲအလမ္းၾကီးမႈေတြေၾကာင့္ တစ္ေယာက္ ေယာက္ကုိ ေရြးခ်ယ္မယ္ ၾကံတိုင္းလည္း စိတၱေတြက ၀င္ေရာက္ေႏွာက္ယွက္လို႕ ေတြေ၀ခဲ့ရတဲ့ နိစၥ ဓူ၀ေတြေန႕ရက္ေတြကလည္း မဆံုးႏိုင္ေအာင္ရွိေနျပန္ေသးတယ္ ။


မရွိမေကာင္း ရွိမေကာင္း ၊ မေပါင္းလည္းခက္ေပါင္းလည္းခက္ ဆိုတဲ့ စကားပံုထဲကနဲ႕ ခပ္ဆင္ဆင္ပါပဲ.... တို႕မ်ားက်ေတာ့.......မရွိမျဖစ္တဲ့ အဲဒီေငြေၾကးဆိုတာေတြက လူေတြကိုခုိင္းေစတတ္ေတာ့ မရွိမေကာင္း ရွိမေကာင္းဆိုသလို ..........သိပ္ရွိလြန္းတဲ့သူေတြက လညး္ ထိန္းခ်ဳပ္မႈမရွိတဲ့ မွားယြင္းစြာ သံုးျဖဳန္းမႈေတြေၾကာင့္ ဘ၀ပ်က္ၾကရတဲ့ ျဖစ္စဥ္ေတြကလည္း ျမင္ၾကားေနရတဲ့ မရိုးႏိုင္တဲ့ နိစၥဓူ၀ဆိုရင္လည္း မမွားျပန္ပါဘူး

မရွိလို႕ မလွဴ ၊ မလွဴလို႕ မရွိ ဆိုတဲ့ စကားေတာ့ ၾကားဖူးမိပါရဲ႕ ။ ဒီလိုပါပဲ အဓိက က အဓိကပါပဲဆိုသလိုမ်ိဳး ေငြမရွိ ွိေတာ့ မ်က္မွာငယ္ၾကတယ္..မိသားစုေတြနဲ႕ ခြဲခြာၾကလို႕ တရပ္တေက်းမွာ ေငြရွာေနၾကရတယ္။ မရွိလို႕မလွဴ ဆို ိတာထက္ မိသားစု အဆင္ေျပဖို႕ ကိုယ္ပိုင္ ခံစားမႈေတြ အသာ ထား လို႕ ဒီေငြကိုပဲရေအာင္ ၾကိဳးစားရွာေနၾကရတဲ့ ဘ၀တူ မိတ္ေဆြေတြကိုလညး္ ကိုယ္ခ်င္းစာမိပါရဲ႕...

အမိေျမနဲ႕ေ၀းရလို႕ ေရေျမကိုလြမ္း နိုင္ငံကုိလည္းလြမ္းတယ္ ။ ျမန္မာဆိုတဲ့ အသံၾကားတာနဲ႕ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ရသလို ဘန္ေကာက္ဆိုတဲ့ ဖလိုက္ရတိုင္းလညး္ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ရဖူးတယ္ ။ အမိေျမကိုေက်ာ္ျဖတ္လို႕ အမိႏိုင္ငံနဲ႕ကပ္လွ်က္ ႏိုင္ငံျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ ေနတတ္ရင္ေပ်ာ္စရာၾကီးပါဆိုသလို နီးနီးေလးမွာ ကိုယ့္ခ်စ္တဲ့ အမိေျမရွိေနတယ္ဆိုတဲ့ အေတြးေလးကလည္း ဘန္ေကာက္ရဲ႕နားရက္ေတြကို အဓိပၸယ္ရွိရွိ ျဖတ္သန္းေစခဲ့တဲ့ နိစၥဓူ၀ထဲက ေပ်ာ္စရာ အပိုင္းအစေလးေတြေပါ့


၂၅ ထပ္ေျမာက္ကေန ၾကည့္ရတဲ့ ကေနဒါရဲ႕ ညအလွက သိပ္ကိုလွပခဲ့တာပါ ။ မိုးထိျမင့္တဲ့ အျပိဳင္အဆိုင္ အေဆာက္အဦးေတြၾကားမွာ ထိန္ထိန္ျငီးေနတဲ့ မီးလံုးေတြကလည္း ကေနဒါရဲ႕အလွကို ပိုမိုလို႕၀င့္ၾကြားခဲ့တယ္ ေပါ့ ။ ညရႈခင္းေတြၾကားထဲက ေရလႈိင္းေတြရဲ႕ ရိုက္ခတ္သံကုိ မၾကားပါပဲ ခံစားေနရတယ္ မၾကည့္ပါပဲ ျမင္ေနရ သလို မနီးမေ၀းေလးမွာ မံႈပ်ပ်နဲ႕လွေနေလရဲ႕ေလ ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ရုတ္တရက္ျဖတ္သန္းသြားတဲ့ အစိမ္းေရာင္ ရထားေလးတစ္စီးေၾကာင့္ ညရဲ႕အလွဟာ လႈပ္လႈပ္ရြရြနဲ႕ အသက္၀င္ေနခဲ့ေသးတယ္ ။ ျပတင္းနေဘးမွာ ေက်ာ မွီထိုင္လုိ႕ ဟိုးအေ၀းကို ေငးရင္းေတြးေနတဲ့ က်ြန္မရဲ႕ အေတြးေတြက ဘယ္လိုမွ ယွဥ္မရတဲ့ ရန္ကုန္ညကို ပဲ လြမ္းဆြတ္ေနပါတယ္ေျပာရင္ ယံုႏိုင္ၾကပါ့မလား ။ အဲဒီလို အေတြးထဲက နိစၥဓူ၀ေတြက ေရတြက္လို႕မကုန္ရွိခဲ့ ျပန္ေသးတယ္ ။


အိမ္ျပန္ေရာက္လို႕ ႏႈတ္ဆက္မယ္ၾကံတိုင္း ေတြ႕ရတတ္တဲ့ မ်က္ႏွာေတြက ျမန္မာမေလးေတြ မဟုတ္သလို အနားယူေတာ့မယ္ဆိုျပီး နားေထာင္လုိက္တဲ့ ျမန္မာသီခ်င္းေတြဟာလည္း အဂၤလိပ္ေကာ္ပီ သံစဥ္ေတြေၾကာင့္ တိုင္းတပါးသားေတြရဲ႕ မူရင္းသီခ်င္းေတြကို လိုက္ဆိုေနမႈေတြဟာလည္း ေအာင့္သက္သက္နဲ႕ အေနရ ခက္ေနတဲ့ ကတ္သီးကတ္သတ္ နိစၥဓူ၀ေန႕ရက္ေတြကို စိတ္ပ်က္စြာ ျဖတ္သန္းခဲ့ရတာလညး္ အၾကိမ္ၾကိမ္.......


နားရက္မ်ားလို႕ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိတဲ့ ကြ်န္မကုိ လမ္းျပေပးတဲ့ ႏွင္းနဲ႕မာယာ ဆိုတဲ့ ခ်စ္စရာ သူငယ္ခ်င္းမေလး ေၾကာင့္ ဘေလာ့ခ္ ေလာကထဲကို ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ၀င္ေရာက္မိခဲ့ေပမယ့္ ပါရမီ မရွိတဲ့ စာအေရးအသားေတြေၾကာင့္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အားမရလို႕ စိတ္ပ်က္ခဲ့ရသလို ...သူမ်ားေတြ ဘေလာ့ခ္လို သြားလည္တိုင္း ဖတ္လိုက္ရတဲ့ အေရး အသားေကာင္းတဲ့ စာမူေလးေတြေၾကာင့္လည္း အားငယ္ခဲ့ဘူးပါတယ္ ။ “ငါက စာေပဘက္မွာ ပါရမီ မပါလို႕ပါ
လူတိုင္းစာေရးတတ္ေနရင္ အားလံုး ကမၻာေက်ာ္ စာေရးဆရာေတြျဖစ္ကုန္ေတာ့မွာေပါ့ေနာ္“ လို႕ကိုယ့္ကိုယ္ကို ၾကံဖန္ျပီး အားေပးခဲ့ရတဲ့ ေန႕ရက္ေတြကလည္း နိစၥဓူ၀ေတြထဲက ဟိုတစ ဒီတစ...............


ေပ်ာ္ရာမွာ မေနရ ေတာ္ရာမွာေနရဆိုတဲ့ စကားဟာ က်ြန္မအတြက္မ်ားလားလို႕ ေတြးေနမိတတ္တဲ့ ေယာင္ခ်ာ ခ်ာ ေန႕ရက္ေတြမွာလည္း ေမေမနဲ႕ေဖေဖ့ကိုလြမ္းေနရတဲ့ အလြမ္းေန႕ လ ေတြကသိပ္ကိုရွည္လြန္းေနေတာ့ ဘယ္ဘ၀က ကံေၾကာင့္ပါလိမ့္လို႕ ရိုးမယ္ဖြဲ႕မိမတတ္ကို ရူးသြပ္စြာ အေမနဲ႕ရြာကိုလြမ္းေနတာက နိစၥဓူ၀ေတြထဲ က အဆိုးရြားဆံုး အပိုင္းအစေတြေပါ့ ။

နိစၥဓူ၀ထဲမွာ ဆုတစ္ခုေတာင္းပါ ဆိုရင္ေတာ့ ကိုယ္ခ်စ္တဲ့မိသားစုနဲ႕အတူ ဘ၀ ကုိေပ်ာ္ရႊင္စြာ ျဖတ္သန္းရပါလို ၏ လို႕ ေယာင္ယမ္းလို႕ တမ္းတလိုက္ခ်င္ပါရဲ႕.............

.........................................................................................................

ႏွင္းေရ ေက်နပ္လိမ့္မယ္လို႕ ေမွ်ာ္လင့္မိပါရဲ႕ ။ ခုမွ ေၾကြးဆပ္ရလုိ႕ ေဆာရီးပါေနာ္ ။ နိစၥဓူ၀ထဲ က အပိုင္းအစ တစ္ခ်ိဳ႕ကို အဆင္ေျပသလိုပဲ ေရးေပးလိုက္တယ္ေနာ္ ။ ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ သူငယ္ခ်င္းေရ.......

0 comments: