အတိတ္ ျမိဳ႕ေဟာင္း

ေမ့မရတိုင္း .....


တူးေဖာ္မိတဲ့ အတိတ္ရဲ႕ျမိဳ႕ေဟာင္း
မေျပာင္းလဲေသးပါဘူး

လွည့္ၾကည့္လုိက္တိုင္း ျမင္ေနရတာက
ဒဏ္ရာရိုင္းရိုင္း အလြမ္းလႈိင္းေတြ....

.......................


အခ်ိန္ေတြ ကုန္လြန္သြားခဲ့ျပီ......။ရင္ထဲက ေႏြဦး အခုထိ ရႈးေနတုန္းပဲမို႕ ေျမာက္ျပန္ေလေတြကလည္း မုန္တိုင္းထန္ေနတယ္။
မွန္းဆမိတိုင္း လမ္းစေတြက အတိတ္ျမိဳ႕ေဟာင္းဆီကိုပဲ ဦးတည္ခ်င္ေနမိတယ္ ။ က်ြန္မရဲ႕ စိတ္က သံလိုက္အိမ္ေျမာင္လို သူရွိရာ ေျမာက္ဘက္အရပ္ဆီကိုပဲ လမ္းျပလို႕ အတိတ္ေတြကို ျပန္တူးဆြခ်င္ေနတုန္း.....။


ဆက္ေလွ်ာက္လို႕မရႏိုင္ေတာ့တဲ့ တို႕ႏွစ္ဦးရဲ႕ အနာဂတ္လမ္းေတြၾကားမွာ အခ်စ္ေတြက ဓါးစားခံလား.....။ ရင္ခုန္သံေတြက ငို ညဥ္းလို႕ အလြမ္းေတးခ်င္းေတြ ဆိုတီး ေနေလရဲ႕ ။ ေ၀းျပီ ေဘဘီ....ျပန္မဆံုႏိုင္ေတာ့မယ့္ တို႕ရဲ႕လမ္းမွာ အခ်စ္ေတြကိုပဲ အားနာမိတယ္ ။


မင္းနဲ႕တို႕ ေနထိုင္ခဲ့ဖူးတဲ့ ျမိဳ႕ေဟာင္းေလးမွာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြ ၊ ရင္ခုန္ျခင္းေတြ ၊ ရယ္သံခ်ိဳေတြ ၊ ေမ့မရမႈေတြ ၊ သာယာမႈ ေတးသံေတြ ပ်ံ႕လြင့္ေနဆဲပါ ။ မဆံုႏိုင္ေတာ့မယ့္ အေၾကာင္းေတြေၾကာင့္ ခုေတာ့လည္း တစစ နဲ႕ေ၀းလို႕က်န္ခဲ့ျပီ..။ မေျပာင္းလဲေသးတဲ့ အဲဒီျမိဳ႕ေဟာင္းေလးက ျပန္လွည့္ၾကည့္လိုက္တိုင္း အလြမ္းေတြနဲ႕ ထံုမႊန္းထားလို႕.... ဒဏ္ရာရိုင္းေတြနဲ႕ ျပည့္ေနတဲ့ျမိဳ႕ေလး အျဖစ္ တည္ရွိေနရျခင္းအတြက္ေတာ့ ရင္နာမိတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ေပါ့ .........


ဘ၀ဇတ္ဆရာ အလိုက် ကခဲ့ရတဲ့ တို႕ဘ၀ေတြအတြက္
ရင္ခုန္မႈေတြ စေတးလို႕ ေဆြးေနေအာင္ ေ၀းရမွာ မွန္ေပမယ့္

အတိတ္ကို ျပန္ေတြးလို႕ ေဆြးမေနပါနဲ႕ေတာ့ ေဘဘီ
“ေသျပီ ဆရာ“လို႕ ...နဖူးကို လက္နဲ႕ရိုက္ သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ ရႈိက္ရံုပဲေပါ့........

တို႕ႏွစ္ေယာက္ခ်စ္တဲ့ အတိတ္ျမိဳ႕ေဟာင္း ျပန္မေတာင္းေၾကးေနာ္
ခ်စ္ျခင္းေတြ ျမိဳသိပ္လို႕ ဆိတ္ဆိတ္ေလးပဲ တိတ္လိုက္ၾကရေအာင္ပါ

မေရွာင္ႏိုင္လို႕ လမ္းမွာေတြ႕ရင္ အျပံဳးတံခါးကိုပိတ္
ႏွလံုးသားကို အိပ္ေစလိုက္ေတာ့ေနာ္....
တို႕ ဘ၀ေတြ အတြက္ေပါ့

ဆံုစည္းလုိ႕မရႏိုင္တဲ့ တို႕ေတြအတြက္ေတာ့
ဦးခ်စ္ေကာင္း သီခ်င္းထဲကလုိ
“ ဘာ အေကာင္းဆံုးလဲ “ လို႕ေမးရင္
ဒါ အေကာင္းဆံုးပဲေပါ့ ေဘဘီ ။


..............****............*******....