သူတို႕ေျပာေနၾကတဲ့ ကမၻာၾကီးအေၾကာင္း

ေတာ္ေတာ္ၾကာပါျပီ...ခရီးေတြသြားေနရလုိ႕ စာမေရးႏိုင္သလို..ခုတေလာစာေရးပ်င္းလာတာနဲ႕ေပါင္းျပီး ဘေလာ့ဂါ ေလာကထဲကထြက္္ဖို႕ ဆံုးျဖတ္မိလိုက္တယ္ ။ ကိုယ့္ဘေလာ့ ကုိလညး္ ဖြင့္မၾကည့္မိခဲ့သလို ဘယ္သူ႕ ဘေလာ့ခ္ကိုမွလညး္ ၀င္မၾကည့္ျဖစ္ခဲ့မိဘူး ။ ဒီေန႕ေတာ့ ပ်င္းပ်င္းရွိတာနဲ႕ အိမ္လည္ဖို႕ စိတ္ကူး ရလို႕ ဘေလာ့ခ္ ေလာကကို အေျခခ်မိတယ္ဆိုရင္ပဲ ခ်စ္သူငယ္ခ်င္းႏွင္းက အပ်င္းထူေနတဲ့ သမီးပ်ိဳ ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္နဲ႕ ကမၻာၾကီးပ်က္ေတာ့မယ့္ အေၾကာင္းကို တက္ခ္ျခင္း ခံလိုက္ ရတာပါပဲ ။ အဲဒါနဲ႕ပဲ စာျပန္ ေရးျဖစ္ သြားတယ္ေပါ့ ။ စာမေရးခင္ အေတာအတြင္း အိမ္လာလည္က်တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ေက်းဇူး အထူးတင္ရွိပါတယ္။ တကူးတက ေမးလာတဲ့ ကိုလူေထြး ကုိလည္းေက်းဇူးတင္လွ်က္ပါ ။ အေၾကာငး္မျပန္မိတ ဲ့အတြက္ လညး္ စိတ္မေကာင္းပါဘူး ။ အခုတေလာ ဘေလာ့ခ္ေလာကထဲမွာ ကမၻာၾကီးပ်က္ေတာ့မယ္ဆိုတဲ့ ဂယက္ေတြ ရိုက္ခတ္ေနတာ ခုမွပဲ သိလုိက္ရတယ္။ ဒါနဲ႕ပဲ က်ြန္မလညး္ စဥ္းစားၾကည့္မိတယ္။


က်ြန္မဟာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ျမန္မာလူမ်ိဳးတစ္ေယာက္ပါ ။ ျမတ္စြားဘုရား ေဟာၾကားခဲ့တဲ့ တရားေဒသနာေတာ္ ေတြထဲမွာ သာသ နာႏွစ္ ၅၀၀၀ ၾကာျပီးေသာ္ ကမၻာၾကီးပ်က္လတၱံ႕ဆိုျပီး မိန္႕ၾကားခဲ့ဖူးပါတယ္။ ခုဆိုုရင္ သာသနာေတာ္ႏွစ္က ....ႏွစ္တစ္၀က္ ေက်ာ္ရံုေလးပဲရွိပါေသးတယ္။ ျပီးေတာ့ ေကာသလ အိပ္မက္ ၁၆ခ်က္ထဲမွာပါတဲ့ ေရွ႕ေျပးနမိတ္ေတြ ...... အားလံုးျဖစ္မလာ ေသးပါဘူး ။


ဥပမာ....“သစ္ပင္ငယ္ ၿခံဳငယ္ေတြက ေပါက္လာၿပီး တစ္ထြာတစ္ေတာင္ေလာက္မွ မျမင့္ေသးဘဲနဲ႔ သီးပြင့္ၾက တယ္“တဲ့။ ဆိုလိုရင္းက “ေနာင္အခါ သတၱ၀ါေတြဟာ ရာဂႀကီးလိမ့္မယ္။ မိန္းမေတြဟာ အရြယ္မေရာက္ခင္မွာပဲ ေယာက်ာ္းေတြနဲ႔ သြားလာ ၿပီး ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ သားသမီးေတြရလိမ့္မယ္“တဲ့။ အဲဒီေလာက္ မဆုိးေသးတဲ့ အေျခအေနမွာပဲ ရွိေနပါေသးတယ္။


ျပီးေတာ့ “ႏြားမေတြက သူေမြးဖြားၿပီးခါစ ႏြားငယ္ေလးရဲ႕ ႏုိ႔ကုိ စုိ႔ေနတယ္“တဲ့ ။ အဓိပၸါယ္ကေတာ “ေနာက္ေနာင္ လူေတြ ဟာ အရွက္ေတြ မဲ့လာၿပီး မိဘကုိ ႐ုိေသရမွန္း မသိျဖစ္လာလိမ့္မယ္။ မိဘေတြဟာ ခုိကုိးရာ မဲ့လိမ့္မယ္“ တဲ့ ။

က်ြန္မထင္သေလာက္ေျပာရရင္ေတာ့ မိဘကို မိဘမွန္းသိေနၾကတုန္းပါပဲ ။ ရုိေသၾကတယ္ ။ တန္ဖိုးထား ေလးစားၾကတယ္ ။ ဘေလာ့ရပ္၀န္းမွာ အေမနဲ႕သက္ဆိုင္တဲ့ ပို႕စ္ေတြ အေဖ့ေက်း ဇူးကို တန္ဖိုးထားတဲ့ပို႕စ္ ေတြကို ဖတ္ေနရေတာ့ ဒါဟာ မိဘကို တန္ဖိုးထားခ်စ္ခင္ေနၾကသလို ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုးရွိေန ၾကေသးတယ္ဆိုတာ အထင္အရွားျပသေနတယ္ဆိုတာ ေသခ်ာပါတယ္ ။


အနက္ေရာင္ကမၻာၾကီးထဲကို တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ခ်ဥ္းနင္း၀င္ေရာက္လာတဲ့ ပုဇြန္ဆီေရာင္ စက္၀န္းၾကားက ေနမင္းၾကီးေတာင္မွ ေန႕တစ္ေန႕ရဲ႕နံနက္ခင္းကို ေနျခည္ ႏုႏုေလးနဲ႕ အစ ျပဳခဲ့ေပမယ့္ တစတစ အဆံုးစြန္ ပူျပင္းလာျပီးတဲ့ ေနာက္ေတာ ့... သူလာရာလမ္းေၾကာင္းဆီကိုပဲ ဆန္႕က်င္ဘက္အရပ္ကေန ေသဆံုးျခင္း အျဖစ္ နဲ႕ ေန၀င္သြားရေသးတယ္ေလ ။ အရာအားလံုး
ဟာ တရားသေဘာနဲ႕ေျပာရရင္ေတာ့ ျဖစ္ျပီးရင္ ပ်က္ တတ္တာ ဓမၼတာပဲ မဟုတ္လား ။ အစရွိရင္ အဆံုးဆိုတာရွိစျမဲပါ ။ ေမြးဖြားျခင္းမွာ ရွင္သန္ျခင္းရွိသလို... ရွင္သန္ ျခင္းမွာ လည္း ေသဆံုးျခင္းဆိုတာ ရွိခဲ့ေတာ့ ေမြးဖြားျခင္းနဲ႕ေသဆံုးျခင္းၾကားမွာ ရွင္သန္ေနၾကတဲ့ ကြ်န္မတို႕ ေတြ တစ္ေန႕ ေသတာ ဘာမ်ားအဆန္းတၾကယ္ ရွိေသးလို႕လဲ ။


ေနာက္တစ္ခုက“ေလာကၾကီးကို သင္ဘယ္လိုျမင္ပါသလဲဆိုရင္ သင္ဘယ္လိုၾကည့္ျမင္ပါသလဲ ဆိုတဲ့အေပၚမွာပဲ မူတည္ပါတယ္“တဲ့ ဖတ္ဖူးခဲ့တဲ့စာေလး တစ္ေၾကာင္းပါ ။ တိုေတာင္းေပမယ့္ သိပ္အဖိုးတန္တဲ့ စာသား ေလးမို႕ သိပ္ကိုၾကိဳက္ ႏွစ္သက္ခဲ့ တာပါ။ ကိုယ့္ရဲ႕လက္ခံယံုၾကည္မႈ ၊ နားလည္မႈ ေပၚမွာပဲမူတည္တယ္ေလ ။ ေကာလဟာလေတြကိုေတြးေၾကာက္ေနမယ့္အစား ပစၥဳန္ရဲ႕ အခ်ိန္လွလွေလးေတြမွာပဲ လြပ္လပ္စြာ ေပ်ာ္၀င္ခံစားလိုက္ခ်င္တာ ။ အနာဂတ္အတြက္ ေတြးလို႕ ပူေဆြးမေနခ်င္ပါဘူးေလ ။


တစ္ခါတေလေတာ့ ကိုယ့္ရဲ႕လက္ခံယံုၾကည္မႈဟာ ကိုယ့္ရဲ႕ပတ္၀န္းက်င္ အသိုင္းအ၀န္းနဲ႕လည္း ဆိုင္ပါေသးတယ္ ။ ဥပမာ ဆိုပါေတာ့... ပန္းသီးတစ္လံုး သစ္ပင္ေပၚက ျပဳတ္က်လာတာဟာ ဘာေၾကာင့္မ်ားပါလိမ့္လို႕ေမးရင္ သိပၸံပညာရွင္က ေျပာ လိမ့္မယ္ ကမၻာၾကီးရဲ႕ဆြဲအားေၾကာင့္လို႕...။ သို႕ေပမယ့္ သာမန္ လူတစ္ေယာက္ကေတာ့ မွတ္ခ်က္ေပးတယ္ သီးခ်ိန္တန္လို႕ သီးတယ္ ပြင့္ခ်ိန္တန္ရင္ပြင့္မယ္ ...ေၾကြခ်ိန္တန္ရင္ေတာ့ ေၾကြမွာေပါ့..... ဒါသဘာ၀ပဲေလ ဘာမ်ားအဆန္းတၾကယ္ရွိ ေသးလို႔လဲ...လို႕.။ ဘယ္သူ႕အေျဖမွန္ပါသလဲဆိုတာကေတာ့ ....သင္ဘယ္လို လက္ခံယံုၾကည္သလဲေပါ့...။

ကမၻာၾကီးဟာ ေနာင္၂ ႏွစ္ၾကာရင္ပ်က္ေတာ့မယ္ဆိုတာကေတာ့ သိပ္ေတာ့မယံုခ်င္မိဘူး ။ ကိုယ့္စိတ္ထဲက ယံုၾကည္မႈေပါ့ေလ ။ စာေရးဆရာ Eckhart Tolle ကေတာ့ ပစၥဳပၸန္အခ်ိန္ရဲ႕တန္ဖိုးရွိမႈေတြ ၊ လက္ရွိပစၥဳပၸန္ရဲ႕ အစြမ္းအစနဲ႕အင္အားေတြကိုေျပာ ထားတယ္ ။ အဲဒီယံုၾကည္မႈေတြနဲ႕အင္အားေတြ အသာထားလို႕ သူငယ္ခ်င္းႏွင္းေျပာသလိုပဲ ကိုယ္လည္းေခတ္မီေအာင္ ကမၻာၾကီး ပ်က္ၾကည့္လိုက္ဦးမယ္...။

............****......................*****............................***........


ကမၻာၾကီးပ်က္ေတာ့မယ္တဲ့...။ ငါဘာလုပ္ရမလဲ..................???????? ။ ေအးခ်မ္းတဲ့ ညခ်မ္းေလးကို လြမ္း ေနရမွာလား ။ တလက္လက္နဲ႕ ေတာက္ပေနတဲ့ ဟိုး....အေ၀းက ၾကယ္စင္ေလးေတြကိုပဲ တမ္းတေနရမွာလား ။ ငါသိပ္ခ်စ္ ရတဲ့ လမင္းၾကီးကိုပဲ တိုင္တည္လိုက္ရမွာလားဆိုတဲ့ အေတြးေတြနဲ႕ ေနမထိ ထိုင္မသာျဖစ္လို႕ က်ြန္မရဲ႕စိတ္အစဥ္က ေတာင္စဥ္ ေရမရေပါ့ ။ မဟူရာေကာင္းကင္ၾကီးမွာ လမင္းၾကီးကလည္း ထိန္ထိန္သာလို႕.... ၾကယ္ကေလးေတြကလည္း ေပ်ာ္ရႊင္ျမဴးထူးစြာ ကခုန္ေဆာ့ကစားရင္းနဲ႕ လမင္းၾကီးထံပါးခစားလို႕ ။ ေလေျပေလးကလည္းညွင္းသြဲ႕သြဲ႕နဲ႕မို႕... ေမွာ္နတ္သမီးေလးတစ္ေယာက္ အလြမ္းေတးသီးခ်င္း တိုးတိုးေလး တီးခတ္ေနသလားလို႕...။သာယာလိုက္ပါဘိ ညခ်မ္းေလးရယ္..။ ဒီလိုညမ်ိဳးေလး ခံစား ရဖို႕ အခြင့္အေရးေတြ တျဖည္းျဖည္းနည္းပါးလာေတာ့မယ္ဆိုတဲ့ အသိစိတ္က က်ြန္မရဲ႕ႏွလံုးသားကုိ ပူေလာင္ေစလိုက္တာ ။


ငါဘာေတြ လုပ္ျပီးသြားျပီလဲလို႕ ျပန္စဥ္းစားၾကည့္လိုက္တယ္ ။ အေမ့၀မ္းတြင္းက လြတ္ေျမာက္ရွင္သန္လို႕ အခုအခ်ိန္အထိေပါ့ ။ ေက်ာင္းေတြတက္လိုက္ စာေတြသင္လိုက္ ေပ်ာ္ပါးလိုက္နဲ႕အခ်ိန္ေတြ ကုန္ဆံုးခဲ့တာ မ်ားေနပါလားဆိုတဲ့ အေျဖထြက္လာတယ္ ။ မိဘေတြကုိေရာ ကိုယ္ကတဖန္ျပန္လို႕ ေစာက္ေရွာက္ျပီးျပီးလားလို႕ေမးၾကည့္ေတာ့...ရာခိုင္နႈန္းက နည္းလြန္းလို႕ႏႈိင္းယွဥ္ျပဖို႕ ေတာင္ အရာ၀တၳဳမရွိပါဘူးတဲ့ ။ အဲဒီအေျဖေၾကာင့္ က်ြန္မဟာ ေတာ္ေတာ္ေလး တုန္လႈပ္ေျခာက္ျခားသြားခဲ့ပါတယ္ ။ က်ြန္မ တစ္ ခုခုေတာ့ လုပ္သင့္ေနျပီဆိုတာ သိလိုက္ရတာနဲ႕ တျပိဳင္နက္ အစီအစဥ္တစ္ခုကို အျမန္ဆံုးေရးဆြဲလုိက္ရတယ္။ က်ြန္မမိဘနဲ႕အတူ က်ြန္မသိပ္ခ်စ္ရတဲ့ ကိုကို႕အတြက္ ၊ ျပီးေတာ့ အားကိုးရာမဲ႕ေနၾကတဲ့ က်ြန္မရဲ႕အန္တီေတြနဲ႕ ၀မ္းကြဲေမာင္ေလးေတြ အတြက္ပါ ။ က်ြန္မတို႕အားလံုးေသၾကရမွာ ျဖစ္ေပမယ့္ မေသခင္ သူတို႕ေတြကုိ က်ြန္မတတ္ႏိုင္သေလာက္ေတာ့ လုပ္ေပးခ်င္တယ္။


က်ြန္မရဲ႕ ပထမ အစီအစဥ္က ေမေမနဲ႕ေဖေဖ့အတြက္ပါ ။ ရိုးသားတဲ့ေတာသူေတာင္သား လယ္ယာလုပ္သား ဆိုတဲ့ေခါင္းစဥ္ ေအာက္မွာ မရွိခဲ့ၾကေပမယ့္ ။ ေတာမဟုတ္ ျမိဳ႕မဟုတ္မွာ ၾကီးျပင္းလာတဲ့ က်ြန္မတို႕မိသားစု၀င္ေတြအတြက္ အရာရာေခတ္မီတိုး တက္တဲ့ ျမိဳ႕ျပလို႕ ေနရာေဒသေတြက ေရာက္ဖူး၊ေနဖူးရံုက လြဲလို႕ ကိုယ္နဲ႕အက်ြမ္းတ၀င္ရွိမေနတတ္ပါဘူး ။ လိုင္းကားတိုးစီးရင္း ေခ်ြတာစားခဲ့ရတဲ့ ဘ၀ေတြကလြဲလို႕ ျမိဳ႕ျပဟာ က်ြန္မတို႕ေတြအတြက္ေတာ့ ေနေပ်ာ္တဲ့ ဘ၀တစ္ခုကို မပိုင္ဆိုင္ခဲ့ဖူးဘူးေလ။


အခုေတာ့ က်ြန္မ မိဘေတြကို ျပန္ျပီး အလုပ္အေက်ြး ျပဳဖို႕ အားအင္ေတြ ရွိေနပါျပီ။ မိသားစုနဲ႕ခြဲေနရတဲ့က်ြန္မ ေလးနက္တဲ့ သံေယာဇဥ္နဲ႕ အၾကင္နာေတြကို ပိုလို႕ခံစားသိျမင္လာျပီးတဲ့ေနာက္ တာ၀န္ေက်တဲ့သမီးတစ္ေယာက္ အျဖစ္ရပ္တည္ေနခ်င္မိတဲ့စိတ္ က က်ြန္မအတြက္ ခြန္အားေတြေပါ့ ။ ေငြေၾကးအဆင္မေျပမႈဆိုတဲ့ အက်ပ္အတည္း ၊ လူရာမ၀င္မႈဆိုတဲ့ ေငြေၾကးခ်ိဳ႕တဲ့သူတို႕ရဲ႕ အပယ္ခံနာက်ဥ္းမႈေ၀ဒနာ ၊ ေခ်းငွားမႈဆိုတဲ့ ဆင္းရဲသားတို႕ရဲ႕အစဥ္အလာေတြနဲ႕အတူ မ်က္ရည္ဆိုတဲ့ နာက်ဥ္း၀မ္းနည္း အားငယ္ မႈတို႕ရဲ႕ထြက္ေပါက္အေဖာ္ ေတြကို အားျပဳရင္း ရွင္သန္ခဲ့ရမႈေတြဟာ အတိတ္္မွာက်န္ခဲ့ျပီေပါ့ ။ ဒီဘ၀ ဒီဒုကၡေတြက လြတ္ျငိမ္း ေအာင္ၾကိဳးစားခဲ့ရတဲ့ ပင္ပန္းတဲ့ဒဏ္ေတြကို ျပန္လည္ကုစားေပးဖို႕ က်ြန္မမွာတာန္ရွိလာျပီေလ။

“စိတ္ေထာင္းေတာ့ ကိုယ္ေၾက“ ဆိုတဲ့ စကားေလးတစ္ခြန္းၾကားဖူးတယ္ ။ ဇရာရဲ႕ တြန္းပို႕မႈေအာက္ က်ြန္မတို႕ေရာက္ခဲ့ရေပမယ့္ ပင္ပန္းစြာ ရုန္းကန္စြာရုန္းကန္ခဲ့ၾကရတဲ့ က်ြန္မရဲ႕ေမေမနဲ႕ေဖေဖက အသက္အရြယ္ထက္ ပိုျပီးအိုစာလို႕ အတိတ္ရဲ႕လႊမ္းမိုးမႈေတြကို ျပသလို႕ေနတယ္။ ေနပူမိုးရြာမေရွာင္ ေရာင္းခဲ့ရတဲ့ေစ်း၊ ရဳန္းကန္ရွာေဖြလိုက္ရတဲ့ေငြေၾကးနဲ႕ အဆင္မေျပမႈေတြကို အံတုရင္ဆိုင္ ျဖတ္ေက်ာ္လာရတဲ့ ပင္ပန္းမႈေ၀ဒနာရဲ႕ ေရာင္ျပန္နမိတ္ေတြေပါ့ ။ စိတ္ပ်ိဳေတာ့ ကိုယ္ႏုဆိုတာ...ဟိုး အေ၀းၾကီးမွာ ။ အဲဒီအ တြက္ က်ြန္မေလ ေဖေဖနဲ႕ေမေမကို စိတ္ခ်မ္းသာမႈေတြေပးလို႕ သူတို႕ကိုေပ်ာ္ရႊင္ေစမယ္ ။ မေရာက္ဖူးတဲ့ ေနရာေတြကို လိုက္ပို႕ လို႕ စိတ္ေတြကို လြပ္လပ္ေစလိုက္မယ္ ။ ဘုရားအစံုဖူးရင္း ကုသိုလ္ယူလို႕စိတ္ေအးခ်မ္းသာမႈကိုလည္း ခံစားေစလိုက္မယ္။


မိသားစု အတူတကြစံုစည္းလို႕ ေစ်း၀ယ္ေတြလည္းထြက္ခ်င္ေသးတယ္ ။ ေနခဲ့ရတဲ့ ေတာအရပ္ကိုစြန္႕လို႕ ျမိဳ႕ျပမွာ စိတ္ေအးခ်မ္း သာအပူအပင္မဲ့ ေနေစမယ္ ။ အရင္က ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၀တ္ခဲ့ၾကတဲ့ အ၀တ္အစားအေဟာင္းေတြရဲ႕ကိုယ္စား စတိုင္လွလွနဲ႕ခန္႕ ညားေစလိုက္မယ္ ။ မေရာက္ဖူးခဲ့ၾကတဲ့ စားေသာက္ဆိုင္ေတြကို ေခၚေဆာင္လို႕ အရသာအသစ္ေတြကို ျမည္းစမ္းခြင့္ရေစမယ္ ။ အဆင္မေျပ အားငယ္မႈေတြကို ဖယ္ရွားလို႕ ယံုၾကည္မႈလည္း ရွိေစလိုက္ဦးမယ္ ။ တက္ၾကြတဲ့ စိတ္ဓါတ္အသစ္နဲ႕ ရင္ကိုေကာ့လို႕ ေခါင္းကိုေမာ့ျပီး ေလာကၾကီးကို သတၱိရွိရွိနဲ႕ ေက်ာ္ျဖတ္ႏုိင္ေအာင္လည္း အားေပးလိုက္ဦးမွာ ။ ဟိုနား နည္းနည္း၊ ဒီနား နည္း နည္းပဲ လွဴဖူးတဲ့ က်ြန္မရဲ႕မိဘေတြကို ကထိန္ဒါယိကာ ေက်ာင္းဒါယိကာမေတြ ျဖစ္ေအာင္လည္း လုပ္ေပးရဦးမယ္။ အရာရာျဖည့္ စြမ္းလို႕ သမီးတစ္ေယာက္ရဲ႕ တာ၀န္ကို အျပည့္အ၀ကို တာ၀န္ေက်ျပလိုက္မယ္ေလ။


က်ြန္မခ်စ္တဲ့ ကိုကို႕မိသားစုကိုလည္း ညီမတစ္ေယာက္အေနနဲ႕ေဖးမခ်င္ေသးတယ္ ။ ကိုကို ဘာစီးပြားေရးေတြ လုပ္ခ်င္ေနမလဲ မသိဘူး ။ သူ႕ကိုလည္းေမးၾကည့္ရဦးမယ္ ။ တူမေလးအတြက္လည္း ပညာေရးအဆင္ေျပေအာင္ ေထာက္ပံ့ေပးဦးမယ္။ အပ်ိဳ ၾကီးမမ အန္တီနဲ႕အတူ ခင္ပြန္းဆံုးလို႕ ကေလးႏွစ္ေယာက္နဲ႕အားငယ္ေနရွာမယ့္ အန္တီငယ္ေလးကိုလည္း လုိအပ္တာေတြ ကူညီ ေပးဦးမယ္ ။ ၀မ္းကြဲေမာင္ေလးေတြ အလုပ္ေကာင္းေကာင္းရေအာင္လည္း ၾကိဳးစားေပးခ်င္ေသးတယ္ ။ သူတို႕ဘ၀ေတြကို က်ြန္မ တတ္ႏိုင္တဲ့ဘက္က ျဖည့္ဆည္းေပးရမွာေပါ့ ။ ကမၻာၾကီးမပ်က္ခင္ လုပ္ခ်င္တာေတြ လုပ္ခြင့္ရလိုက္တဲ့အတြက္ က်ြန္မေပ်ာ္ရႊင္ေနမိ မယ္။ မဟုတ္ရင္ က်ြန္မဒါေတြကုိ ဒီေလာက္ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ၾကီး လုပ္ျဖစ္လိမ့္မယ္ မထင္ဘူး ။ ကမၻာၾကီးကပ်က္ဆီးေတာ့မွာျဖစ္ ေပမယ့္ က်ြန္မလုပ္ျဖစ္ခဲ့တာေတြအတြက္ေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွေနာင္တရမိမယ္ မထင္ဘူးေလ ။
္

ဒါဆိုက်ြန္မကိုယ္တိုင္အတြက္ကေရာ................? က်ြန္မအတြက္က သိပ္ေတာ့မလိုအပ္ပါဘူးေလ ။ ေအးခ်မ္းေနမယ့္ စိတ္ေလးတစ္ခုရယ္ ၊ အထိန္းအကြပ္မဲ့ လြပ္လပ္မႈရယ္ ၊ ထိန္ထိန္္ညီးေနမယ့္ လသာညတစ္ညရယ္ ၊ နားလည္မႈေတြ အျပည့္ အ၀ ေပးႏိုင္မယ့္ ခ်စ္သူေလးတစ္ေယာက္ နဲ႕ အဖိုးမျဖတ္ႏိုင္တဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြရယ္ ခံစားရင္း ေလာကထဲက ေပ်ာ္ရႊင္စြာပဲ ထြက္ သြားလိုက္ခ်င္တာ ။ တကယ့္လက္ေတြ႕မွာ ရင္ဆိုင္ရမယ့္ ေအာ္ဟစ္ငိုယိုမႈေတြ အကူအညီေတာင္းတဲ့ ေအာ္ညဥ္းသံစဥ္ေတြနဲ႕ ေယာက္ယက္ခတ္ေျပးလႊားေနၾကတဲ့ လူအုပ္ၾကီးေတြကို ျမင္ခ်င္စိတ္လည္း မရွိဘူး။ “ခလုတ္ထိမွ အမိတ “ တယ္ဆိုတာက လည္း မျဖစ္ႏိုင္ဘူးေလ ။ မလြတ္မွန္းသိရက္နဲ႕ ေျပးလႊားေနၾကတဲ့ လူအုပ္ၾကီးကို ၾကည့္ျပီးလည္း ရယ္ခ်င္စိတ္ရွိမွာ မဟုတ္ဘူး ကယ္ပါကယ္ပါ ေအာ္တိုင္းလည္း မကူညီႏိုင္ၾကမယ့္ ပစၥပၸန္အေျခအေနဆိုးၾကီးထဲမွာ တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ကိုယ့္အလွည့္ ဘယ္ေတာ့ ေရာက္လာမလဲဆိုတာကိုပဲ ရင္ခုန္စြာ ေစာင့္စားရင္း အခန္းက်ဥ္းေလးထဲမွာ တစ္ေယာက္တည္း ေလွာင္ပိတ္ျပီးေနလိုက္ေတာ့မယ္။ က်ြန္မသိပ္ခ်စ္ရတဲ့ သူေတြရဲ႕ ေအာ္ဟစ္သံေတြကို ၾကားႏိုင္စြမ္းမရွိသလို ကူညီႏိုင္စြမ္းလည္းမရွိေတာ့တဲ့ေနာက္ တစ္ေယာက္ထဲပဲ အလွည့္က် မႏြဲ႕စတမ္း ခါးဆီးခံလိုုက္မယ္ ။ မီးေတာက္ေတြရဲ႕ ၾကားမွာ ေလာင္က်ြမ္းရင္း မီးျငိမ္းတဲ့တစ္ေန႕ ေအးခ်မ္းမႈေတာ့ ရေကာင္းပါရဲ႕လို႕ ေမ်ာ္လင့္ေနရေတာ့မွာပါ ။


တာ၀န္ေက်တဲ့သမီးတစ္ေယာက္အျဖစ္ ၾကိဳးစားခြင့္ရလိုက္လို႕ က်ြန္မဘ၀ရဲ႕ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္မွာ ၀မ္းနည္းေနမယ္ မထင္မိဘူး ။ ေအးခ်မ္းတဲ့ဘ၀တစ္ခုကို ရဖုိ႕ေတာ့ ဆုေတာင္းေနမိမယ္ထင္တယ္ ။ က်ြန္မဘ၀ရဲ႕ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္မွာ ျပဳခဲ့ဖူးတဲ့ ေကာင္းမႈေတြကို အာရံုျပဳေနရံုကလြဲလို႕ ဘာေတြမ်ား က်ြန္မလုပ္ႏိုင္အံုးမွာလည္းေလလို႕ ၾကိဳးစားေျဖသိမ့္ရင္း...မွာတမ္းတစ္ခု က်ဴးရင့္လိုက္ ခ်င္တာက.............

“ငါသည္ သမီးတစ္ေယာက္၏ တာ၀န္ကို အတတ္ႏိုင္ဆံုး ၾကိဳးစားေပးဆပ္ခဲ့၏
ငါ့၏ေပးဆပ္မႈေၾကာင့္ ငါ့မိဘမ်ား ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ၾက၏
ငါ့၏ လုပ္ရပ္သည္ မွန္ကန္သည္ဟု ငါယံုၾကည္သည္
ငါ့ေၾကာင့္ သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ ဒုကၡေရာက္ဖူးသည္ဟု ငါမၾကားမိ
ထိုေၾကာင့္ ငါ၏ ေသဆံုးမႈသည္ နာက်င္မႈတစ္စံုတစ္ရာ ခံစားခ်ိန္မရွိေအာင္ ျမန္ဆန္ပါေစသား “

.................*****...................********..........................